«سوشیانت»ها در اندیشهی زرتشتی، کسانی هستند که به یاری نیروهای اهورایی و تواناییهای نیک به پاکی جهان میپردازد و بدیها را برمیاندازند. در سرتاسر اوستا، ما چنین توصیفهایی را دربارهی جایگاه و کارکرد سوشیانتها میبینیم که این بیانگر جایگاه ویژهی این اندیشه در فرهنگ زرتشتی است.
در رویهی اندیشهی «امرداد» ٣٤٦ نوشتاری با عنوان «خویشكاری سوشیانت در اندیشهی اشوزرتشت» به چاپ رسیده است. این نوشتار به قلم موبد پدرام سروشپور است و درونمایهی آن به نقش سوشیانت در آیین زرتشتی اشاره دارد. در بخشی از آن آمده : «برای این واژهی باارزش، که در آخرتشناسی زرتشتی نقشی بنیادین دارد، پیشینهای در نوشتارهای ودایی و پیشزرتشتی نمیتوان یافت، و اینگونه پنداشته میشود که هم واژه و هم درونمایهی(:مفهوم) آن، برای نخستین بار در سرودهای خود اشوزرتشت؛ گاهان، پدیدار شده است.»
این نوشتار را در تازهترین شمارهی «امرداد» بخوانید.
