هفتدهمین روز هر ماه به نام سروش است. در اوستا «سرئوشه» به چم فرمانبرداری از خداوند است. در گاتها بیشتر سرئوشه به همین چم آمده است. در اوستا ایزدی «مهین» و «بزرگ» است. بزرگی جایگاه سروش با مهر برابری کند و گاه او را از امشاسپندان دانند. سروش پیک ایزدی است:«در راه عشق وسوسه اهرمن بسی است / پیش آی و گوش دل به پیام سروش کن »(حافظ).
این ایزد در اوستا بدینگونه آمده است: او نخستین آفریدهی اهورامزدا است كه او را میستاید و گاتها را بر میخواند و شاخهی برسم (شاخههای كه در آیینهای مذهبی زرتشتیان به كار میبرند) میگستراند و نیایش را پیشكش اهورامزدا میكند. او به همراه «بهمن امشاسپند» روانهای نیكوكار را در بهشت، خوشامد میگوید.
سرودهی مسعود سعد سلمان، بر پایهی کتاب بندهش
روز سروش است كه گوید سروش
باده خور و نغمه مطرب نیوش
سبز شد از سبزه همه بوستان
لعل می آرای صنم سبزپوش
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
برای نجات روان خویش از سروش یاوری خواه
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سرودهی استاد ملکالشعرای بهار:
فشان اشک و زو دادخواهی نمای / که داد تو گیرد ز دشمن خدای
به روز (سروش) از خجسته سروش / روان را و تن را، توان خواه و توش
رخدادهای ملی در این روز
ورود کراسوس سردار روم به شهر حران ( کاره) برای جنگ با ایران: 53 پیش از میلاد
میرزاده عشقی به سال 1300 خورشیدی، روزنامهی خود را با خبر، مقاله، طنز و نیز شعر، منتشر كرد.