آیین سی‌روزه‌ی روانشاد پرویز غیبی، از چکامه سرایان زرتشتی و هموند پیشین انجمن زرتشتیان شیراز، از بامداد آدینه، هفتم مهرماه ۱۳۹۶ خورشیدی در حالی در تالار روانشاد یزدانی شیراز برگزار شد که زرتشتیان بسیاری از کرمان و یزد نیز در این آیین باشنده بودند.
اوستاخوانی این آیین باشکوه را موبدان خدامراد جمشیدی و رستم خسرویانی بر دوش داشتند. پس از اوستاخوانی به درخواست پیمان غیبی (پسر شادروان پرویز غیبی) و به وصیت آن روانشاد، افلاطون سهرابی، فرنشین انجمن زرتشتیان شیراز و توکلی از چهره‌های ماندگار آموزش و پرورش شیراز و از همکاران و دوستان صمیمی آن شادروان به سخنرانی پرداختند. افلاطون سهرابی درباره‌ی ویژگی‌های شادروان غیبی گفت: «همراهی و کلام نافذ ایشان در هر همایش و مراسمی برای هازمان زرتشتی شیراز آبرو به همراه داشت و زحمت مطالعه، بررسی و گردآوری بیشتر آیین‌نامه‌ها و اساس‌نامه‌ها و قراردادها را ایشان انجام می‌دادند. واپسین تلاش‌هایش بر دوش گرفتن مسوولیت تشکیل و ریاست شورای حل اختلاف زظرتشتیان شیراز بود.»
از مهمانان ویژه‌ی این آیین توکلی و اسدسنگابی، چهره‌های ماندگار آموزش و پرورش شیراز بودند. توکلی، از پیشکسوتان نامی عرصه‌ی آموزش و پرورش شیراز با خواندن ابیاتی چند که گویای شرح حال روانشاد پرویز غیبی بود، او را فردی فرهیخته و تکرارناشدنی قلمداد کرد.
در دنباله‌ی برنامه پیمان غیبی، فرزند روانشاد غیبی، بر جایگاه باشنده شد و با اشاره به زندگی‌نامه و سال‌های زندگی پدرش، روند بیماری که در نهایت به درگذشت او انجامید را برای باشندگان بازگو کرد. وی گفت که پدرش ۵۰ سال پیش برای تدریس در دبستانی در شیراز از کرمان به این شهر عزیمت کرده بود و با خواندن چکامه‌ای(:شعری) از کتاب قصه عشق نوشته‌ی پرویز غیبی، از علاقه و دلبستگی وافر آن شادروان به شیراز گفت.
پیمان غیبی در پایان سخنانش گفت: «اگر زمان به عقب برمی‌گشت، هیچ‌گاه شیراز را ترک نمی‌کردم و به آمریکا نمی‌رفتم. همه‌ی انسان‌ها برای پیشرفت و کمال تلاش می‌کنند، اما رسیدن به کمال به معنای رسیدن به چیزهایی دیگر در عین حفظ داشته‌های پیشین است. در حالی‌که رفتن به آمریکا و مهاجرت اگر هوای خوب و ترافیک کم و رفاه عمومی برایم داشت، ولی خیلی از داشته‌هایم را از دست دادم و پشیمانم.» وی از باشندگانی که هنوز فرصت اشتباه نکردن و فرصت بودن با پدر و مادرشان را دارند خواست تا دیر نشده قدر داشته‌هایشان را بدانند.
غیبی در پایان گفت: «پدرم در واپسین روزهای زندگی‌اش از من خواسته بود، آیین‌های سوم و سی‌روزه و سال نخست را با هر ترتیبی که میسر می‌شود در سن‌خوزه آمریکا، شیراز و کرمان باشکوه، و در سال‌های پس از آن مختصر برگزار کنم و این‌گونه شد که تصمیم گرفتم سی‌روزه را در شیراز و اگر عمری باقی بود سال یکم را در کرمان برگزار کنم.» در پایان این آیین باشکوه از باشندگان با لرک و میوه و ناهار پذیرایی شد.
پرویز غیبی چندین دوره هموند هیات‌مدیره‌ی انجمن زرتشتیان شیراز بود که در سن ۷۶ سالگی فرسنگ‌ها دور از زادگاهش دیده از جهان فروبست. وی پس از ۴۷ سال سکونت در شیراز از سال ۱۳۹۳ خورشیدی به شهر سن‌خوزه آمریکا کوچ کرد. شادروان غیبی از چکامه‌سرایان هازمان زرتشتی بود و از او دو کتاب به نام‌های «قصه عشق» و «دوبیتی‌های غیبی» در این زمینه به یادگار مانده است. وی همچنین کتابی به نام «آموزگار خود باشید» را به چاپ رساند که در آن روش آسان فراگیری خط اوستایی آموزش داده شده است. شادروان پرویز غیبی در سال ١٣۴٢ خورشیدی با شادروان تاج‌وَر خداداد آذری پیمان همسری بست و یک فرزند به نام پیمان از آن‌ها به یادگار مانده است. همسر وی هم‌اکنون در آرامگاه زرتشتیان شیراز آرمیده است.
اسدسنگابی، از دبیران نمونه استان فارس
سخنرانی افلاطون سهرابی، فرنشین انجمن زرتشتیان شیراز
سخنرانی پیمان غیبی، فرزند روانشاد پرویز غیبی
سخنرانی توکلی، چهره‌ی ماندگار آموزش و پرورش شیراز
موبدان خدامراد جمشیدی و رستم خسرویانی
فرتور از شهرام پوردهی زین‌آباد است.
0114
یک پاسخ
روحت شاد آقای غیبی
همیشه به همه جمعی شور و نشاط و شادی می اوردید