همه‌ی کوشش‌های آرتور اوپهام پوپ برای شناساندن شکوه تاریخ هنر ایران، او را با ایران پیوندی ناگسستنی بخشیده است؛ گرچه شوربختانه غربت غمگسار آرامگاه او در کرانه‌ی خشکیده‌ی این روزهای زاینده‌رود در کنار پل خواجو داستان دیگری دارد.
شاید در گذر از کرانه‌ی خاوری زاینده‌رود و در چند قدمی پل خواجو یک سازه‌ی آجری با دو گنبد کوچک نگاه شما را به‌سوی خود کشیده باشد. این سازه آرامگاه آرتور اوپهام پوپ، ایران‌شناس آمریکایی و همسر و همکارش، فیلیس آکرمن، است که برای شناساندن تاریخ هنر ایران، کوشش‌های بسیاری کرده‌اند.
گزافه نیست اگر بگوییم نخستین‌بار این آرتور اوپهام پوپ بود که اهمیت پاسداشت میراث فرهنگی، هنری، تاریخی و مهرازی (:معماری) ایران را برای حاکمیت وقت ایران روشن کرد. تلنگرهای او برای نگاه‌داری، باززنده‌سازی (:احیا) و بازگشت به هنر و مهرازی ایرانی خیلی زود به انجام رسید و به کارهایی سازنده در لایه‌های فرهنگی، اجتماعی و آموزشی انجامید.
پیوند پوپ با تاریخ هنر ایران به واسطه‌ی کوشش‌هایش برای شناساندن آثار میراث فرهنگی و هنری ایران ناگسستنی است. از تاثیر‌گذاری‌اش در سیاست‌های فرهنگی ایران برای حفظ آثار تاریخی و میراث فرهنگی گرفته تا کنگره‌های بین‌المللی و نمایشگاه‌هایی که در سراسر جهان درباره‌ی آثار فرهنگ و هنر ایران برگزار کرد و کتاب سترگ «سیری در هنر ایران» همه نشان از ژرفای این پیوند دارد.
آنچه در بالا آمده است بخشی از گزارشی‌ست با عنوان «غربت غمگسار آرامگاه پوپ در اصفهان »، به قلم مهرناز شهباز، که در تازه‌ترین شماره‌ی امرداد چاپ شده است. در بخشی از این گزارش با محمدرضا قانعی از پیشکسوتان مهرازی اصفهان گفت‌و‌گو شده است.
متن کامل این گزارش را در رویه‌ی دوم (رویداد) شماره‌ی 440 امرداد بخوانید.
امرداد شماره‌ی 440 از دوشنبه 10 خوردادماه 1400 خورشیدی، در روزنامه‌فروشی‌ها و نمایندگی‌های امرداد در دسترس خوانندگان خواهد بود.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
فروش اینترنتی هفته‌نامه امرداد شماره‌ی 440
اشتراک ایمیلی هفته‌نامه امرداد
