پیگیری کنشگران و کارشناسان زیست‌بوم برای جلوگیری از آبگیری سد چم‌شیر کهگیلویه و بویر احمد و آگاهی‌بخشی از تاثیر ویرانگر آن بر زیست‌بوم، به‌ویژه در استان خوزستان، بی‌نتیجه ماند و گفته می‌شود برای آبگیری این سد تاییدیه صادر شده است.
به‌گفته‌ی مدیرعامل آب منطقه‌ای کهگیلویه و بویراحمد، سد چم‌شیرهیچ‌گونه مشکل زیست‌محیطی ندارد و مورد تایید کامل قرار گرفته و تاییدیه آبگیری این سد داده شده است.
آرش مصلح یادآوری کرد: در روزهای گذشته نماینده‌ی سازمان حفاظت محیط زیست کشور در محل ساخت سد چم‌شیر حضور داشتند و تاییدیه آبگیری دادند. سد چم‌شیر 93 درصد پیشرفت فیزیکی دارد و با توجه به برنامه‌ی زمان‌بندی تا پایان امسال عملیات آبگیری این سد انجام می‌شود. (خبرگزاری تسنیم، 24 آذر 1401).
این در حالی‌ست که در هفته‌های گذشته برخی کارشناسان و کنشگران زیست‌بوم درباره‌ی پیامدهای نگران‌کننده‌ی آبگیری این سد هشدار داده‌اند.
به‌گفته‌ی محمد درویش، کنشگر زیست‌بوم، هنگامی‌که بر روی رودخانه‌ای سدی ساخته می‌شود بارگذاری‌ها در بالادست سد افزایش پیدا می‌کند. در صورت آبگیری سد چم‌شیر که در محدوده‌ی شهرستان یاسوج جای دارد، پیامدها و شرایط زیستی نگران کننده‌ای دامن‌گیر هندیجان، ماهشهر و شادگان در خوزستان می‌شود. برپایه‌ی گزارش‌ها 70 درصد مخزن سد چم‌شیر روی سازند گچساران است و سالانه 500 هزار تُن نمک وارد مخزن سد شده و حل می‌شود. از آنجاکه سد چم‌شیر، سد گتوند و مارون 2، در منطقه فروافتادگی دزفول جای دارند، می‌تواند یک بحران جدی ایجاد کند.
همچنین به باور دکتر حسین آخانی، زیست‌شناس و استاد دانشگاه، از میان‌رفتن ذخیره‌ی رویشگاهی منحصربه‌فرد گستره‌ی سد چم‌شیر تنها یکی از نگرانی‌های آبگیری این سد است. فاجعه‌بارتر اینکه ساخت و آبگیری این سد شوند دگرگونی در زیست‌بوم (:اکوسیستم) 240 کیلومتر درازای رودخانه‌ی زهره از تراز سد تا خلیج‌فارس خواهد شد.
با آبگیری سد چم‌شیر و جلوگیری از سیلاب‌هایی که موجب شست‌وشوی نمک می‌شد، شوری رودخانه زهره در پایین‌دست سد بیشتر خواهد شد. با جلوگیری از سیلاب‌های زهره و خشک‌شدن گستره‌های تالابی و نیمه‌تالابی کانون‌های ریزگرد گسترده‌تر خواهد شد. از این‌رو ساخت و آبگیری سد چم‌شیر کوچ گسترده‌ی مردم خوزستان و ناآرامی‌های پس از آن را در پی خواهد داشت.
پیش‌تر هم در همین راستا در گزارشی از تارنمای فرارو به نقل از روزنامه‌ی شرق آمده است: «سدی که با بودجه ۲۳۰ میلیون یورویی یعنی نزدیک هفت هزار میلیارد تومان به‌علاوه فاینانس کشور چین (که از رقم دقیق آن اطلاعی نداریم) آخرین مراحل ساخت خود را می‌گذراند، این‌قدر برای سازندگانش جذاب بوده است که چشمانشان را روی واقعیت‌های زمین‌شناسی منطقه و گزارش‌های علمی ببندند و با توجه به تجربه‌های قبلی که هیچ‌وقت چنین ولخرجی‌هایی از صندوق دولت و آسیب‌های جبران‌ناپذیر به محیط زیست و منابع آبی مورد بازخواست قرار نگرفته و کسی هم به‌خاطر آن به دست عدالت سپرده نشده است، همچنان روش ویرانگر خود را با طراحی و ساخت سد‌های مشابه یا انتقال آب ادامه دهند» (فرارو، 11 آبان 1400) .
به هر روی امید است که در زمان باقی‌مانده و پیش از آبگیری این سد به پیامدهای ویرانگر زیستبومی آن بیشتر اندیشیده شود و زیست‌بوم ایران بیش از این قربانی تصمیم‌های کارشناسی نشده و نادرست نشود.
