امروز امرداد امشاسپند و بهمن‌ماه به سال 3757 زرتشتی، برابر با یکم بهمن‌ماه 1398 خورشیدی 21 ژانویه 2020 میلادی
بنیاد نخستین بانک غیردولتی یکم بهمن‌ماه 1328 خورشیدی به تصویب رسید.
یکم بهمن ماه 1328 اعلام شد که دولت وقت با تأسیس یک بانک غیردولتی که نخستین بانک از این دست در ایران است موافقت کرده است و این بانگ به نام «بانک بازرگانی ایران» بزودی با سرمایه 5 میلیون تومان [پول آن زمان] آغاز بکار خواهد کرد، هیج خارجی در آن سهیم نیست و نخستین شعبه آن در خیابان بوذرجمهری تأسیس خواهد شد. مؤسس و مدیر آن «مصطفی تجدّد» است.
در آن زمان، ایران هنوز بانک مرکزی نداشت و بانک ملّی تا حدودی وظایف بانک مرکزی را انجام می داد. بانک مرکزی یازده سال بعد، در 1339 تأسیس شد. برپایه‌ی یک استاندارد جهانی، مؤسس و یا مؤسسان بانک غیر دولتی و یا مختلط باید معادل نیمی از سرمایه اسمی خود را در بانک مرکزی بسپارند تا تضمینی برای مردم باشد و در صورت مسئله دارشدنِ یک بانک، بانک مرکزی اداره آن را بدست می گیرد تا سر و سامان یابد و مشتریان نیز احساس اطمینان و آرامش کنند. بانک مرکزی و شورای پول و ذخایر هر کشور مجوّز تأسیس بانک صادر می کنند و در نتیجه مسوولیت دارند.
بانک بازرگانی ایران در سال 1331 و پس از اینکه دکتر مصدق بانک شاهی متعلق به انگلیسی ها را در تهران تعطیل کرد ساختمان آن در میدان سپه [میدان امام خمینی] را خرید و شعبه مرکزی خودرا در آنجا مستقر ساخت و به تأسیس شعب در سراسر کشور دست زد. این بانک پس از انقلاب، به‌مانند بانک‌های غیردولتی دیگر مصادره شد و بانک بازرگانی «بانک تجارت» نام گرفته است. اصل 44 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، بانک ها را در ردیف مؤسسه‌های دولتی قرار داده است.
مصطفی تجدد در 1358 و در 71 سالگی درگذشت.
روز امرداد مژده داد بداند
که جهان شد به طبع باز خواند
آمرتات: جاودانگی، ماندگار و بی‌مرگی نام هفتمین روز از هر ماه در گاهشمار زرتشتی و نام پنچمین ماه است. آ، واگ (واژه) نفی هست، مٓر: به چم مردن و مرگ، تات. پسوند امرداد به پارسی آمده است. در آفرینش نگهبان گیاهان و رستنی هست ، دو گام امشاسپندان خورداد و اَمرداد به هم پیوسته هستند. آدمی بتواند این دو رده از زندگی را به وارستگی برساند و به رسایی برسد خودبه‌خود به بی‌مرگی و جاودانگی هم خواهد رسید.
در اوستا امرتات و در فارسی امرداد بنابراین امرداد یعنی بی مرگی و آسیب ندیدنی یا جاودانی. پس واژه “مرداد” . در ادب مزدیسنا جایی ندارد. امرداد یکی از امشاسپندان است که نگهبانی گیاهان با اوست. همیشه با امشاسپند هه اُروتات یا خورداد هستند.
در گاهشمار سی‌روزه‌ی زرتشتیان هنگامی که نام روز و ماه برابر می‌شود آن روز را جشن می‌گیرند. فرارسیدن روز امرداد در ماه امرداد را جشن امردادگان می‌نامند.
در گات ها ، یسنا ۵١ ، بند ٧ می‌خوانیم:
کس به هفت رده، اهورامزدا، روان، نیک اندیشی، بهترین راستی، شهریاری مینوی، آرمان سپند، رسایی وبالندگی بی مرکی، جاودانگی برسد و بر راه آیین راستی مى‌رود، از بخشایش دو مینویی اهورامزدا به پاداش خواهد رسید خوشی خورداد و جاودانگی امرداد را دارا مى شود.
«مسعود سعد» می‌سراید:
روز امرداد مژده داد بداند
که جهان شد به طبع باز خواند
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش
روز امرداد مژده داد بدان
که جهان شد به طبع باز جوان
عدل بارید بر جهان یک سر
دولت و ملک شهریار جهان
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
دار و درخت بنشان
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار:
به (خورداد) جوی نوین کن روان/ امرداد بیخ نو اندر نشان
