هفت در همه‌ی باورها و آیین‌های جهان سپندترین (:مقدس‌ترین) و رازآلودترینِ عددها است و عدد رسایی (:کمال) است. ازاین‌رو هفت عدد کمال به‌شمار می‌آید که با نیروی آفریننده‌ی جلوه‌های هستی پیوند دارد. بافت تن هر هفت‌ماه‌یک‌بار جای خود را به بافت‌های نو می‌دهند و هر هفت‌سال‌یک‌بار دگرگونی‌ای کلی در تن انسان پدید می‌آید. هفته هفت روز دارد و روزِ نیایشِ بیشترِ دین‌ها نیز روزِ هفتم است: سَبت (یهودیان)، آدینه (مسلمانان)، یکشنبه (مسیحیان). در عهد جدید آمده که عیسا پیش از مرگ هفت جمله را بر زبان آورد.
در تن انسان هفت کانون روانی است. در خنیا (:موسیقی) با هفت نُت سروکار داریم و صدای انسان هم هفت هنگام (:اُکتاو) دارد. افزون‌‌براین هفت نمایانگر هفت شاخه‌ی عرفان، دانش‌های روانی، دانش‌های باطنی، دانش‌های اسراری و اسرار زمان است. هفت بر بسیاری دیگر از طیف‌ها نیز فرمان می‌راند. هفت عدد راز است.
افلاتون می‌گوید: ایرانیان در خانواده‌های پادشاهی‌شان بزرگ‌ترین پسر را پس از زاده‌شدن نه به‌دست دایگان بلکه به‌دست مردانی می‌سپردند که در میان درباریان به دین‌داری و پاکی نامور بودند، پس از هفت سال به او سوارکاری و شکار می‌آموختند. هنگامی‌که به چهارده‌سالگی (2×7) می‌رسید، او را به چهار آموزگار می‌سپردند. آن آموزگاران خردمندترین، راست‌گوترین، میانه‌روترین و دلیرترین مردان کشور بودند.
آنچه در بالا آمده است بخشی از نوشتاری است با عنوان «طبیعت رازآمیز و عرفانی عدد هفت» که در تازه‌ترین شماره‌ی امرداد چاپ شده است.
متن کامل این نوشتار را می‌توانید در رویه‌ی پنجم (اندیشه) امرداد 409 بخوانید.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
لینک فروش اینترنتی امرداد شماره‌ی 409
