با توجه به اینکه در سفر پسین معاون وزیرخارجه‌ی روسیه به تهران که گفته شده با هدف مطالبه‌ی امضای نهایی کنوانسیون کاسپین از سوی ایران انجام شده است، شتابزدگی (:تعجیل) در امضای این کنوانسیون، نگرانی‌های حقوق‌دانان و کارشناسان مستقل و افکار عمومی ملت ایران را در پی داشته، زیرا موادی که در آن آمده، دارای ایرادهای بی‌شمار حقوقی است که صد درصد به زیان ایران و به سود ۴ کشور ساحلی جانشین اتحاد شوروی پیشین است، سندی که حتا احمدی‌نژاد، با وجود فشار پوتین، با زیرکی، زیربار امضای آن نرفت ولی روحانی و ظریف رفتند!
۱- با توجه به اینکه امضای یک قرارداد به چم (:معنای) آغاز یک رابطه‌ی حقوقی و آغاز پیمان‌ها (:تعهدات)ست ، اگر ایران کنوانسیون پایانی را امضا کند، به‌گونه‌ا‌ی قانونی به بهره‌ی کمتر از ۱۳ درصد رضایت می‌دهد و هم‌زمان، بخش‌کردن بستر و منابع نفت و گاز دو‌به‌دوی جانشینان شوروی پیشین نزدیک‌به۹۰ درصد کاسپین، که در ۳۰ سال گذشته همواره مورد واخواهی (:اعتراض) دولت‌های پیشین ایران بوده، به رسمیت شناخته می‌شود!
۲- از آنجا که در فصل‌های ۱ و ۲ و ۳ و ۱۱ و ۱۳ پیمان‌نامه‌ی ۱۹۲۱ و در پیشگفتار (:مقدمه) قرارداد ۱۹۴۰ و مواد ۱۱ و ۱۳ و ۱۶ آن، بهره و حقوق برابر دو دولت ایران و شوروی، به‌گونه‌ی رسمی اعلام شده است، بهره‌ی جمهوری‌های برآمده از شوروی پیشین (به هر شمار اکنون یا پیوستگی‌شان در آینده) باید از قدرسهم شوروی داده شود نه از بهره‌ی ایران، چرا که شوروی بخش‌بخش (:تجزیه) شده است نه ایران …
آنچه در بالا آمده است بخشی از نوشتاری‌ست با عنوان «سود جانشینان شوروی و زیان ایران»، به قلم دکتر میرمهرداد میرسنجری (، استادیار دانشگاه و پژوهشگر فرهنگی و ژئوپلیتیک) که در تازه‌ترین شماره‌ی امرداد چاپ شده است.
متن کامل این نوشتار را در رویه‌ی دوم0رویداد) امرداد شماره 449 بخوانید.
«امرداد» شماره‌ی 449 از دوشنبه، 29 آذرماه 1400 خورشیدی، در روزنامه‌فروشی‌ها و نمایندگی‌های امرداد در دسترس خوانندگان قرار گرفت.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
