گردهمایی هفتگی در مارکار تهرانپارس

یک پاسخ

1. سلام و درود بر شما که «خورداد» را دقیق نوشته اید. بسیاری از او های بلند اصیل ایرانی در فارسی دری به اوی کوتاه بدل شد.
   آیا اِشکالی دارد؟
   اِشکال اساسی ندارد؛ ولی با اوی کوتاه ریشه یابی واژه دشوار و گاه غیر ممکن است.
   پرسش: در همه ی ماه های سال خورشید می درخشد؛ پس چرا خورداد ماهِ خورشید شده است؟ زیرا بعد از اَردَوَهیشت(اردیبهشت، ماهی که از اَرد یا اِر مایه ی وَه-تعجب- بر می خیزد) ماهِ تابش شدید خورشید آغاز می گردد. پس ایرانیان آن را خورداد نامیدند. خورداد واژه ای ست همچو بغداد = شهر خدا.1
   کوتاه: اوی بلند، اصل و اصیل است.
   به همین خاطر چندین سال پیش پیشنهاد کردم بیایید اوکرایین را درست بنویسیم. متأسفانه آمدند و پیشنهاد مرا ناقص رواج دادند. یعنی اوی کوتاهِ اُکراین، به اوی بلند بدل ساختند، ولی بخش دوم را ناقص نوشتند. تلفظی به شکلِ اُکراین یا اوکراین، وجود ندارد؛ من در آوردی است. اصل اوکرایین می باشد. البته مردم اسلاویان شرق اوکرایینَ = اوکرایینَه تلفظ می کنند. متأسفانه خودسری و آن هم از روی بی دانشی شده “هنرِ” زمانه ی ما. و افسوس!

   زیر نویس 1 – خُدا = خودا = خود آ = خود می آید. نشان می دهد که ایرانیان از ازل بت پرست نبودند. زیرا بت را دیگران می آفرینند و می آورند؛ خود نمی آید.

   سوال: آیا فقط اوی بلند اصیل ایرانی در فارسی به اوی کوتاه بدل شده؟ خیر، اول ساکن های پهلوی که از موسیقی دلپذیر و کوتاه برخوردارند نیز وارد فارسی نشدند. و هم فتحه ی مضاف کهن به کسره ی مصاف بدل شد. مثال: فَرَوَر یا فَرَوَش(فروهر – تلفظ نادقیق) آیا فَرَوَر و فَرَوَش دارای یک معنی اند؟ خیر. پس چرا امروزه در واژه نامه های فارسی هر دو را فروهر می نامند؟ زیرا با ریشه ی واژه آشنا نیستند.
   در فرصتی دیگر بر می گردم و در باب فَرَوَر و فَرَوَش و اردَوَهیشت بیشتر می نیوسم.
   بژی ایران!

   پاسخ