نخستین روزهای سده 18 میلادی بود که بسیاری از کشتیهای بریتانیا در هند ساخته میشدند و شوند(:دلیل) آن چوب مناسبی بود که در هند وجود داشت. بسیاری از این کشتیها از سوی خانوادهی «وادیا» ساخته میشد. این خانواده به شوند مهارت بالایی که در ساخت کشتی داشت به «استاد سازنده» از سوی مردم بریتانیا لقب گرفتند.
خانوادهی «وادیا» کشتیهای جنگی بسیاری ساختندکه از میان آنها میتوان کشتی دریایی« اَهوی» را نام برد. کشتی «وادیا» در سال 1817 میلادی برابر با 1196 خورشیدی در بمبئی ساخته و در جنگ اسپانیا به کار رفته شد. این کشتی در روزهای پایانی سال 1986 میلادی برابر با 1365 خورشیدی به کشتی آموزشی دانشجویان دانشکده افسری بریتانیا دگرگون شد و هم اکنون در بندرگاه «هارلپتون» انگلستان قرار دارد.
«همس میندن»یکی دیگر از کشتیهای ساخته شده از سوی خانوادهی «وادیا» است. این کشتی بادباندار که در سال 1810 میلادی برابر با 1189 خورشیدی ساخته شده دارای 79 تفنگ است و نخستین کشتی جنگی بزرگی به شمار میآید که در خارج از بریتانیا ساخته شده است. «همس میندن» همچنان از سوی نیروی دریایی هند در کارخانه کشتیسازی بمبئی مورد استفاده قرار میگیرد. این کشتی به تمام جهان سفر کرده و در جنگ بین بریتانیا و ایالت متحده آمریکا نیز شرکت کرده است که این جنگ دو ساله با ایجاد مرز بندی بین کانادا و آمریکا به پایان رسید. «همس میندن» در بمباران قلعهی «مک هنری» در بندر «بالتیمور» نیز شرکت داشت که در آن جنگ، دو آمریکایی به نامهای «فرانسیس اسکات کی» و «جان استورت اسکینر» سوار بر عرشهی کشتی شدند تا دربارهی جنگ به گفتوگو بپردازند. آنها به شوند(:خاطر) دلیلهای امنیتی که وجود داشت تا زمان پایان تازشها بر روی عرشه کشتی ماندند. «جنگ هولناک بود و به نظر میرسید که قلعه در حال سقوط است اما هنگامی که صبح آمد پرچم سفید و آبی و قرمز همچنان برافراشته بود.» این صحنه شوند آن شد که «کی» نخستین اشعارش را با نام «دفاع قلعهی مک هنریم» بر روی عرشه کشتی بسراید. «کی» شعرش را هنگامی که به خشکی رسید کامل کرد و پس از مدتی به یکی از معروفترین شعرهای وطنپرستی دگرگون شد و در سال 1931 میلادی برابر با 1310 خورشیدی به عنوان سرود ملی برگزیده شد.
باری دیگر که این سرود را میشنوید، این را به یاد بیاورید که سرود ملی آمریکا بر روی عرشهی کشتیای سروده شد که یک خانواده زرتشتی آن را ساخته است.
برگرفته از شماره ی 38 مجلهی پارسیانا
یک پاسخ
بسیار زیبا و خواندنی بود.