سیمین خلیلی نام‌ور به سیمین بـهبهانی، زاده‌ی ۲۸ تیرماه ۱۳۰۶ در تهران است. پدرش عباس خلیلی، به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌سرود و نزدیک به ۱۱۰۰ بیت از شاهنامه فردوسی را به عربی برگردان کرده بود.
سیمین، نویسنده و غزل‌سرای هم‌روزگار (: معاصر) ایرانی و از بنیان‌گذاران کانون نویسندگان ایران بود. او در درازای زندگی‌اش بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در ۲۰ کتاب منتشر شده است. سیمین بهبهانی به شوند سرودن غزل فارسی در وزن‌های بی پیشینه، به «نیمای غزل» ایران نام‌ور است. او سال‌ها دبیر آموزش و پرورش بود و سی سال از زندگی‌اش را به آموزگاری پرداخت و در ۱۳۴۸ خورشیدی، به هموندی شورای شعر و موسیقی درآمد. سیمین بهبهانی، هوشنگ ابتهاج، نادر نادرپور، یدالله رویایی، بیژن جلالی و فریدون مشیری این شورا را اداره می‌کردند. او هم‌چنین در سال ۱۳۵۷ خورشیدی، هموندی در کانون نویسندگان ایران را پذیرفت.
سیمین بهبهانی را می‌توان از موثرترین و نوآورترین سرایندگان زمینه‌ی غزل معاصر دانست. او سرایندگی را از دوران جوانی با سرودن غزل‌ها و چهارپاره‌هایی کلاسیک و رمانتیک آغاز کرد که بیش‌تر دارای مضمون‌های عاشقانه و عواطف نازکانه‌ی زنانه و احساسات انسان دوستانه بودند. پس از دهه‌ی 30 تحت تاثیر اشعار نوپردازان رگه‌هایی از زبان و تخیل تازه‌ی رمانتیک در غزل‌های او پدیدار شد که مجموعه« مرمر» نشان‌گر این دیگرگونی بود. او پس از آن در مجموعه‌ی غزل «رستاخیز»، تلاش خود را با درهم آمیختن روح تغزلی با نگرش و درونمایه‌ی اجتماعی به نمایش گذاشت .سیمین بهبهانی ترانه‌سرایی هم می‌کرد و خوانندگانی چون استاد محمدرضا شجریان ترانه‌های او را اجرا کرده‌اند. او مدتی هم هموند شورای موسیقی رادیو و تلویزیون ملی ایران بود. سروده‌ی نامیِ «دوباره می‌سازمت وطن» از کارهای ارزنده‌ی او است، که در سال ۱۳۵۹ خورشیدی سروده شد.
بهبهانی کارهایی چون «سه تار شکسته» ، «جای پا»، «چلچراغ »، «مرمر»، «رستاخیز»، «خطی ز سرعت و از آتش» ، «دشت ارژن»، «گزینهی اشعار»، «درباره هنر و ادبیات»، « آن مرد، مرد همراهم»، « کاغذین جامه»، «کولی و نامه و عشق»، «عاشق تر از همیشه بخوان»، «شاعران امروز فرانسه»، « با قلب خود چه خریدم»، « یک دریچه آزادی»، «مجموعه اشعار» و« یکی مثلا این که» را در کارنامه‌ی ادبی و هنری خود دارد.
بانوی غزل ایران، سه شنبه، ۲۸ امردادماه ۱۳۹۳ خورشیدی، ، در سن ۸۷ سالگی به شوند بیماری قلبی و تنفسی درگذشت. پیکر او با باشندگی مردم، ادب دوستان و هنرمندان از تالار وحدت همراهی شد و در بهشت زهرا درآرامگاه خانوادگی و کنار پدرش به خاک سپرده شد.
