لوگو امرداد

گزارش تصویری از تیرگان در کوشک ورجاوند تهران

سازمان جوانان زرتشتی تهران (فروهر) در آستانه فرارسیدن جشن تیرگان با برگزاری آیین گهنبار چهره میدیوشهم‌گاه پذیرای همکیشان در کوشک ورجاوند بود.

كوشک ورجاوند تهران آدینه 9 تيرماه ۱۴۰۲ خورشيدی از ساعت ۹ بامداد تا ۲۱ باز بود. آيين گهنبارخوانی چهره میدیوشهم گاه ساعت ۱۸:۳۰ با اوستاخوانی موبد کورش بلندی و موبد پریا ماوندی برگزار شد. یکی از آیین‌های جشن تیرگان آب‌پاشی است. این آيين در کنار آب‌ها، همراه با آرزوی بارش باران در سال پیش رو برگزار می‌شود. خانواده‌ها از آب استخر و حوضِ میان کوشک، برای اجرای این آیین بهره بردند. امسال پانزدهمین آیین گهنبار تیرگان کوشک ورجاوند است که به کوشش گروه چنبره‌ی سازمان جوانان زرتشتی تهران (فروهر) برگزار می‌شود.
شادی اهورایی در جشن‌های زرتشتی، با نیایش اهورامزدا و بزرگداشت جلوه‌های مینوی و گیتوی آفریدگار، با دادودهش، همازوری، هبستگی به بار می‌نشیند و خویشکاری دلپذیر دینی زرتشتیان می‌شود. تیرگان از جشن‌هایی است که هم جنبه‌ی دینی دارد و هم جنبه‌ی ملی. در گاهشمار دینی زرتشتیان، نام سیزدهمین روزِ هر ماه سی‌روزه به یاد و فرخندگی ایزد تیر آراسته شده است. با برابرشدن روز تیر با ماه تیر، جشن تیرگان، برگزار می‌شود (سیزدهمین روز تیرماه زرتشتی برابر است با دهمین روز تیرماه رسمی کشور).
میدیوشهم‌‌گاه دومین چهره از شش گهنبار سال و به چم (:معنی) میان تابستان بزرگ است. در این چهره از گهنبار، آفرینش آب پاس داشته می‌شود و این گهنبار برپایه‌ی گاهشمار زرتشتی از روز خیر ایزد تا دی‌به‌مهر ایزد تیرماه برابر با هشتم تا 12 تیرماه در گاهشمار رسمی کشور، برگزار می‌شود.

1 1 1 2 1 3 1 4 1 5 1 6 msg 1096737279 20176 msg 1096737279 20177 msg 1096737279 20178 msg 1096737279 20185 msg 1096737279 20186 msg 1096737279 20187 msg 1096737279 20188 msg 1096737279 20189 msg 1096737279 20190 msg 1096737279 20191 msg 1096737279 20192 msg 1096737279 20193 msg 1096737279 20194 msg 1096737279 20195 msg 1096737279 20196 msg 1096737279 20198

فرتورها از بهراد باستانی است.

4090

به اشتراک گذاری
Telegram
WhatsApp
Facebook
Twitter

2 پاسخ

  1. ریشه شناسی جشن تیرگان و سایر جشن های ماهیانه زرتشتی بیانگر پیوند عمیق فرهنگ ایرانی با طبیعت است. احترامی که به چهار عنصر اصلی یا چهار آخشیج در این دین کهن گذاشته می شود نشان از هوشمندی مردمی است که در طبیعت سخت ایران می زیسته اند و به خوبی دریافته اند که با حفاظت از طبیعت و احترام به اوست که می توانند دوام بیاورند و به حیات خویش ادامه بدهند. امری که متاسفانه بعد از اسلام کمرنگ شد و در سالهای اخیر به نوعی دشمنی با طبیعت عامدانه با طبعیت تبدیل گشت. کاش راهی برای بازگشت نه به دین زرتشتی که به ایین های و فرهنگ اصیل کهنی که این دین با خود داشت باز می گشتیم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تازه‌ترین ها
1403-02-27