زئوس (نام رومی: ژوپیتر): زئوس پس از چیرگی بر خدایان تیتانی به جایگاه فرمانروایی جهان رسید. او با اینکه با خواهرش هرا ازدواج کرده بود، معشوقههای زمینی بسیاری داشت. سلاح آتشین او آذرخش، پرندهی وفادارش عقاب و درخت مورد علاقهاش بلوط بود.
پوزئیدون (نام رومی: نپتون): پوزئیدون برادر زئوس و فرمانروای دریاها بود. دریانوردان پیش از سفرهای خطرناک دریایی برای خشنودی و جلب حمایت این خدا به نیایشگاهش میرفتند و پس از نیایش برای کاهنانش قربانی میکردند. پوزئیدون کاخ باشکوهی در زیر دریا داشت ولی بیشتر زمانش را پیش خدایان در بالای کوه المپ میگذراند. جانور مور علاقهی او اسب بود و همواره نیزهی سهسری برای شکار ماهی در دست داشت.
آپولو: آپولو پسر زیبای زئوس و خدای خورشید، روشنایی، راستی و درستکاری بود و همواره با یک ارابهی چهاراسبه به گردش میپرداخت و خدایان المپ را با نواختن چنگ زرین (:طلایی) شاد میکرد. آپولو در شهر دلفی نیایشگاه باشکوهی داشت و هرساله مردم بیشماری از سراسر یونان برای زیارت و مشورت با کاهنهی نیایشگاه به دلفی سفر میکردند. جانور مورد علاقهی او دلفین بود.
آرتمیس (نام رومی: دیانا): ایزدبانوی آرتمیس دختر زئوس و همچنین خواهر دوقلوی آپولو بود. او مانند برادرش ارابهی زیبایی داشت و شبها برای سرکشی به نوزادان و کودکان به گردش میپرداخت. یونانیان باستان آرتمیس را ایزدبانوی جانوران و حامی شکارچیان میدانستند. جانور مورد علاقهی او گوزن بود.
هرمس ( نام رومی: مرکوری): هرمس پسر زئوس و همچنین نوهی اطلس (از خدایان تیتانی) بود. او خدای هوش و سخنوری بود و یونانیان باستان برای طلب باران به نیایشگاه او میرفتند. همچنین خدای هرمس به یاری کفشهای بالدار، به سرعت باد میدوید و به عنوان پیامرسان و پیک خدایان المپ بود.
آفرودیت ( نام رومی: ونوس): آفرودیت را ایزدبانوی عشق و زیبایی مینامیدند. او با کمربندی جادویی میتوانست همه را به پرستش خود وادار کند. در افسانههای باستانی آمده که زئوس تصمیم گرفت آفرودیت را به عقد هفائستوس لنگ و زشترو دراورد تا اندیشهی دلبری و فریب پسران جوان را از سرش بیرون کند ولی آفرودیت دست از کارهایش بر نمیداشت. او پرندگانی چون کبوتر و گنجشک را بسیار دوست داشت.
آتنا (نام رومی: مینروا): ایزدبانوی آتنا تنها دختر زئوس بود که مادر نداشت بلکه به گونهی رازآمیزی با لباس رزم از پیشانی زئوس جوانه زد و به دنیا آمد. یونانیان باستان آتنا را ایزدبانوی ذکاوت و دانایی و همچنین نگهدارندهی شهر آتن میدانستند. آتنا فرزند نورچشمی زئوس و تنها کودکی بود که اجازه داشت با آذرخش پدرش بازی کند. همچنین او نخستین خدایی بود که درخت زیتون را در یونان کاشت. جانور مورد علاقهی او جغد بود.
آرس (نام رومی: مارس): آرس تنها پسر مشترک رئوس و هرا بود. او خدای جنگ و آـشافروزی بود و جنگجویان برای پیروزی در نبرد برایش قربانی میکردند. او همواره زرهی درخشان بر تن داشت و با بزرگی گام برمیداشت. با این حال او چهرهی والایی نداشت چون به راحتی اسیر هوای نفس شد و در دام آفرودیت شوهردار افتاد.
هفائستوس (نام رومی: ولکان): در افسانههای باستانی آمده پس از آنکه آتنا از سر زئوس جوانه زد و به دنیا آمد ایزدبانوی هرا نیز از روی حسادت پسری به نام هفائستوس را به تنهایی و بدون پدر زایید. همچنین گفته شده که زئوس و هرا با هم جر و بحث میکردند، هفائستوس به پشتیبانی از مادر بلند شد ولی زئوس او را از بالا به دریا انداخت و به همین شوند (:دلیل) یکی از پاهایش برای همیشه لنگ شد و او مجبود بود با عصا راه برود. یونانیان باستان هفائستوس را ایزدی مهربان و پشتیبان آهنگران و صنعتگران میدانستند. آتنیها نیایشگاه بزرگی در میان بازار آهنگران برای پرستش این خدا ساخته بودند.
هادس (نام رومی: پلوتو): هادس برادر زئوس و برادر مردگان در دنیای زیرین بود. او به شوند داشتن ذخایر و کانسارهای (:معادن) غنی از آهن خدای توانگری بود و مردم برای رسیدن به ثروت برایش قربانی میکردند. او همچنین کلاهی جادویی داشت که هرگاه آن را بر سرش میگذاشت، ناپدید میشد.هادس به ندرت از زیر زمین بالا میآمد او در عین سنگدلی و نامهربانی، خدایی دادگر بود. در داستانهای کهن آمده که او خواهرزادهاش، پرسفونه را از زمین ربود و ملکهی جهان زیرین کرد.
هرا (نام رومی: ژونو): هرا همسر زئوس ایزدبانوی زناشویی و پشتیبان زنان شوهردار بود. در بیشتر استورههای باستانی، هرا در حال انتقامجویی از زئوس و معشوقههای فراوان اوست.
هستیا (:نام رومی: وستا): هستیا خواهر بزرگ زئوس و ایزدبانوی آتش و اجاق خانواده بود. یونانیان باستان در میان شهر اجاق همیشه روشنی برای این ایزدبانو برپا کرده بودند و در روزهای آیینی زنانا خانهدار برای به دست آوردن آتش به نیایشگاه میرفتند. آنان همچنین نوزادان تازه به دنیا آمده را چند بار دور اجاق هستیا میگرداندند تا برکت را با خود به خانه بیاورد.
البته یونانیان باستان به جز 12 خدای کوه المپ، خدایان دیگری را هم میپرستیدند که جایگاه پایینتری نسبت به خدایان بزرگ داشتند که از نامورترین آنها میتوان به دِمیتر (مادر پرسفونه و ایزدبانوی کشاورزی) و دیونوس (ایزد شراب و سرمستی) یاد کرد.