لوگو امرداد

کشتی‌بافی و هنر دست زرتشتی روبه خاموشی

 

هنر دست، دمیدن روح شور و شادابی به زندگی امروز است. زندگی که چیرگی تکنولوژی بر روح انسان خودنمایی می‌کند. انسان تا هست امید می‌خواهد و انگیزه‌ای برای ادامه و این آفرینش‌های عاشقانه، نیاز انسان را برآورده می‌‌کند. ۱۰ ژوئن، برابر با بیستم خوردادماه روز جهانی صنایع دستی بود. روزی در پیوند با جهان پر نقش و نگار دست‌سازه‌هایی است که گویی هر یک داستانی شنیدنی را بازگو می‌کنند.

چند روزی است که از 55 سال نامگذاری روز جهانی صنایع‌دستی می‌گذرد. ولی صنایع‌دستی زرتشتیان به ویژه بافت کُشتی با دیرینگی نزدیک به چهار هزار سال، روزها و سده‌های بسیاری را گذرانده است. پریرخ خسرویانی (غنیمت)، کنشگر هازمان زرتشتی، در راستای پشتیبانی از هنرمندان صنایع‌دستی زرتشتیان به ویژه بافندگان کشتی، نمایشگاه کوچکی از صنایع‌دستی زرتشتیان را برپا کرده است تا با به نمایش گذاشتن دست‌سازه‌ها، هنرمندان زرتشتی را در فروش یاری دهد. با پدیداری بیماری کرونا و بسته شدن نمایشگاه، بی‌گمان نباید بگذرایم هنر دست زرتشتی رو به خاموشی رود. پریرخ خسرویانی در راستای پاسداشت و ماندگاری هنر دست زرتشتیان از مسوولان درخواست یاری می‌کند و در این باره می‌گوید: کشتی‌بافی با شمار کم بافندگان و دشواری کار و نبود پشتیبانی از بافندگان رو به نیستی می‌رود. نزدیک به 15 سال پیش در تهران هیچگونه نمایشگاهی از صنایع دستی زرتشتیان وجود نداشت. تنها تنی چند از هنرمندان زرتشتی دست‌سازه‌های اندک را که شامل بافت کشتی و دوخت سدره و کلاه نیایش و دولوگ (مفرش) و قند سبز تهیه می‌کردند و چون مکانی برای نمایش کارهای دستی خود نداشتند به گونه‌ی خانگی و خیلی کم‌رنگ به نمایش می‌گذاشتند و گاهی به فروش می‌رساندند. نمایشگاه کوچکی در دفتر نشر سالنمای راستی به یاد اسفندیار غنیمت برپا شد و کارهای دستی و دست‌سازه‌های هنرمندان زرتشتی به نمایش درآمد که با یاری پروردگار از نمایشگاه استقبال شد و نمایشگاه دائمی آیین و فرهنگ و کار‌آفرینی صنایع دستی رونق گرفت. شوربختانه در این سال‌ها هیچگاه از هنرمندان زرتشتی که به کار تولید صنایع‌‎دستی به ویژه بافت کشتی می‌پرداختند، پشتیبانی جدی انجام نشده است. این هنرمندان اکنون از نداشتن نخ خوب برای بافتن کشتی رنج می‌برند. به ویژه با شرایط کنونی که بیماری کرونا پیش آورده و نمایشگاه صنایع دستی نیز بسته شده است و بانوان زحمتکش ما نمی‌توانند دستاوردهای خود را به نمایش درآورند. بشود با یاری مسوولان و دستداران بتوانیم صنایع‌دستی دیرینه زرتشتیان را که دیرینگی نزدیک به چهار هزار سال دارد، استوار، پویا و پایدار نگاه داریم.

صنايع دستی، دستاورد هنرهای آموخته از نسلی به نسل ديگر است. صنايع دستی تنها كالایی برای دادوستد نيست، بلكه ویژگی‌های فرهنگی و قومی، از اين كالا مبادله می‌شود و به گونه‌ای پیوند فرهنگی در ميان جامعه‌ها را پديد می‌آورد. چنین روزی یادآور نام فرنگیس یگانگی بانوی فرهیخته‌ی زرتشتی به عنوان مادر صنایع دستی ایران‌زمین نیز است. جاودانگی بهره‌ی نام نیک او باد.

 

 

به اشتراک گذاری
Telegram
WhatsApp
Facebook
Twitter

2 پاسخ

  1. بسیار زیبا بود ای کاش بتوایم این هنر ها را به نسل امروزی اموزش دهیم .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تازه‌ترین ها
1403-01-09