دبیر چهل‌وچهارمین اردوی دانش‌آموزی اعتقاد دارد، نخستین و اصلی‌ترین آموزش در اردو داشتن نظم است؛ یعنی خارج شدن از روال زندگی روزانه‌ی خودشان.
آدینه دوم شهریورماه 1403 که روز برگزاری سدره‌پوشی گروهی از نوجوانان شرکت‌کننده در اردوی دانش‌آموزی بود، تا برگزاری این آیین خجسته زمانی داشتم تا با دبیر اردوی دانش‌آموزی گفت‌وگویی را در فضای سبز و زیبای همایشگاه مارکار تهرانپارس که مکان برگزاری اردو نیز بود، انجام دهم.
نخست خودتان را معرفی کنید و بگویید چند دوره است که در کانون هستید؟
بردیا آریانفر، دانش‌آموخته‌ی مهندسی صنایع از دانشگاه آزاد تهران مرکز و اکنون دانشجوی ارشد در رشته مهندسی صنایع گرایش بهینه‌سازی دانشگاه صنعتی خواجه نصیر هستم. ورودی سال 1395 کانون دانشجویان زرتشتی، هشت سال در کانون فعالیت دارم. در اردوهای 39، 40، 42 و 43 برگزارکننده بودم و امسال که چهل‌وچهارمین دوره‌ی اردو است، دبیر اردو هستم.
هدف از برگزاری این اردو چیست؟
از روز نخست که اردو پایه‌گذاری و برگزار شد دلایل متعددی داشت. یکی از آن‌ها این بود که نوجوانان و جوانان زرتشتی زندگی در شرایط سخت را تجربه کنند. همچنین آشنایی جوانان زرتشتی با یکدیگر دلیل دیگر بود. دلیل بعدی این بود که در گذشته و قدیم چون مسافرت مشکل بود. شاید بیشتر کسانی که در شهری به غیر از تهران زندگی می‌کردند فرصت این را نداشتند که بتوانند از شهر خود وارد تهران شوند و پایتخت را ببینند و امکانات رفاهی و بهداشتی تهران را تجربه کنند و از سوی دیگر بسیاری از افرادی که درگذشته در اردو شرکت می‌کردند شاید توان مالی در مورد بهداشت و تهیه موادغدایی نداشتند؛ بنابراین کانون دانشجویان زرتشتی از آن زمان اردو را به این دلایل برگزار کرد؛ مثلا پزشک در اردو بود که بچه‌ها را معاینه می‌کرد و مواد غذایی سالم و خوب به باشندگان اردو داده می‌شد. از سوی دیگر آن‌ها در شرایطی مانند کمپ زندگی می‌کردند که در آغاز نام آن پیش‌آهنگی بود. پس از جنگ تغییرات خیلی محسوس و ملموس به اردو اعمال شد. مانند افزوده شدن بُعد آموزشی به اردو و خوش‌گذرانی‌های سالم در کنار یکدیگر، اکنون ما بیشترین موردی که می‌خواهیم در اردو بچه تجربه کنند نظم و انسجام است. آن‌ها هرروز در یک ساعت مشخص بیدار می‌شوند صبحانه را با یک نظم خاصی می‌خورند و ورزش می‌کنند. کارگاه‌های آموزشی مختلفی دارند، بازدید می‌روند و در زمان مشخص شام می‌خورند و خاموشی دارند. در کل نخستین و اصلی‌ترین چیزی که به آن‌ها آموزش می‌دهیم داشتن نظم است؛ یعنی خارج شدن از روال زندگی خودشان است. اینجا گوشی ندارند، امکانات و فناوری که روزمره به آن دسترسی داشتند اینجا دیگر به آن دسترسی ندارند و به این شکل آن‌ها یک تجربه متفاوتی را به دست می‌آورند. این تجربه ارزش بزرگی برای ما کانونی‌ها دارد. البته زندگی در شرایط سخت دیگر اینجا وجود ندارد.
درباره کارگاه‌هایی که گفتید بیشتر توضیح بدهید چه نوع کارگاه‌هایی برگزار می‌شود؟
درباره کارگاه‌ها کلا دو سه نوع کارگاه دارد. کارگاه‌های چرخشی است که روز نخست اردو برگزار می‌شود؛ یعنی دو گروه در یک دسته قرار می‌گیرند و به شکل چرخشی همه کارگاه را تجربه می‌کنند. یکی کارگاه پزشک، دندان‌پزشک و ارتوپد است که بچه‌ها با شرکت در آن مورد معاینه قرارگرفته‌اند. مورد دیگر بازی به شکل کسب‌وکار بود که در آن فعالیت‌هایی درباره یادگیری کسب‌وکار انجام دادند. کارگاه سوم، کارگاهی در مورد کنترل و شناخت هوش هیجانی بود. این کارگاه‌های روز نخست اردو بود. در ادامه نیز کارگاه‌هایی بود که به کارگاه روزانه معروف است که بچه‌ها کارگاه‌هایی را انتخاب می‌کردند. امسال شش کارگاه بود که بچه‌ها چهارتا را انتخاب کردند و اولویت‌بندی می‌کردند و ما بر اساس اولویت آن‌ها این بچه‌ها را به کارگاه‌ها معرفی می‌کردیم.
کارگاه‌ها چه بودند؟
کارگاه باریستا (کارهایی که در یک کافی‌شاپ شخص انجام می‌دهد)، کارگاه عکاسی، کارگاه سفالگری و مجسمه‌سازی، کارگاه شیرینی‌پزی، کارگاه طراحی تارنما و کارگاه ویرایش کلیپ و ویدیو بود.
این‌ها کارگاه روزانه بود و یک تعدادی کارگاه کلی هم داشتیم که تمامی شرکت‌کننده‌ها همگی باید در آن شرکت کنند. کارگاه فن‌بیان که امروز آدینه برگزار شد و دیگر ترکیبی از کارگاه و کارگروهی بود که بازی اقتصادی بود و روز سه‌شنبه برگزار شد؛ که قدیمی‌های کانون این کارگاه را برگزار کردند.
گزینش این نوجوانان برای آمدن به اردو چگونه است؟
در کل برای گزینش بچه‌ها گفت‌‌وگوی زیادی پیرامون چگونگی این گزینش انجام شده است. ولی این تعدادی که گزینش شدند، نخست کانون با بانو خادم، مادر اردو، در راستای اهداف اردو و شانسی که بچه‌ها در آینده دارند مثلا بچه‌هایی که کنکور دادند و قرار وارد دانشگاه شوند اولویت بالاتری دارند و تمام موارد دیگر گفت‌وگو کرده است. بانو خادم یک روز کامل با ما نشست داشتند و نام و سن و شهر کسانی که نام‌نویسی کردند را با یکدیگر خواندیم. تلاش می‌کنیم تقسیم‌بندی که انجام می‌دهیم خوب و نسبت‌ها درست باشد یعنی از همه شهرها در اردو به یک نسبت باشند.
درباره بازدیدها گفتید تاکنون از کدام مکان بازدید داشتید؟
ما روز دوم اردو یعنی دوشنبه 29 امرداد ماه 1403 به پارک علم و فن‌آوری پردیس رفتیم و از مرکز فن آموز بازدید کردیم. مرکز فن آموز مرکز بسیار قدرتمند درزمینه‌ی آموزش علم مانند علم فیزیک، ریاضی و شیمی است. آنجا درس‌های تئوری را با آزمایش‌ها عملی به آن‌ها آموختیم. چگونگی کل سازوکار هواپیما را آنجا به شکل تصویری دیدند و بازخورد خیلی خوبی از بچه‌ها گرفتیم. بازدید دوم که چهارشنبه 31 امرداد ماه بود. نخست به مجتمع ایران مال رفتیم و بچه با محیط آنجا و کتابخانه، موزه‌های مختلف آنجا آشنا شدند و بولینگ بازی کردند. پس‌ازآن به کوشک ورجاوند رفتیم و یک‌شب بچه‌ها در کوشک بودند.
هزینه این اردو از کجا تامین می‌شود آیا خود نوجوانان باشنده کل هزینه را می‌پردازند؟
ما یک مبلغ خیلی کم به‌عنوان ورودی می‌گیریم که از پیش به آن‌ها هماهنگ کردیم و آن‌ها هم پرداخت کردند. پیشتر خزانه‌دار اردو هنگام ورود بچه‌ها به اردو جلوی در از آن‌ها به شکل نقدی دریافت می‌کرد، ولی اکنون با یاری از امکانات دیجیتالی پرداخت‌ها به شکل الکترونیکی انجام می‌شود. تنها فیش واریز را برای ما ارسال می‌کنند.
برنامه اردو نیک‌اندیشان سخاوتمندی دارد و من به‌عنوان دبیر اردوی 44 و به نمایندگی از 43 دوره گذشته اردو از آن‌ها سپاسگزارم.
دهشمند سدره‌پوشی امروز را می‌توانید نامش را بگویید؟
من به شکل کلی بخواهم بگویم تا سی‌امین سالگرد جان‌باخته فرهاد خادم خود بانو خادم کل هزینه سدره‌پوشی را می‌دادند که تا اردوی 34 بود. پس از آن‌هم انجمن موبدان و نیک‌اندیشان این هزینه را می‌پردازند.
اینجا پزشکی برای بچه‌ها همیشه کنار اردو هست؟
ما از سوی بچه‌های کانون کسانی که رشته آن‌ها با پزشکی مرتبط است در اردو داریم و آن‌ها کنار بچه‌ها هستند. ما لیست داروهایی که بچه‌ها مصرف می‌کنند و حساسیت غذایی را از خانواده‌ها پرسش می‌کنیم، حتا در اردو اگر بچه‌ای درون خودش باشد و در فعالیت‌ها شرکت نکند سریعا پزشک او را می‌بیند و اگر لازم باشد به بیرون برای درمان منتقل می‌شود. خدا را شکر تابه‌حال در این چند دوره هیچ موردی نداشتیم.
سخن پایانی
تشکر می‌کنم از نیک‌اندیشان و انجمن موبدان که کمک کردند. از هموندان کانون دانشجویان زرتشتی سپاسگزارم که به من اعتماد کردند. از بانو خادم که هرسال این هشت روز را کلا در اردو کنار ما هستند و بودن ایشان خودش دلگرمی است. وجود بانو خادم برای کل کانون وزنه است و ما مدیون او هستیم.
