جشن «سده»، از جشن‌هایی است که از دیرباز برای ایرانیان، برجای مانده است. جشنی به درازنای تاریخ ایران، که در دودمان‌های گوناگون فرمان‌روایی چه پیش از اشوزرتشت و چه پس از او به ما رسیده است. بنابر آنچه می‌دانیم روز مهار آتش به‌وسیله‌ی هوشنگ شاه پیشدادی، به جشن سده نامور است. این جشن، در روز آبان از ماه بهمن که صدمین روز از زمستان بزرگ گاهنمای دوفصلی ایرانیان است، برگزار می‌شود. بیایید جهانی آباد و مردمانی شاد، داشته باشیم. این آرزوی هر ایرانی است که در راستای این نیایشِ بزرگ اشوزرتشت گام بردارد و در راه آن تلاش کند. جشن‌ها یکی از راه‌های شادکردن مردمان است. راهی است که به انسان می‌آموزد، جهان و جهانیان را به دیده‌ی نیک بنگریم و آن‌‌را نمودی از فروغ آفرینش اهورایی بدانیم. راهی است که به انسان، همازوری و همبستگی را نشان می‌دهد و نه جدایی و گسستگی.
آنچه در بالا آمده بخشی از نوشتار «پر فروغ باد آتش فر ایران» كه به فرخندگی فرارسیدن جشن سده در «امرداد» ٣٥٧ چاپ شده است.
