تنها بادگیر تاریخی و ملی شهرستان داراب روزگار ناخوشی را سپری میکند و زنگ خطر ویرانی آن نواخته شده و اگر هر چه زودتر به آن رسیدگی نشود با چالشی جدی رو به رو بوده و در آینده فرو میریزد.
به گزارش اَمرداد، تنها خانهی قدیمی و تاریخی شهرستان دارابِ پارس(:فارس) که به ثبت ملی نیز رسیده است، خانهی «سوخکیان» بوده که وجود بادگیری زیبا ارزش آن را دوچندان کرده و به ویژگیهای هنری و فرهنگی آن افزوده است. با این همه و به انگیزهی رها شدن و رسیدگی نکردن از سوی مدیران و سرپرستان(:مسوولان) سازمان میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی شهرستان داراب به این یادمان ملی و تاریخی، بادگیر آن در خطر آسیب جای گرفته و در واقع زنگ خطر آن نواخته شده است. در همین زمینه، عیسا فولادفر دوستدار میراث فرهنگی شهرستان داراب به اَمرداد گفت: «تنها بادگیر تاریخی شهرستان داراب در خانهی سوخکیان جای دارد. و وضعیت بسیار بدی را پشت سر میگذارد و هر دَم بیم آن میرود که فرو ریزد و درخطر جای گرفته است. آجرهای بخش پایین بادگیر از سازه جدا شده و بر روی زمین ریخته است. خِشتهای دیوارهی سازه و بخش پایین بادگیر، پوسیده و خورده شده است. از همین روی از استواری آن کاسته و سُست و ناتوان شده است و با نگرش به فصل زمستان و بارندگیهای پیش رو و بادهای فصلی در خطر ریزش جای دارد».
فولادفر در بخش دیگری از سخنانش دربارهی خانهی تاریخی سوخکیان افزود: «خانهی سوخکیان به ثبت ملی رسیده است و زیر حفاظت سازمان میراث فرهنگی جای دارد. اما میراث فرهنگی به انگیزههای گوناگون و نبود بودجه آن را به حال خود رها کرده است. این خانهی تاریخی نیاز به بِهسازی و بازآراییهای(:مرمت) اضطراری دارد و باید هر چه زودتر به آن رسیدگی شود وگرنه روز به روز وضعیت بدتری پیدا خواهد کرد. همچنین درکنار درِ ورودی خانه که تابلو ثبت ملی آن از سوی سازمان میراث فرهنگی به نشانهی هُشدار و آگاهی اَفراشته شده است، نخالههای ساختمانی ریخته شده که چهرهی زشت و ناخوشایندی را به جای گذاشته است و جای بسی افسوس و شگفتی دارد که این تابلو هم نتوانسته است از نابخردی و بیفرهنگیهای برخی از افراد در این زمینه، پیشگیری کند».
این دوستدار میراث فرهنگی داراب در پایان به اَمرداد گفت: «در پایین دیواری که بادگیر بر روی آن جای گرفته است و در واقع در بخش پشت آن، با انبوه زباله و نخاله ساختمانی و تبلیغ و یادگاری نویسیها بر روی دیوار رو به رو هستیم که چهرهی زنندهای را به نمایش گذاشته است. همچنین نَم و رطوبت به بخش پایین دیوارهی این بخش رِخنه(:نفوذ) کرده است. همهی این رویدادها در حالی رُخ داده است که تنها بادگیر تاریخی و ملی شهر داراب در خطر ریزش جای گرفته است و نیاز است که این یادگار ارزشمند که هم نماد خانهی سوخکیان و هم نماد شهر داراب است به درستی پاسداری و حفاظت شود تا بتوانیم آن را به آیندگان که دارندگان(:صاحبان) اصلی این سرزمین هستند، واگذار کنیم. از سویی، بودن این بادگیر میتواند الگویی برای ساخت بادگیرهای دیگر در خانههای این شهر تاریخی شده و به یک نماد فراگیر تبدیل شود. از همین روی حفظ و پاسداری از تنها بادگیر شهر داراب اَمری بایسته(:ضروری) به شمار میآید و نباید در این زمینه کوتاهی کرد».
به گزارش اَمرداد، خانهی تاریخی سوخکیان در خیابان هلال اَحمر و در کنار سازمان هلال اَحمر داراب جای گرفته است. این خانهی تاریخی وابسته به دورهی پهلوی یکم بوده و بنا است در آینده به خانهی صنایع دستی شهرستان داراب و خانهی فرهنگ تبدیل شود. خانهی سوخکیان از سنگ لاشه، گچ، خشت خام در دیوارها و آجر در نما ساخته شده است. این خانه به گونهی یک مجموعه است که در برگیرندهی سه بخش است : 1- ساختمان و حیاط اصلی 2 – اَندرونی، بیرونی و به گمان فراوان باراَنداز نیز داشته است 3 – بخش پیوست یا همان الحاقی. آرایشهای(:تزیینات) این خانه در برگیرندهی گچ بری و نقاشی بر روی گچ در سقفها و در نمای ساختمان و سقفهای آجری، بهرهگیری از کاشی در ازاره سر و لب درونی سازه و بهره از گچ بر روی ستونها است.
خانهی سوخکیان تا کنون تعیین حریم نشده است! و با شمارهی 4679 در تاریخ 11 دی ماه 1380 به ثبت ملی رسیده است.
فرتور از سیاوش آریا است.
6744
