موبد هرمز خسرویانی: یک اتفاق بزرگ می‌تواند با یک نیت آغاز شود

موبد هرمز خسرویانی، هموند هیات اجرایی آرامگاه قصر فیروزه، در سخنان خود اشاره کرد که کار بازسازی این تالار با یک نیت آغاز شد.

موبد هرمز خسرویانی در سخنان خود چنین گفت: امروز خرسندیم که پذیرای قدم‌های شما برای گشایش تالار همایش‌های آرامگاه در روز فرخنده خورداد امشاسپند از ماه خورداد که برابر سومین جشن ماهیانه زرتشتیان است، هستیم. در این روز ایزد اردویسورآناهیتا، موکل و نگهبان آب گرامی داشته می‌شود و اوستای آبزور که بخشی از آبان یشت است را در سرچشمه‌ها می‌خوانند و بیشتر زرتشتیان در کنار چشمه‌ها و قنات‌ها گرد هم می‌آیند و با خواندن آبزور آن چشمه را سپندینه (: متبرک) می‌کنند. ما هم می‌خواستیم در این روز این کار را در کنار قنات آرامگاه انجام دهیم که امکانش وجود نداشت ولی امیدوارم سال آینده این کار را انجام دهیم.

در مورد جستار اجتماعی موبد هرمز خسرویانی افزود، یک اتفاق بزرگ می‌تواند با یک نیت آغاز شود. زمانی که جمشید استاد روانشاد شد، آیین او را در اینجا یعنی تالار پیشین برگزار کردیم، آن زمان فریدون رویین‌تن، سرپرست آرامگاه، به فرزندان آن روانشاد تعمیر پنجره‌های تالار را پیشنهاد کرد. خانواده استاد پس از بررسی کلی از تالار، آن را تعمیر بنیادی و قابل بهره‌برداری کردند؛ یعنی آن نیت نخستین بود که اکنون نتیجه آن را شاهد هستیم. البته مکان آرامگاه و این تالار ویژه آیین درگذشتگان است و بیشتر افرادی که به شوند از دست دادن عزیزی پس از خاکسپاری به این تالار می‌آیند حال خوشی ندارند ولی امروز ما با خوشحالی جَشَن بازگشایی را خواندیم. موبد هرمز خسرویانی جمله‌ای از سوی موبد مهربان پولادی، فرنشین انجمن موبدان بیان کرد و آن این بود که ما برای کسی که از دست می‌دهیم هیچ‌گاه گریه و زاری نمی‌کنیم. چون او از این جهان درگذشته است. او را از دست نداده‌ایم و روان و فروهر او همواره با ما هست.

خانواده استاد را به دهش‌ورزی می‌شناسیم

اسفندیار اختیاری، نماینده زرتشتیان در مجلس، نخست با فرستادن درود به روان جمشید مخمل اردشیر استاد، از خانواده او سپاسگزاری کرد. اسفندیار اختیاری در آغاز گفت، ما خانواده استاد را خیلی وقت است که به دهش ورزی می‌شناسیم به‌ویژه اینکه سدره پوشی‌های همگانی در پیرنارکی را خانواده استاد و خود جمشید استاد باعلاقه زیادی برگزار می‌کردند. می‌دانیم که برگزاری آیین سدره پوشی خارج از شهر و استان کار آسانی نیست و جمشید استاد و خانواده او این کار را باعلاقه زیاد انجام می‌دادند. خانواده استاد به یاد جمشید این تالار را تعمیرات بنیادی کردند. اسفندیار اختیاری، از ارباب کیخسرو شاهرخ یاد کرد و از اینکه هم سنگ یادمان قدیم و جدید را در کنار یکدیگر گذاشتند ابراز خوشنودی کرد. وی از انجمن زرتشتیان تهران، دهشمندان، نیک‌اندیشان و خانواده استاد سپاس‌گزاری کرد.

کار خیر لیاقت می‌خواهد

افشین نمیرانیان، فرنشین انجمن زرتشتیان تهران نخست جشن خوردادگان را شادباش گفت و افزون بر خوش‌آمد گویی به همه باشندگان گفت، امروز خانواده استاد میزبان هستند و همگی ما میهمان این خانواده هستیم. وی از خانواده استاد به خاطر این تالار تشکر کرد. تا اینجا هرچه بایسته بود سخنرانان پیشین بیان کرده‌اند و تنها دو نکته می‌ماند.

پیش از پرداختن به آن دو نکته وی گفت، شخصی مطلب خاصی را به من گفت و آن این بود که « کار خیر لیاقت می‌خواهد و هرکسی که داراست شاید لیاقت کار خیر را نداشته باشد» روی این نکته باید خیلی تفکر کرد. خانواده استاد لیاقت این کار را دارند و از آن‌ها سپاسگزارم. با بلندنظری، دقت و سلیقه این تالار را تعمیر بنیادی کردند. وی از کسانی دیگر نیز مانند هموندان هیات اجرایی، رشید مژگانی، فرزاد خادم، هرمز خسرویانی، فیروز خسرویانی که اکنون در آیین خاکسپاری روانشاد سهراب خسرویانی در یزد است، بابک شهریاری، رابط انجمن زرتشتیان تهران با هیات اجرایی آرامگاه قصر فیروزه، فریدون رویین‌تن، سرپرست آرامگاه، روانشاد بهرام خسرویانی، روانشاد رستم باستانی و نیز کورش فرامرزیان نام برد و یاد کرد. افشین نمیرانیان همچنین افزود در اینجا می‌خواهم از هیات‌های اجرایی دیگر نیز سپاسگزاری کنم که شوندش را بعدتر خواهم گفت.

نکته‌ای که می‌خواهم بگویم این است که این‌گونه اتفاقات نشان می‌دهد انجمن تنها 21 هموند هیات مدیره نیست بلکه انجمن همه‌ی ما هستیم، یعنی هر زرتشتی که در تهران است و به‌احتمال خیلی زیاد کارت شناسایی از انجمن زرتشتیان تهران دارد هموند انجمن زرتشتیان تهران است. پایین و بالا ندارد. هر کس هرگونه که احساس کند که می‌تواند به این هازمان کمک کند، هر کاری از دستش می‌آید انجام دهد. انجمن این‌گونه نیست که یک عده‌ای هستند و عده‌ای نیستند بلکه همه با هم هستیم.

نکته دوم این است که پیش از این از باغ چای برای آیین پس از خاکسپاری استفاده می‌کردیم ولی به شوند پرترافیک بودن و خطراتی که برای رفت‌وآمد به آن سمت وجود داشت اکنون این تالار آماده شده است.

تاریخچه ساخت تالار

بابک شهریاری، هموند هیات مدیره انجمن زرتشتیان تهران و گرداننده این آیین، تاریخچه ساخت این تالار را برای باشندگان بازگو کرد.

وی گفت، هنوز چندی از گشایش آرامگاه قصر فیروزه نگذشته بود که غمی بزرگ خداداد سیروس را فرا رفت، داریوش سیروس، فرزند خداداد سیروس در سال 1312 در سن 12 سالگی از دنیا رفت و روانشاد خداداد سیروس به نامگانه فرزندش در سال 1316 این ساختمان را در آرامگاه بنا نهاد. این تالار تا کمی کمتر از یک قرن پذیرای همکیشان بود. آن زمان بنایی درخور سال‌های دور بود که در درازای سالیان از سوی انجمن زرتشتیان تهران و هازمان زرتشتی نگهداری می‌شد. در ادامه وی افزود، همازوری بخشی از فرهنگ نیاکان ماست و از این رو است که در هر شهر روستا زرتشتیان انجمنی بنیان نهادند تا دست در دست هم گره از هازمان بگشایند. انجمن زرتشتیان تهران که به دست بزرگ مردانی بیش از 100 سال پیش بنا نهاده شد و امروز همان‌طور که در اساسنامه انجمن آمده همه شما هموندان انجمن هستید. درواقع انجمن سوم شخص مفرد غایب نیست بلکه اول شخص حاضر جمع است همین جمعی که در اینجا باشنده هستند. وی ادامه داد، در این روز فرخ به روز خورداد از خجسته ماه خورداد با یاری فروهر پاک هماروانان آیین بازگشایی این تالار را با آوای اوستا گرامی داشتیم. شادروان جمشید استاد در مدت سالیان گذشته بارهها برگزاری آیین سدره پوشی گروهی را در پیرنارکی بر عهده داشته است.

بابک شهریاری همچنین گفت، خانواده استاد خواستند تا از تمام کسانی که با ایشان همازوری کردند تا این مکان به پایان برسد سپاس‌گزاری کنم.

وی از فریدون رویین‌تن، سرپرست آرامگاه، فیروز خسرویانی، دبیر هیات اجرایی آرامگاه، فرزاد خادم، رشید مژگانی، هرمز خسرویانی، هموندان هیات اجرایی، مهندس یوسف زاده طراح تالار، بهزاد خسروشاهی، پیمان کرمانیان، آرش آذرگشسب و همچنین از کسانی که نامشان از قلم افتاده است پوزش خواست و گفت یادشان در قلب ماست، سپاس‌گزاری کرد. وی در ادامه از هیات مدیره انجمن زرتشتیان تهران، هموندان انجمن زرتشتیان تهران، موبدان و پروانه توفان همسر روانشاد جمشید استاد، فرزندانشان، داریوش، اردشیر و مهرداد استاد سپاسگزاری کرد. وی در سخن پایانی گفت، انجمن از شما جدا نیست شما نیز از انجمن جدا نباشید. بیایید دست در دست هم هازمانی بهتر از امروز را به آیندگان خود بسپاریم. هیات‌های اجرایی به این منظور تشکیل شدند تا با این اندیشه که انجمن زرتشتیان تهران سوم شخص مفرد غایب است مقابله کند با این اندیشه که انجمن جایی دیگر و در مکان دیگر است مقابله کند. هیات اجرایی یعنی انجمن اول شخص جمع حاضر است. انجمن یعنی همین‌جا همین ما، انجمن یعنی تک‌تک زرتشتیان که باید از امکانات انجمن بهره‌مند باشند یعنی زرتشتیانی که باید مسوول باشند. نباید مسوولیت را از کس و کسان دیگر درخواست کرد. نخستین مسوول و نخستین کسی که باید کاری کند ما هستیم. از تفرقه پرهیز کنیم که توانایی ما در همازوری ماست.

سپس افشین نمیرانیان و اسفندیار اختیاری لوح سپاسی را که متن آن را بابک شهریاری برای باشندگان خواند به پروانه توفان، داریوش، اردشیر و مهرداد استاد به‌پاس این نیک‌اندیشی پیشکش کرد.

آیین جَشَن‌خوانی بازگشایی تالار همایش‌های آرامگاه قصر فیروزه که با نیک‌اندیشی خانواده استاد از پایه بازسازی شده است با آوای اوستا از سوی موبدان انوشه باستانی و آبتین کشاورزی در ساعت 9:30 روز آدینه چهارم خردادماه 1403 برابر با خورداد روز از ماه خورداد آغاز شد.

در پایان از باشندگان با چای، کیک و میوه سفره آیینی پذیرایی شد.

شادروان جمشید اردشیر استاد

موبدان: انوشه باستانی و آبتین کشاورزی

اسفندیار اختیاری، نماینده زرتشتیان در مجلس، افشین نمیرانیان، فرنشین انجمن زرتشتیان تهران، مهرانگیز شهزادی، فرنشین سازمان زنان زرتشتی تهران موبد هرمز خسرویانی

افشین نمیرانیان، فرنشین انجمن زرتشتیان تهران و اسفندیار اختیاری، نماینده زرتشتیان در مجلساسفندیار اختیاری، نماینده زرتشتیان در مجلس بابک شهریاری، هموند انجمن زرتشتیان تهران پروانه توفان، همسر شادروان جمشید استاد داریوش استاد، فرزند جمشید استاد

اردشیر استاد، فرزند جمشید استاد

مهرداد استاد، فرزند جمشید استاد

فرتور از فرشید سیروس است.
6744