خرسندیم که از روزهای سالنمای رسمی ایران یک روز هم به نام ما خبرنگاران ویژه شده است. آنانی که برای رسیدن به قاف راستین آرمانها باید سیمرغ شوند تا پرگشودنشان، رسیدن باشد. آنان که چشم بینا و زبان گویای مردم هستند. قلم بهدستانی كه در پی رخدادها و تنشهای روزگار، سرشار از نگرانی و جوشش هستند. تنظیم و نگارش اخبار و رویدادها با در نظر گرفتن همهی مرزها و اصل راستی و امانت، جوش و خروش و اضطراب آنها را سرریز میكند تا جایی كه درگیریهای عصبی و ذهنی پیش از تنظیم خبر از یکسو، بازخورد آن از سوی دیگر، زندگی عادی را بر آنها دشوار میكند و گاهی نیز میبینیم كه خردهگیریهای مسوولان برایشان دردسرهایی هم در پی دارد.
خروجی خبرنگار واژه است. برای خروج واژگان از قلم خبرنگار، ورودیهای بسیاری نیاز است. شاید به نظر بیاید داستان تنها با داشتن سواد یا آگاهی از تکنیکهای خبری و اصول خبرنویسی و مصاحبه و گزارش حل میشود. ولی واقعیت این جاست که خبرنگار در کنار این موضوع به ورودیهای فراوان دیگری نیاز دارد. تجربه، شناخت، روانشناسی، جامعهشناسی، اطلاعات عمومی، پژوهش فراوان، آگاهی لحظه به لحظه از اخبار و تحولات روز و توانایی تفسیر، همگی از ورودیهایی هستند که میتوانند یک خروجی خوب و دلپسند را برای یک رسانه رقم بزنند.
روز خبرنگار درحقیقت یادآور ارادهی استوار مردان وزنانی است که برای بازگویی راستیها، پرچم سپندینهی آگاهیرسانی را بردوش گرفته و روشنیبخش راه جامعهی خویش شدهاند. خبرنگاران پایبند و دلسوز سرزمینمان که با تیغ بران قلم با سفیران ناامیدی ودروغ و ویرانی در ستیزند.
در پایان روی سخنم با خبرنگاران است؛ آنانی که قلمی را به دست گرفتهاند و سوگند خوردهاند که امانتدار باشند و جز به راستی قلم نزنند؛ چرا كه ابزاری در دست دارند كه افزون بر دفاع از راستی، سرشتی برندهتر از شمشیر و نرمتر از پنبه دارد و این خردورزی آنهاست كه میتواند پیامآور شادی و خرمی برای مردم سرزمینشان باشد.
روزنامهنگاری، پیشهای كم درآمد، آسیبپذیر، خطرناک و ناامن است از همینرو كسانی كه به این پیشه روی میآورند، یا پس از مدت كوتاهی از آن دست میكشند و یا اینكه روزنامهنگاری را شغل دوم خود بهشمار میآورند.
هفدهم امردادماه از آنروی به نام روز خبرنگار در سالنمای ایرانی جاخوش کرده که لحظههای تاریخی و به یاد ماندنی با قلم و دوربین آنان برای ماندن در تاریخ ثبت وضبط میشود.
خبرنگاران سرزمینم خامه و خردتان پر جوهر، چشمانتان بینا، واژگانتان گیرا و جانتان آزاد و راهتان به درازای تاریخ پاینده باد.