زرتشتیان یزد با پخت خوراک‌های آیینی و واژ اوستای موبدان، فروهر و روان درگذشتگان را یاد کرده و جشن فروردینگان را در 19 فروردین ماه در دخمه‌ی زرتشتیان این شهر گرامی داشتند.
زرتشتیان هنگام برابری نام روز و ماه، آن روز را جشن می‌گیرند كه این جشن‌ها جشن‌های ماهیانه خوانده می‌شود. در سال 15 جشن ماهیانه وجود دارد، 12 جشن برابری نام روز و ماه و 3 روز «دی‌به‌مهر» و «دی‌به‌دین» و «دی‌به‌آذر» از ماه دی،كه هر یک با افزودن پسوند «گان» به نام روز یا ماه خوانده می‌شود مانند دیگان، بهمنگان، اسفندگان.
نخستین جشن ماهیانه فروردینگان است كه «فرودگ» نیز خوانده می‌شود. این جشن كه 19 فروردین‌ماه برپا می‌شود، با فروهر پاک نیاكان و درگذشتگان در پیوند است. زرتشتیان در این روز به آرامگاه رفته و بوی خوش بر آتش می‌نهند و برای بخشش مِیَزد (آیین مینوی)، میوه یا لُرک به آنجا می‌برند. موبدان آیین آفرینگان‌خوانی را به جا می‌آورند و باشندگان بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند. پس از پایان آیین میوه‌های بریده شده و گاهی سیروگ (نان سرخ شده در روغن) و لُرک (آجیل مخلوط از چند میوه خشک) در میان باشندگان پخش می‌شود.
فروردین، نام ماه آغازین سال و روز نوزدهم هر ماه است. برابرِ اوستایی واژه‌ی فروردین، «فروشی» است. برخی اوستاشناسان آن را دو بخش از «فر» به چم پیش و جلو و ریشه «وش» می‌دانند كه «وَش» به جای واژه‌ی «وخش» به چم بالیدن نیز به‌کار می‌رود.
پخت نان آیینی نامور به سیروگ
آماده‌سازی خمیر برای پخت نان روغنی (سیروگ)
خوانش اوستای گروهی
از چپ: سپنتا نیکنام فرنشین انجمن زرتشتیان یزد در حال نو کردن کشتی
فرتورها از سرور دهموبد است.
4090
یک پاسخ
تنها ایراد بزرگی که به کیش زرتشتی وارد بود همین دخمه گذاری مردگان بوده است.
درست است که خاک پاک است و نباید آلوده شود اما انسان مومن هم پاک است و نباید خوراک لاشخورها شود.
به نظر من ، دخمه گذاری نوعی توهین به جسم انسان بود به این معنا که ای آدمی تو به قدری نجس هستی که اگر بدن بی جانت با خاک تماس بگیرد خاک را ناپاک می کند.
جسم انسان اتفاقا گنهکار و ناپاک نیست و این جان است که دست به هر کاری می زند و از جسم برای گناهکاری هایش بیگاری می کشد. پس جسم قابل احترام است و به نوعی از دست جان رهایی یافته است و باید تکریم شود.