امروز، اردیبهشت امشاسپند و دی‌ماه به سال 3757 زرتشتی برابر با 27 آذرماه 1398 خورشیدی 18 دسامبر 2019 میلادی
در چنین روزی، 18 دسامبر1903، و یک روز پس از نخستین پرواز پیروزمندانه بو، که برادران رایت از دولت آمریکا خواستند که اختراع آنان را خریداری کند. وزارت جنگ آمریکا مامور بررسی این درخواست شد و پس از مذاکره و مشاهده اختراع، تصمیم گرفت براداران رایت را به خدمت بگیرد و کمک مالی به تکمیل این صنعت کند.
17 دسامبر سال 1903 در صحرای «کیتی هاک» ایالت کارولینای شمالی آمریکا برادران رایت (ارویل و ویلبر رایت Orvill & vilbur Wright) هواپیمایی را که در کارگاه دوچرخه سازی‌شان بر پایه استفاده از مقاومت هوا ساخته بودند به پرواز در آوردند که به عنوان نخستین پرواز بشر با هواپیما ثبت شده است. روزنامه‌های آن زمان آمریکا در گزارش‌های خود از نخستین پرواز، هواپیمای برادران رایت را ماشین پرنده نام گذارده بودند.
در دسامبر 2003 به مناسبت صدساله شدن این اختراع، درهمان محل (کیتی هاک) مراسمی برگزار شد. قرار بود در این مراسم یک شبیه‌ساز هواپیمای برادران رایت که به‌تازگی ساخته شده بود به پرواز درآید، ولی این پرواز تا ساعت‌ها به سبب نوزیدن باد مساعد انجام نگرفت و پس از آن هم یک بال هواپیما هنگامی که برای پرواز به حرکت درآمده بود به زمین گیر کرد و برنامه لغو شد. به عبارت دیگر، توفیق برادران رایت صد سال پیش از آن بیشتر بود.
اشه نیک، اشه نیک‌ترین است
مطابق آرزوست
اردیبهشت یا «اشا‌وهیشتا»، نام سومین روز ماه و دومین ماه سال در سالنمای زرتشتی است. اردیبهشت به چم «بهترین پاکی و راستی» و یکی از امشاسپندان دین زرتشتی است که در جهان مینوی نماد پاکی، اشویی و نشان اشا (قانون دگرگون‌ناپذیر جهان) است.
اردیبهشت یا ارته وهیشته یا اشه وهیشته در اسطوره‌های زرتشتی و ایرانی دومین امشاسپند است. او زیباترین نماد از نظام جهانی قانون ایزدی و نظم اخلاقی در هردو جهان است. این امشاسپند نه تنها را نظم در جهان برقرار می‌سازد، بلکه نگاهبان نظم دنیای مینوی و دوزخ نیز هست. نماینده جهانی او آتش است.
امشاسپند اردیبهشت، از نظر اهمیت و احترام٬ دومین امشاسپند پس از امشاسپند بهمن است. این موجود در اصل همان آرتا یا ریتای هندی است، که در زمان‌های بعد آشاواهیشست نام گرفت که به معنای آشای برتر یا بهترین اشه یا برترین ارته (راستی) است.
این امشاسپند پاسدار و نگهبان آتش و یا عناصری که در عین حال بازگو کننده‌ی طبیعت آتش هستند، می‌باشد. او ضامنِ پایداری نظم جهان است، چه نظم اخلاقی و چه نظم فیزیکی (نظم مادی).
واژه اشه در اوستا و به ویژه در گاهان بسیار بکار رفته است. «اشا» یا هنجار هستی در زندگی انسان‌ها به گونه‌ی توانمندی در نظم دادن به زندگی، خانواده، هازمان(:جامعه)، زیست‌بوم، طبیعت و … نمودار می‌شود. از همین‌رو بر انسان شایسته است تا پیوسته این توانایی را در خود پرورش داده تا بتواند با «اشا» هماهنگ شود و راستی را در خود بپروراند.
اشو زرتشت در گاهان تنها راه رسیدن به بارگاه خدایی را راه اَشَهَ می‌داند. در یسن ۴۴ بند ۱۱ می‌گوید:«تا توش و توان دارم می‌کوشم مردم را به سوی اشه رهنمون باشم.» یکی از سپندترین دعاهای زرتشتی دعای “اشم وهو” است که در آن اشه و راستی ستایش می‌شود که یک ذکر ۱۲ واژه‌ای است که سه بار در آن نام اشه برده شده است. دعایی که برای تمرکز ذهن بر روی اشه استوار است از این قرار است: اشه نیک، اشه نیک‌ترین است. مطابق آرزوست، مطابق آرزو خواهد بود، اشه از آن اشه وهیشته است.
در آموزه‌های آیین اشو زرتشت پاکی برون نیز به اندازه‌ی پاکی درون اهمیت دارد. پاکی برون به معنای پاک نگه داشتن تن و محیط زندگی از همه‌ی ناپاکی‌ها است و به همین شوند، سدره و کشتی، لباس آیینی و نشانه‌ی زرتشتیان، به رنگ سپید است تا هرگونه ناپاکی را نمایان کند.
یاد روز 27 آذرماه:
27 آذرماه: در سال 1650 میلادی نیروهای اعزامی «شاهجهان» امپراتور گورکانی (تیموری) هند به قندهار از سربازان ایرانی مستقر در پادگان این شهر شكست خوردند و دست به فرار زدند.
