نوزدهم خردادماه سالروز درگذشت دکتر پرویز ورجاوند، باستان‌شناس و از چهره‌های برجسته‌ی ملی‌گرایی معاصر، است که در سال 1386 بدرود زندگی گفت. او که هموندِ شورای رهبری جبهه‌ی ملی ایران بود در دولتِ موقتِ شادروان بازرگان وزارت فرهنگ و هنر را بر دوش داشت؛ آن‌هم در هنگامه‌ای که از هر سو انقلابیونِ مذهبی، با رهبریِ فکریِ وابستگان به جریان چپ، به میراث فرهنگی و فرهنگِ ملی این مرزوبوم می‌تاختند (نامدار‌ترینِ این آسیب‌زدن‌ها تلاشِ خلخالی برای ویران‌کردن تخت‌جمشید بود). با این حال، او با آنکه به‌نسبتِ شرایط تا اندازه‌ی بسیاری در گذراندنِ بارِ وزارتخانه‌اش از این راهِ سخت، کامیاب بود، توانست نخستین آثار ایران را (سازه‌ی چغازنبیل، محوطه‌ی تاریخی تخت‌جمشید و میدان نقش جهان) به ثبتِ نوبنیادِ جهانی برساند که فعالیتش از چند سالِ پیش آغاز شده بود. در بزرگیِ این کار همین بس که این فرآیند، پس از او، 24 سال در ایران به کنار گذارده شد و زمان سهمیه‌ای کشور از دست رفت.
افتخارِ آشنایی با استاد ورجاوند را در نیمه‌ی دوم دهه‌ی هفتادِ خورشیدی یافتم؛ در نشست‌های واکاوی دشواری‌های روز، که روزهای دوشنبه پسین با باشندگی جوانانی در خانه‌اش برپا می‌شد. فضای برآمدنِ دولتِ اصلاحات سبب شده بود تا پس از یک‌ونیم دهه این اندک آزادی، در کنار دیگر کنشگران، برای کنشگران ملی نیز محترم شمرده شود. چون دکتر ورجاوند، ملی‌گرا به معنای دقیقِ کلمه، بود جوانانی از گروه‌های دیگرِ فکری هم به نشست‌هایش می‌آمدند و به اندازه‌ای که به جوانانِ ایران‌دوست فرصت سخن گفتن داده می‌شد، به آنان نیز زمان داده می‌شد. جمع‌بندی دیدگاه‌ها و سخن پایانی با استاد بود که در مدت نشست بادقت به سخنان باشندگان گوش فرا داده بود.
آنچه در بالا آمده است بخشی از نوشتاری‌ست با عنوان «به یادِ نام ورجاوند» به قلم علیرضا افشاری که در تازه‌ترین شماره امرداد چاپ شده است.
متن کامل این نوشتار را در رویه‌ی سوم (مردم) شماره 455 هفته‌نامه‌امرداد بخوانید.
«امرداد» شماره‌ی 455 از دوشنبه، نهم خوردادماه، 1401 خورشیدی، در روزنامه‌فروشی‌ها و نمایندگی‌های امرداد در دسترس خوانندگان قرار گرفت.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
