روز «دین» نام بیست و چهارمین روز از سالنمای زرتشتی است. دین واژهای پارسی است. دین در اوستا «دئنا» و به چم وجدان، بینش و نگرش درونی است که از سوی اهورامزدا در نهاد هر انسان گزارده شده تا در زندگی با نیروی آن بتواند راه درست و راست را یافته و در آن گام گذارد. «همه مردمی باید آیین تو / همه رادی و راستی دین تو» – فردوسی. نام ایزدی است برای نگهبانی قلم.
دین در نزد ایرانیان به چند معنی آمده است. گاهی دین به معنای كیش، آیین و مذهب و گاهی هم به معنی وجدان انسان كه یكی از نیروهای پنجگانه انسانی است تعریف شده است
سرودهی مسعود سعد سلمان، بر پایهی کتاب بندهش
دینروز ای روی تو آفت دین
میخور و شادی كن و خرم نشین
با می و می خوردن دین را چهكار
می خور و می نوش و قویدار دین
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
خرفستران (جانوران موذی اوژن) بزن، بکش.
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سرودهی استاد ملکالشعرای بهار:
بود روز (دین)، مرگ خرفستران / بکش هرچه خرفستر است اندر آن
رخدادهای ملی در این روز
در این ماه «بزرگمهر» وزیر نامور و باتدبیر خسرو انوشیروان در سال 590 میلادی به دستور خسرو پرویز كشته شد. ایرانیان یک مدیر شایسته، كارآزموده، اندیشمند و میهندوست را از دست دادند.
به دار آویختن عین القضات همدانی، عارف ایرانی: 510 خورشیدی
قتل خواجه غیاث الدین محمد پسر خواجه رشید الدین فضل الله: 715 خورشیدی
تصرف جزیره هرمز در خلیج فارس توسط پرتغالی ها: 894 خورشیدی