پس از بازی نخست تیم سازمان و باشگاه جوانان زرتشتی یزد با مربی این تیم آرمان لُریان از چگونگی آمادگی تیم و ارزیابی او از این دوره و کمی‌ها و کاستی‌های این جام گپ‌وگفتی داشتم.
-نخست از مربی این تیم خواستم خودشان را معرفی کنند و ارزیابی خود را از بازی روز نخست در برابر تیم کانون بگویند؟
آرمان لُریان متولد سال 1377 خورشیدی و مربی تیم سازمان و باشگاه زرتشتی یزد هستم. به همراه بازیکنان تیم به تهران آمدم. بچه‌ها چند ماهی است که تمرین داشتند، یکی دو ماه آخر هماهنگی‌ها و کار‌های لازم انجام شده بود و با توجه به آمادگی‌ای که تیم داشت، براین باور بودم که به‌طور قطع زمین آماده است و بچه‌ها با ایمنی کامل برای یک بازی خوب به داخل زمین خواهند رفت، ولی برابر صحبت‌هایی که پیش از برگزاری جام انجام شد شوربختانه گفتند به امید خدا سال آینده زمین‌ِ بازی آماده می‌شود و تمام زمین آسفالت است و برای همین یک‌سری تاکتیک‌ها و چینش ما در بازی نخست دگرگون شد آرمان لریان در ادامه افزود، شوربختانه تعدادی از بازیکنان تیم دو روز نخست جام را نتوانستند همراه تیم باشند، ولی در روز‌های آینده تیم را همراهی خواهند کرد و تیمی منظم‌تر و پرقدرتی خواهیم داشت. نخستین بازی‌ای که داشتیم چون تیم ما بعد از آیین گشایش بازی داشت و هموندان اصلی تیم باشگاه گفتند بگذارید جا برای جوانترها باز شود و آن‌ها چای خود را به جوانترها داده بودند پس تیم در محدوده‌ی سنی جوانی قرار دارد و این نخستین تجربه آن‌ها بود، خیلی استرس داشتند من هم به عنوان مربی استرس را در بچه‌ها می‌دیدم، ولی با اینکه بازیکنان تیم کانون خوب بودند و همچنین با شناختی که از بازیکنان تیم مقابل داشتم متوجه شدم آن‌ها با یکدیگر هماهنگ نبودند، بنابراین تیم ما توانست از این ناهماهنگی استفاده کند و بازی را به نفع خودش ببرد.
-درصحبت‌های خود اشاره کردید زمین بازی از دیدگاه ایمنی مناسب نبود امکان دارد توضیح دهید منظور از مناسب نبودن از دیدگاه ایمنی چیست؟
بله منظورم این بود که در همین بازی نخست در دو موقعیت بچه‌ها باید در بازی شیرجه می‌زدند و دستان خود را برروی زمین می‌گذاشتند همین آسفالت نامناسب شوندی بود که یکی از بازیکنان کف دستش دچار جراحت وخون‌ریزی گردد. دومین نکته این است که شیبی که زمین بازی دارد، یعنی با شناختی که من از این زمین پیدا کردم، تیمی می‌توانست به اصطلاح روی بازی سوار شود که زمین سمت سالن را بگیرد نه زمین سمت در ورودی و این به خاطر اینکه ارتفاع زمین در آن قسمت بالاتر است و بازیکن‌های که در این زمین هستند بر تیم مقابل مسلط می‌شوند یا سوار بر تیم حریف هستند. این خود برای تیمی که در آن قسمت بالا باشد و مربی که متوجه این اختلاف سطح هم شود نقطه مثبتی است تا از آن برای برد تیم خود استفاده کند و برای تیم مقابل نقطه منفی است. از طرف دیگر بادی که می‌وزید خیلی روی بازی تاثیر می‌گذارد یعنی پاس‌دهنده زمانی که پاس می‌دهد اگر هم پاس خود را درست ارسال کند ولی به شوند باد توپ معلوم نیست به کدام سمت می‌رود و این برای بازیکنان قدرتی‌زن‌خطرناک است. باید فشار بیشتری روی خود بیاورند و همین تغییر جهت باعث آسیب به مچ‌پای بازیکن می‌شود. منظور من از لحاظ ایمنی این موارد بود.
-از نظر رفاهی و خوابگاهی این جام برای شما تمام انتظارات را برآورد کرده است؟
از نظر خوابگاه انتظار هرسال ما این است که غذا‌ها بهتر شود به ویژه ما یزدی‌ها خیلی تفریحات خاصی در شهرمان نداریم به همین شوند بیشتر تفریح یزدی‌ها بیرون غذا خوردن است. بنابراین غذا‌شناس خوبی هستیم!، سطح توقع ما یزدی از لحاظ سطح غذایی کمی با بچه‌های شهر‌های دیگر متفاوت است. از نظر جا و مکان خواب، ما خودمان را با هر شرایطی سازگار می‌کنیم یعنی حتی برروی زمین هم به راحتی می‌خوابیم ولی از لحاظ غذایی ما انتظار داریم کیفیت غذا نسبت به هزینه‌ی پرداختی بهتر شود البته هرطور که کانون دانشجویان صلاح دیده است، ولی اگر کانون روی غذا انرژی و زمان بیشتری بگذارد بهتر است.
ارزیابی شما از این چهلمین جام جانباختگان زرتشتی چگونه است؟
من نخست از شایان بهرام‌شهریاری، هماهنگ‌کننده جام، بسیار سپاس‌گزارم برای اینکه تعداد برگزارکنندگان جام زیاد و تنوع رشته‌ها زیاد و خوب است. هماهنگی‌هایی که شده است و شرکت‌کنندگان که باشنده بودند نسبت به سالهای پیش بیشتر شده است. من امسال دو استان را دیدم که در جام‌های پیشین نبودند یکی استان اصفهان و دیگری استان البرز بود. البته البرز را مطمین نیستم که سالهای پیش بوده یا نبوده ولی وقتی دیدم استان اصفهان هم به جام شرکت‌کننده فرستاده خیلی برایم جالب بود. آیین گشایش جام بسیار زیبا بود، همین که یاد مهیار فرزانه را دوباره زنده کردند و این جام را به ایشان نسبت دادند خیلی کار زیبایی بود و در پایان از تمام دست اندرکاران برگزاری جام قدردانی می‌کنم.
