گروه آیین شهریاری دارای پیشینه ۲۰ ساله مدیریت فرهنگی، ادبی، هنری، ورزشی، رسانه‌ای و پژوهشی به گونه ملی و برون مرزی بوده که در تلاش است، آیین‌نامه «آیین شهریاری» را به عنوان یک روش نوین حکومت‌داری برپایه‌ی داشته‌های کهن ایرانی و اسلامی ارایه کند؛ این آیین نامه، یکی از بزرگ‌ترین آیین‌های زمامداری در عرصه مدیریت جهانی بوده و همچنان بسیاری از کشورهای امروزین جهان از آن بهره گرفته‌اند.
این گروه با شعار «دولت پویا و برنا؛ دولت مردم ایران همبسته و یکپارچه» آیین‌نامه‌ای را برای کشورداری با نام «آیین شهریاری؛ یاور شهرهای ایرانی» با دبیرکلی یاسر موحدفرد و دبیری اجرایی عمران حیدری آریا ارایه کرده است.
سرفصل‌های برنامه‌های پیشنهادی گروه آیین شهریاری در ۳ بخش در آستانه‌ی برگزاری سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۴۰۰ خورشیدی ارایه شده است:
الف- پیشرفت فرهنگی، هنری، آموزشی، ورزشی، زیست محیطی، میراث فرهنگی و گردشگری.
ب- ساماندهی نظام اقتصادی.
پ- همبستگی سیاست داخلی و هم‌اندیشی سیاست برون مرزی.
آیین‌نامه‌ی آیین شهریاری
توانا بود هر که دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود
برنامه دولت پویا و برنا؛ دولت مردم ایران همبسته و یکپارچه گروه آیین شهریاری؛ یاور شهرهای ایرانی
یاسر موحدفرد (دبیرکل آیین شهریاری)
عمران حیدری آریا (دبیر اجرایی آیین شهریاری)
ارایه شده در آستانه سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران
بهار ۱۴۰۰ خورشیدی
به نام خداوند جان و خرد
آمده‌ایم با دولت پویا و برنا و با راهبری آیین شهریاری، یاور شهرهای ایرانی و با همیاری همه ایرانیان با هر گرایشی در سراسر گیتی، راهکارهای رهایی‌بخش ایران را ارایه دهیم.
به پشتوانه میراث مکتوب تمدن ایرانی اسلامی به ویژه دانشنامه شاهنامه حکیم فردوسی که شناسنامه ۱۰ هزار ساله فرهنگ و تمدن ما ایرانیان است، دولتی را همراهی خواهیم کرد که همه قوم‌های ایرانی و همه شهروندان زن و مرد ایرانی، سهمی برابر در اداره کشور داشته باشند.
گفتنی است، گروه آیین شهریاری دارای تجربه ی ۲۰ ساله مدیریت کلان کشوری در زمینه‌های ثبت‌های جهانی مفاخر و آیین‌های ایرانی در سازمان جهانی یونسکو، مدیریت فرهنگی در دانشگاهها، فدراسیون‌های ملی و جهانی ورزشی، دبیری ستاد ترویج فرهنگ پهلوانی کشور، دبیری بنیاد فردوسی و راه‌اندازی و راهبری ده‌ها مجموعه دیگر کشوری است.
آمده‌ایم با زنده کردن آموزه‌های اخلاقی ایرانی و اسلامی در عرصه سیاسی که دروغ را مایه نگون‌بختی مردم جای جای جهان می‌داند با دروغ، فساد، تبعیض، رانت خواری و ویژه خواری مبارزه کنیم.
به نام اسلام به نام ایران به نام قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و با محور قرار دادن منویات رهبر فرزانه انقلاب اسلامی ایران و با یاد خون شهیدان چندهزار ساله راه میهن، دولت مردم ایران همبسته و یکپارچه را با نام دولت پویا و برنا با پشتوانه آیین شهریاری ۱۰ هزار ساله‌ی ایرانی اسلامی و برپایه دانش، فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی و با حضور همه قوم‌ها، دسته‌ها و گروه‌های مردمان از همه گرایش‌های ایرانیان را همراهی خواهیم کرد.
در گام نخست:
گروه آیین شهریاری پیشنهاد می‌دهد با راه اندازی «ستاد پاسخگویی دولت» به قشرهای گوناگون مردم خدمات، امکانات، تسهیلات و اعتبارات یکسان داده شود.
در گام دوم:
برای اجرایی شدن این آیین‌نامه پیشنهاد می‌شود با بهره‌گیری از دیدگاه‌های بزرگان دسته‌های گوناگون، همه طبقه‌های اجتماعی ایرانیان و دولتیان در هر وزارتخانه و سازمان و نهاد دولتی در کنار یکدیگر همکاری کنند.
در گام سوم:
پیشنهاد می‌شود «شورای عالی شهریاران» و «سازمان ملی مهستان» با حضور نمایندگان برگزیده و برجسته دسته‌های گوناگون ایرانیان به ویژه بانوان و مردان جوان شایسته راه اندازی شود.
گفتنی است که در آیین شهریاری برپایه کهن آیین حکومت‌داری ایرانی، دسته‌های گوناگون ایرانیان می‌تواند شامل: پزشکان، مهندسان، بازرگانان، حقوق‌دانان، فرهنگیان، استادان، نویسندگان، هنرمندان، پژوهشگران، خبرنگاران، پهلوانان و ورزشکاران، دست‌ورزان و صنعتگران، برزگران و کشاورزان و دامپروران، کاتوزیان و روحانیان، نیساریان و نظامیان باشد.
سرفصل‌های برنامه‌های ایرانی اسلامی پیشرفت کشور از سوی دولت پویا و برنا
الف- پیشرفت فرهنگی، هنری، آموزشی، ورزشی، زیست محیطی، میراث فرهنگی و گردشگری:
۱- گسترش دانش بومی ملی برپایه پاسداشت گنجینه دانشی و ادبی زبان فارسی از آموزش‌های ابتدایی تا آموزش‌های عالی.
۲- بنیان‌گذاری گاهشماری ملی برپایه آیین‌های باستانی، ایرانی و اسلامی.
۳- واسپاری پاسداشت میراث فرهنگی، میراث معنوی و میراث طبیعی به نهادهای مردمی.
۴- بازشناسی هنرهای سنتی و بومی سازی هنرهای نوین و مدرن.
۵- گسترش ثبت‌های ملی و جهانی آیین‌ها، هنرها، دانش‌ها، ورزش‌ها، مفاخر و میراث‌های ایرانی اسلامی.
۶- بازشناسی ورزش‌ها و بازی‌های بومی، پشتیبانی از ورزش‌های ملی و گسترش فرهنگ پهلوانی.
ب- ساماندهی نظام اقتصادی:
۱- کارآفرینی و درآمدزایی برای هر خانواده ایرانی (با ایجاد پیشه در زمینه‌های شهرسازی ایرانی، گسترش کشاورزی و دامپروری، به کارگیری مهارتهای شغلی، بهره‌گیری از توان متخصصان داخلی، بیمه بیکاری نقدی و کالایی).
۲- به‌کارگیری فناوری‌های روزآمد با فرهنگسازی ایرانی در زندگی روستایی، عشایری و شهری.
۳- پاسداشت منابع طبیعی، فرآوری منابع معدنی، گسترش بهره‌گیری از انرژی‌های طبیعی و فرآوری سوخت‌های فسیلی با بهره‌گیری از سازمانهای مردمی برای اشتغال‌زایی قشرهای کم‌توان و پرداخت یارانه از درآمد منابع ملی.
۴- آسیب‌شناسی و مزیت‌یابی بازرگانی «کالا به کالا» به جای «پول به کالا» برای مبارزه با بازار سیاه ارزی و ارتقای ارز ملی در برابر ارزهای جهانی.
۵- به کارگیری مرزنشینان ایرانی در سازمان گمرگ و مناطق آزاد اقتصادی و تجاری برای احیای دسته مرزبانان در آیین شهریاری.
۶- طراحی نقشه راه‌های جهانی آبی – خاکی بازرگانی ایرانی برای گسترش صادرات و تجارت کالاهای ایرانی در بازارهای جهانی.
۷- حذف سودهای بانکی و وام‌های با بهره و جایگزینی روش بنگاه‌های ملی اقتصادی و بانکداری ایرانی اسلامی (با پرداخت و دریافت وام‌های قرض الحسنه‌ای و افزایش مشوق‌های مالیاتی با فعالیت‌های نیکوکارانه ملی).
نکته: واژه «بانک» که در اصل «بانگ» بوده به معنی «بنگاه پول» از واژه «بنگاه» فارسی گرفته شده و در ایران کهن نظام بانکداری ملی با دستورهای اقتصادی در آیین‌نامه آیین شهریاری با پیشینه چند هزار ساله وجود داشته است که نیاز به بازآفرینی در بازار ملی کنونی دارد و همچنین واژه «چک» نیز فارسی بوده و به معنی «پول کلان» به کار می‌رفته که «پول خرد» آن «چکه» نامیده می‌شده است که امروزه به گونه «سکه» در آمده و واژه «چک» به گونه «ضک» هم در متن‌های کهن ایرانی به کار می‌رفته است که شوربختانه امروزه واژه‌های «بانک» و «چک» را برخی واژه بیگانه می‌پندارند.
پ- همبستگی سیاست داخلی و هم‌اندیشی سیاست خارجی:
۱- تدوین سند شیوه‌نامه اجرایی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران برای بخش‌های اجرا نشده آن به ویژه ضرورت فراهم آوردن امکانات رفاهی و آموزشی برای همه شهروندان ایرانی.
۲- راه‌اندازی سازمان هماهنگی نهادهای مردمی (بهره‌گیری از توان احزاب، سازمانهای مردم نهاد، موسسه‌های خیریه و موسسه‌های فرهنگی هنری).
۳- هم‌افزایی و بهره‌گیری از توان ایرانیان خارج از کشور برای رایزنی و تفاهم با کشورهای گوناگون برپایه دیپلماسی فرهنگی.
۴- گسترش روابط با سازمانهای جهانی به ویژه سازمان ملل (یونسکو، یونیسف و…)، سازمان همکاری اسلامی و سازمان اکو.
3 پاسخ
با دُرود وَ آرِزویِ کام یابی
بَرابَرنَهادهایی بَرایِ چَند واژه یِ بیگانه دَر نِوِشته یِ بالا :
دولَت = کِشوَرداری ، کِشوَرمَداری
دَبیرکُل = فَردَبیر
دَبیرِ اِجرایی = شاردَبیر
اِرائه شُده = پیش نَمایه/ نَمود شُده
اِنتِخابات = گُزیدمان ، گُزیناک
ریاسَت = فَرنِشینی
مُدیریَت = مَدیرگانی ، مَدیرسالاری ، گَردانَندِگی
( مَد = اَندیشه ، با اَندیشه سازمانی را چَرخاندَن)
اَدَبی = دَبیره گانی ، فَرهیختاری
تَلاش = کوشِش ، فَرسَختی ، فَرسیزِشی
مِلّی = وُلِشی ، وُلانی
به عُنوانِ = به فَرنامِ
حُکومَت = فَرمان رَوایی ، فَرمایمانی، فَرموداری
عَرصه = فَراخه
شُعار = سَرگُفته ، سَرنِوِشته ، سَرگُفتار ، سَرنِوِشتار
سَرفَصل = سَرگُسَست ، سَربَخش ، سَربَرخ
زیست مُحیطی = زیست بومی ، پیرازیست
نِظامِ اِقتِصادی = نِگامِ کَدیوَری ، آراستِ کَدسودی
میراث = میراک ، میررِس ، مُرده ریخ ، مُرده ماند
سیاسَت = ساستاری ، جَهان آرایی ، آراستِمان
بِدرود
اگر بخواهیم جمله ای بنویسیم به این مضمون: “دبیرکل و دبیر اجرایی نشست، سرفصل های ارائه شده ی سیاست ملی را عرصه ای برای تلاش در جهت بهبود نظام اقتصادی دانستند و بر شعار پاسداری از میراث کشور و مدیریت پایدار و انتخاب درست، پافشاری کردند”
و بعد بخواهیم همان جمله را با واژه های پیشنهادی بالا بنویسیم، نتیجه اش چنین چیزی می شود: ” فردبیر و شار دبیر نشست، سرگسست های نموده شده ی ساستاری ولانی را فراخه ای برای تلاش در سوی بهبود آراست کدسودی دانستند و بر سرگفته ی پاسداری از مرده ماند کشور و مدیرکانی پایدار و گزیناک درست، پافشاری کردند”.
ای مادر مرده زبان فارسی! ای بدبخت و بیچاره زبان فارسی! آرامش باد و تسلیت به حافظ، به سعدی، به بازماندگان مولوی، به خود مادر مرده مان. خدا شکیبایی بدهد به همه.
با دُرود وُ آرِزویِ بِه روزی :
چَند نُکته بَرایِ نِگَرِش به سَره نِویسی دَر پارسی :
نُخُست این که فارسی زَبانان به زَبانِ فارسی که آمیزه ای اَز پارسی وَ اَرَبی اَست خو گِرِفته اَند وَ کِنار گُزاشتَنِ این خو وَ پُروَستِگی( عادَت) دَر کوتاه زَمان دُشوار وُ سَخت که هَتا ناشُدَنی اَست، کوشِشِ سَره نِویسان این اَست که چِشم ها وَ گوش ها به پارسیِ سَره وَ به کارگیریِ آن آشنا گَردَد تا روز به روز پُخته تَر ، نَرم تَر ، گوش نَوازتَر ، زودیاب تَر وُ اَز نِگَرِ مینه وُ پِیمیده (مَعنی وُ مَفهوم) ژَرف تَر وُ اَز نِگَرِ دَستورِ زَبان وَ واژه سازی وُ واژه آفَرینی کُناتَر ( فَعّال تَر ) گَردَد.
زَبان هَم مانَندِ بِسیاری اَز ساخته هایِ آدَمی نیاز به بازسازی وَ بازپیرایی پِی دَر پِی دارَد .
گامِ یِکُمِ دَر این راه بَهره گیریِ سَد دَر سَدی اَز دَستورِ زَبان وَ گَنجینه یِ واژِگانِ پارسی اَست وَ اَگَر نیازی به وام واژه بود برایِ از میان بُردَنِ نیازِ کُنون خود آن را به کار بِبَریم وَ سِپَس تَر واژه بَرسازیم .
بایا به گُفت اَست که زَبان فارسی اِمروز دارایِ دو دَستورِ زَبانِ نا هَم سان وَ ناهَم ساز اَست وَ دَستورِ زَبانِ وَ واژه هایِ اَرَبی راهِ واژه سازی دَر پارسی را بَسته اَست.
چامه سَرایان وُ نِویسَندِگان وُ تَرانِویسان دَر زَمانِ خود به نیکی زَبانِ پارسی را با سَرواد وُ داستان زِنده نِگه داشته وَ آن را بالاندَند وُ رویاندَند وَلی نه دَر زَمینه یِ دانِش وُ دینِش هَر چَند شُمارِ کَمی دَست به این کار زَدَند بَرایِ هَمین پیشینه زَبانِ فارسی دَر زَمینه یِ دانِش ( عُلومِ طَبیعی) وَ دینِش وُ بینِش (عُلومِ اِنسانی) کَم بار وُ بی بار اَست.
اَکنون سَده یِ بیست و یِکُم اَست ، روزِگار سِپِهرِ اِنگارِشی یا بِه تَر بِگوییم رایِشی ، زَبانِ فارسیِ اِمروز با بَهره گیری اَندَک اَز دَستورِ زَبان وَ گَنجینه یِ واژِگان ، بَرای این گُنجه یِ ( حَجمِ) روزاَفزونِ داده ها وَ دانِستَنی ها ناتَوان وُ کَم زور اَست .
به دیدِ مَن نُخُست بایَد دَر زَمنیه یِ دانِش ها وَ دینِش هایِ هَم روزِگار دَست به واژه سازی وُ واژه گُزینی زَد ، سِپَس دَر دبیره گان وَ سُخَن آرایی وَ سُخَن زیبی (اَدَبیات) ، سِپَس نِبیگ (کِتاب) نِویسی دَر پَهنه هایِ گوناگون ، پَسان تَر دَر روزنامه وَ هَفته نامه وُ ماه نامه نِویسی ، پَس اَز آن دَر رِسانه هایِ آوایی وُ نِگاره ای ( صوتی وُ تَصویری) وَ دَر پِیِ آن آموزِشگاه ها ، دَبِستان ها، دَبیرِستان ها ، دانِشگاه ها ، اَندیشکَده ها ، پَژوهِشگاه ها وَ دَر پایان اَست که پارسی به زَبانِ کوچه وُ بازار یا آمِگان یا هَمِگان وُ مَردُمان راه پِیدا خاهَد کَرد وُ بَرای این فِتاد، سَره نِویسیِ راهِ دور وُ دِرازی دَر پیش دارَد وَلی این کار با هَم کاری وُ هَم دِلی وُ هَم اَندیشیِ هَمِگان شُدَنی اَست.
دِرَختِ زَبانِ پارسی را اَز نو بِرویانیم ، زَبانِ فارسیِ کُنونی کُنده یِ بُریده شُده یِ دِرَختِ کُهَن سالی اَست که اَز گوشه وُ کِنارَش جَوانه وُ شاخه هایی روییده وُ رُسته اَست لیک هَنوز نَهال هَم نَشُده ، بِکوشیم اَز این غُنچه ها ، جَوانه ها وُ شاخه ها ، دِرَختِ تَنومَند وُ پُر بار وُ پُر شاخ وُ بَرگی بِرویانیم چون نیازی به بازکاشت نیست.
به اُمیدِ این که چِنین شَوَد!
سِپاس اَز خانِشِ دیدگاه ♡