آرتور برند، که با نام «ایندیانا جونز» در جهان هنر شناخته میشود، آگاهی داده است که دستنویسی کهن از دیوان حافظ را کشف کرده است.
به گزارش ایسنا، آرتنت نیو، کارآگاه آثار هنری، در گزارشی ادعاهایی کرده است؛ بدینگونه که اثر یافت شده دیوان حافظ، دستنویسی طلاکاری شده است که به سدهی چهاردهم میلادی بازمیگردد. این دیوان در سال ۲۰۰۷ میلادی ربوده شد. کارشناسان ارزش این کتاب را یک میلیون یورو برآورد کردهاند. دیگر اینکه با همهی چیرهدستی و کارکشتگی «برند» در زمینهی کشف آثار هنری گمشده، هنوز بهدرستی دانسته نیست که این کتاب کهن در کجا نگهداری شده است. حتا گفته شد که دولت ایران نیز بهدنبال این اثر گمشده است .
با توجه به آگاهیهایی که در وبسایت «آرتور برند» منتشر شده است، این کارآگاه هلندی جست و جو برای کشف دیوان تاریخی حافظ را زمانی آغاز کرد که یک میانجی (:واسطهی) ایرانی در سال ۲۰۱۸ از او پرسشهایی درباره این اثر کرده بود.
گویا این کتاب پیش از آن که در سال ۲۰۰۷ ربوده شود، از آنِ «جعفر قاضی»، یک مجموعهدار ایرانی بوده است که در شهر مونیخ زندگی میکرد. زمانی که قاضی در سال ۲۰۰۷ و در سن ۸۶ سالگی درگذشت، از او مجموعهای ارزشمند از دستنویسهای باستانی، اسلامی و ایرانی بهجا ماند. اما بستگان قاضی پس از زمان کوتاهی دریافتند همهی این مجموعه به سرقت رفته است.
پلیس توانست ربایندهی مجموعه را در سال ۲۰۱۱ ردیابی و دستگیر کند. از او ۱۷۵ کتاب و دستنویس بازیابی شد اما «دیوان حافظ» که ارزشدارترین اثرمجموعه این مجموعهدار ایرانی بهشمار میرفت، در میان آثار بهدست آمده نبود.
برپایهی برخی بازگفتها، دیرینگی این اثر به ۱۴۶۲ یا ۱۴۶۳ میلادی بازمیگردد. از آنجایی که حافظ در سال ۱۳۸۹ میلادی درگذشته است، این کتاب را یکی از کهنترین دستنویسهای «دیوان حافظ» میتوان دانست.
این گزارش ادعا میکند که «قاضی» به خواست خود دو کتاب را به دولت ایران پیشکش کرد. به دنبال آن، تقاضای بازگردانده شدن همهی این مجموعه از سوی دولت ایران بهمیان آمد. اگرچه این درخواست از سوی دادگاه آلمان رد شد.
برند همچنین پس از طرح ادعاهایی بیسند، مدعی شده که پس از پرسوجو از شمار بسیاری زیادی میانجی، کاوش برای کشف این کتاب، او را به انگلستان نزد مجموعهداری کشانده است. او با کسی آشنایی داشت که از جای اثر آگاه بود. در پایان نیز دریافتند که این اثر به مجموعهداری ایرانی در لندن فروخته شده است.
این کارآگاه هلندی در پایان ادعا کرده که توانسته است مجموعهدار ایرانی را برانگیزد که این اثر را به او بدهد.
