«دی» اوستایی «دَثوش» به چم پروردگار و دادار است. سه روز در هر ماه سالنمای زرتشتی «دی» داریم:روزهای هشتم، پانزدهم و بیست‌وسوم ماه زرتشتی به نام «دی» است كه برای پرهیز از اشتباه با پسوند نام روز پس از خودش شناخته می‌شوند؛ برای نمونه فردای روز دی‌بآذر روز آذر است. روزهای دی در هر ماه روزهای نیایش همگانی، به آتشکده رفتن و آسایش و دست از كار كشیدن زرتشتیان است.
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش
روز دی است خیز و بیار ای نگار می
ای ترك، می بیار كه تركی گرفت دی
می ده برطل و جام كه در بزم خسروی
بنشست شاه شاد ملك‌ارسلان به می
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
سر شوی و موی و ناخن پیرای
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار:
به (دی‌بآذر) اندر سر و تن بشوی/ بپیرای ناخن، بیارای موی
رخدادهای ملی در این روز
سال 630 میلادی (هفتم اردیبهشت) اردشیر سوم، شاه 9 ساله ایران از دودمان ساسانیان به‌گونه‌ی مرموزی درگذشت و شهربراز، ژنرال نامدار ایران و سرداری كه با شكست دادن رومیان، سوریه و فلسطین را به قلمرو ایران بازگردانیده بود، امور سلطنت را به دست گرفت تا از نابودی امپراتوری(ایرانشهر) جلوگیری كند.
