نوباوگان زرتشتی کهن‌آیین آتش بام را پاس داشتند

پیرو فراخوان امرداد برای زنده نگاه‌داشتن کهن‌آیین‌ «آتش‌بام»، شماری از نوجوانان زرتشتی با ارسال عکس و فیلم از آتش‌افروزی پیشواز سال نو، این همازوری را به اشتراک گذاشتند.
آیین «تش بوم» یا آتش‌بام یکی از آیین‌های پیش از نوروز و نویدبخش فرارسیدن سال نو است. زرتشتیان به آیین نیاکانی در سپیده‌دم پس از واپسین روز پنجه (وهیشتواش) به گاه اوشیهن پیش از برآمدن آفتاب که بامداد نوروز را مژده می‌دهد، ظرفی پر از آب و آویشن، مقداری میوه که «وَدرین» نامیده می‌شود، چند شاخه گیاه همیشه سبز مورد، سرو و شمشاد، آتشدان به همراه بوی خوش کندر و چوب صندل بر روی پشت‌بام‌ها می‌گذارند. هنگام آتش‌افروزی نیایش گاه اوشیهن را برابر شعله‌های فروزان آتش به جای می‌آورند. آب و آویشن را پس از پایان آتش‌افروزی به نشانه‌ی بدرقه‌ی درگذشتگان بر روی زمین می‌ریزند. با برآمدن خورشید اورمزد روز و فروردین‌ماه که نخستین روز از سال نو است، مجمر آتش از پشت‌بام پایین می‌آورند و فرارسیدن روز و سال نو را شادباش می‌گویند. آتش خانه را در آتشدان گذاشته و برای همازوری به آتش آتشکده می‌پیوندند.
نزد پیشینیان ما که آگاهی‌رسانی پیشرفته نبود برای این‌که مردم دیگر کوی‌وبرزن، دور و نزدیک از آمدن سال نو خبردار شوند، در واپسین شب سال گروهی از جوانان بر بالای قله کوه‌ها و بلندی تپه‌ها می‌رفتند و از گاه اوشیهن آتش می‌افروختند و آتش را تا برآمدن آفتاب نوروز روشن نگه می‌داشتند؛ نوای شادی نوجوانان و جوانان تا فرسنگ‌ها به گوش می‌رسید. نزد زرتشتیان آتش بام همراهی‌کردن با فروهر درگذشتگان به سرای جاوید نیز است که در پنج روز پنجه میهمان بازماندگان خویش هستند.
«آیین آتش بام و پنجه زرتشتیان»، یکم آذرماه 1400 خورشیدی در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس به ثبت رسیده است. به امید آن‌که ما زرتشتیان امروزی، به‌ویژه نوباوگان و آینده‌سازان هازمان زرتشتی به ارزشمندی فرهنگ و آیین پیشینیان خود پی برده و بیش از پیش در پاسداشت از فرهنگ دیرینه‌ و سپندینه‌ی خود بکوشیم، فیلم‌ و عکس‌های رسیده به امرداد از برگزاری آیین تش‌بوم را در قالب نماهنگ بیننده باشید.