فریدریش اشپیگل آلمانی از اوستاشناس نامدار جهان است. او با پژوهش بسیار و پشتکاری کم‌مانند توانست اوستا را در سه جلد به زبان آلمانی برگردان کند و دانش جهانیان درباره‌ی این کتاب مینوی را افزونی بخشد. کار او در زمینه‌ی اوستاشناسی اثرگذار و مهم شناخته می‌شود.
فردریش فون اشپیگل در سال 1820 میلادی، در ایالت باواریای آلمان زاده شد. بسیار زود زبان‌های عبری و عربی را فراگرفت و با درس‌خواندن در دانشگاه ارلانگن با فریدریش روکرت آشنا شد. روکرت که شاهنامه‌شناس ناموری بود، اشپیگل را با این حماسه‌نامه‌ی ایرانی آشنا کرد. این آشنایی سبب شد که اشپیگل همواره خواندن شاهنامه را در شمار کارهای روزانه‌ی خود قرار دهد. افزون بر آن، زبان سانسکریت را هم آموخت و علاقه‌ی بسیاری به زبان دینی بوداییان (زبان پالی) پیدا کرد و در این زمینه نیز بر دانسته‌های خود افزود.
اشپیگل در سال 1842 میلادی پژوهش درازدامن خود را درباره‌ی دست‌نوشته‌های زبان پهلوی آغاز کرد و در دانشگاه کپنهاک دانمارک ادامه داد، اما به همان دست‌نوشته‌ها بسنده نکرد و متن‌های کهن زبان پهلوی را در کتابخانه‌های پاریس، لندن و آکسفورد بررسی کرد. این بررسی‌ها و پژوهش‌های زمان‌بَر تا سال 1849 میلادی به درازا کشید. در این سال اشپیگل به آلمان برگشت و در دانشگاه مونیخ به تدریس سرگرم شد. در دانشگاه ارلانگن، همان دانشگاهی که در آن درس خوانده بود، نیز به کار تدریس پرداخت. از برجسته‌ترین شاگردانی که او پرورش داد کریستیان بارتولومه (درگذشته به سال 1925میلادی) بود که سپس‌تر آوازه‌ی بسیاری در دانش زبان‌شناسی و خاورشناسی یافت.
اشپیگل در آغاز گزیده‌ای از آثار فردوسی، نظامی، خاقانی و سعدی را به زبان آلمانی برگردان کرد. اما در زمینه‌ی اوستاشناسی، در سال 1852 میلادی تخستین جلد از برگردان اوستا را انتشار داد و پنج سال پس از آن جلد دوم برگردان خود را در اختیار دانش اوستاشناسی گذاشت. هم‌زمان با او وسترگارد، اوستاشناس دانمارکی، کار برگردان اوستا را آغاز و به شایستگی پایان داد. کار او را برتر از برگردان اشپیگل ارزیابی می‌کنند.
اشپیگل در سال 1863 سومین پوشینه (:جلد) برگردان اوستا به زبان آلمانی را ارائه داد و دیباچه‌ای سرشار از آگاهی‌های نو به آغاز آن افزود. او چنین می‌اندیشید که اوستا را به کمک تفسیرها و گزارش‌های زبان پهلوی، بهتر می‌توان درک کرد. آن‌چه اشپیگل در دیباچه‌ی برگردان خود نوشت، مجموعه‌ی پُربار و دامنه‌داری درباره‌ی استوره‌ها، فرهنگ، سیاست، پنداشت‌های دینی، زندگی اجتماعی و فرهنگی و بسیار نکته‌های دیگر درباره‌ی تاریخ و گذشته‌ی ایرانیان است.
فریدریش اشپیگل پس از کناره‌گیری از استادی دانشگاه، سال‌های پایانی زندگی خود را در مونیخ گذراند و سرانجام در سال 1905 میلادی درگذشت.
*یاری‌نامه: جستار عسکر بهرامی در تارنمای دایره‌المعارف اسلامی.
با دیگر اوستاشناسان و زرتشت‌پژوهان جهان در پست زیر آشنا شوید:
