نشست بزرگداشت داریوش بزرگ با عنوان «بررسی مدیریت ایرانیان در روزگار هخامنشیان» از سوی هفته‌نامه‌ی امرداد با همکاری خانه‌ی اندیشمندان علوم انسانی 15 مهرماه 1398 خورشیدی، ساعت 16:30 تا 20 در تالار فردوسی خانه‌ی اندیشمندان برگزار می‌شود.
دکتر شروین وکیلی در این همایش پیرامون «شخصیت فردی داریوش برپایه‌ی سنگ‌نبشته‌ها» سخنرانی می‌کند.
دکتر شروین وکیلی (جامعه‌شناس): استاد پیشین تکامل دانشکده علوم دانشگاه تهران و مدیر گروه جامعه شناسی تاریخی انجمن جامعه شناسی ایران است.
گزیده‌ی کارنامه‌ی پژوهشی:
کتاب‌ها:
تاریخ کوروش هخامنشی، شورآفرین، ۱۳۸۹
اسطوره‌ی معجزه‌ی یونانی، شورآفرین، ۱۳۸۹
داریوش دادگر، شورآفرین، ۱۳۹۰
کوروش رهایی‌بخش، شورآفرین، ۱۳۹۳
مقاله‌ها:
هخامنشیان و یونان، داستان زایش یونان، اندیشمند، شماره‌ی ۳۹، دیماه ۱۳۹۱، ص: ۱۱-۱۳
سیمای پارسی، فصلنامهی فروزش، شماره‌ی پنجم، زمستان ۱۳۹۱، ص: ۳۲-۳۷
مفهوم دروغ در ایران باستان، فصلنامهی ادبیات عرفانی و اسطوره‌شناختی، شماره‌ی بیستم، پاییز ۱۳۸۹، ۱۷۳-۱۹۸
نرگس و نرسه، پژوهشنامه‌ی فرهنگ و ادب، دانشگاه آزاد اسلامی، شماره ۸، پاییز ۱۳۸۸
کوروش بزرگ: پاسخ به نقدی موشکافانه، مارلیک، سال نخست، شماره‌ی دوم، بهار و تابستان ۱۳۹۱، ص: ۹۶-۱۰۱
چکیده‌ی سخنرانی شروین وکیلی در همایش بزرگداشت داریوش بزرگ و بررسی مدیریت ایرانیان در روزگار هخامنشیان در دنباله آمده است:
«دودمان هخامنشی از سلسله‌های کمیابی است که در واقع دو بنیانگذار داشته است. نخست کوروش بزرگ که کشورگشا و چهره‌ی فرهمندی بود و با معرفی جوهره‌ای نو از سیاست تاریخ جهان را به پیش و پس از خود تقسیم کرد، و دوم داریوش بزرگ که نابغه‌ای بود هم در سازماندهی نظامی و هم در مدیریت و کشورداری. آنچه این دو را بیش از پیش ارجمند و باشکوه می‌سازد آن است که هریک پسری داشتند نیرومند و پرتوان: یکی کمبوجیه فاتح مصر و دومی خشایارشا فاتح یونان و بالکان، هردو تکمیل کنندگان برنامه‌ی پدر. یعنی کوروش و داریوش دو قله در اوجی پیوسته هستند، بی‌نشیب.
اغلب مورخان وقتی به عصر هخامنشی می‌نگرند، بیشتر درباره‌ی کوروش می‌گویند و می‌نویسند، و داریوش معمولا همچون مدیری لایق اما چهره‌ای حاشیه‌ای نگریسته می‌شود. مرور اسناد تاریخی اما تصویری یکسره متفاوت به دست می‌دهد. چون کوروش دولت یکپارچه‌ی ایرانی را آفرید، کمبوجیه طرح گسترش آن را تکمیل کرد، و داریوش نظم و چارچوبی سیاسی بر آن حاکم ساخت که دوامش را تا امروز تضمین کرد، و دستاورد هیچ یک از اینان بی کوشش بقیه ماندگار نمی‌بود، و فهم این نکته کلید همدلی و اتحاد پارسیان بوده و هست.»
از داریوش چند سند طولانی و مفصل داریم که خوی و سرشت او را نشان می‌دهد. نه تنها در مقام شاهنشاه سراسر قلمرو متمدن آن روز، و نه فقط به مثابه نماد شکوه و اقتدار کشور ایران، که همچون انسانی و مردی که زاد و زیست و درگذشت، و سرگذشت خویش را در دو سند مهم نوشت و برای ما به یادگار گذاشت: کتیبه‌ی بیستون و نبشته‌ی نقش رستم. این دو متن در لحظه‌ی بر تخت نشستن داریوش و هنگامِ ترک کردن این اورنگ نبشته شده‌اند. یکی‌شان شرح جنگهایی است که او را به قدرت می‌رساند، و دیگری خودزندگینامه‌ایست فروتنانه از پیرمردی که وصیتی را بر آرامگاه خویش می‌نویسد. با در کنار هم نهادن این دو متن و تکمیل کردن‌اش با آنچه که اسناد و داده‌های همزمان دیگر گواهی می‌دهند، می‌توان به تصویری از داریوش اول هخامنشی دست یافت، که با این درجه از دقت و استناد در جهان باستان نظیری ندارد. در این گفتار به این سویه از تاریخ و اسناد خواهیم نگریست و در پی ترسیم گوشه‌هایی از سیماشناسی داریوش بزرگ خواهیم بود.
بزرگداشت داریوش بزرگ و بررسی مدیریت ایرانیان در روزگار هخامنشیان
مهدی محسنیان‌راد سخنران همایش بررسی مدیریت ایرانیان در روزگار هخامنشیان
میرجلال‌الدین کزازی سخنران همایش بررسی مدیریت ایرانیان در روزگار هخامنشیان
