نیایش اوستایی سال نو با برگردان فارسی

سال 1399 خورشیدی، ساعت 7 و 19 دقیقه و 37 ثانیه‌ی یکم فروردین‌ماه آغاز می‌شود. هنگام نیایش سال نو، از پسِ پرده‌ی ناگوار رنج و بیماری، به پاس شادی روان درگذشتگان، فرارسیدن سالی با آرامش و شادی، آسایش و مهربانی؛ داشتن ایرانی آباد، سرسبز و سربلند در جهان را در پرتوی اندیشه‌ی نیک، گفتار نیک و کردار نیک، آرزو می‌کنیم.
زرتشتیان از هزاره‌های دور نوروز یادگار دیرین و باشکوه نیاکان را گرامی می‌دارند. هنگام تحویل سال بر گرد سفره‌ی آیینی هفت‌سین با خواندن نیایش اوستای «هفتن یشت» ویژه‌ی سال نو، پروردگار را برای پی نهادن بنیاد هنجار راستی سپاس می‌گویند و با دستان برافراشته به نیایش می‌پردازند:
«ایتا. آت. یَزَه مَیدِه. اَهورِمْ. مَزدامْ. یه. گامْچا. اَشِمْچا. دات. اَپَسْچا. اُرْوَراوْسْچا. وَنْگْهواشِ. رَئُوچاوْسْچا. دات. بومیمچا. ویسْپاچا. وُهو
دَیتی. کَنامْچا. ایدْیونام. هْیتْ. اُرونو. یزَه مَیدِه
اَشااُنامْ. آئَتْ. اُرونو. یزَه مَیدِه. کودُ. زاتَنامْچیت. نَرامْچا. نااِئری نامْچا. یئِه شامْ. وَهِه هیش. دَائِناوْ. وَهنَینْتی. وا. وِنْگْهِن. وا. وَاونَرِه. وا
آت. ایتا. یزَه مَیدِه. وَنْگْهوشْچا. ایت. وَنْگْهومیشْچا. ایت. سْپِنْتِ نْگْ. اَمِشهِ نْگْ. یَوَاِجیو. یوَاِسْوو. یوئی. وَنْگْهِه اُش. آ. مَنَنْگْهو. شْینْیتی. یاوْسْچا. اوُایتی
(سپس باشندگان بر سر سفره‌ی هفت‌سین دست در دست هم می‌خوانند):
اَتَه جَمْیادَیته آفْرینامی. اَغْنی اَشوبیم. هَمازوربیم. هَمازور کِرفِه‌کاران بیم. دور از وَنا و وَناکاران بیم. هَم‌کرفه بسته‌کشتیان و نیکان و وهان هفت کشور زمین بیم. دیرزیویم. درست زیویم. شاد زیویم. تا زیویم به کامه زیویم. گیتی‌مان باد به کامه تن. مینومان باد به کامه روان. همازوربیم. همازور همااشوبیم. اشم وهو (تا سر)»

برگردان فارسی سپندینه اوستای هفتن یشت، نیایش ویژه‌ی آغاز سال نو:
پروردگارا، تو را سپاس می‌گوییم.
که هنجار راستی را بنیاد نهادی.
زمین و آسمان، آب و گیاهان را آفریدی.
با مهر خود، روشنایی و شادی را برای زندگی مردم پایدار ساختی.
به ما آموختی تا بامنش نیک به تو نزدیک شویم.
باگفتار نیک، آیین راستی را گسترش دهیم.
و با کردارنیک، سازنده و سودرسان باشیم.
اکنون که با گردش زمان، روزگاری تازه فراهم گشته است.
با دست های برافراشته تو را نیایش می‌کنیم.
برآنیم تا با کارهای درست خود.
که از دانایی و خرد سرچشمه می‌گیرد.
روان هستی را خشنود سازیم.
ای اهورامزدا.
آرامش و آسایش را برای نیکوکاران جهان افزون گردان.
دیرزیویم، درست زیویم، شاد زیویم، تازیویم به کامه زیویم، گیتی‌مان به کامه باد به کامه تن، مینومان به کامه باد به کامه روان.
اغنی اشو بیم، همازور بیم، همازور هما اشوبیم
اشم وهو. وهیشتم استی. اوشتا استی. اوشتا اهمایی. هیت اشایی. وهیشتایی اشم.