هوشنگ ظریف؛ استاد نامدار موسیقی درگذشت

هوشنگ ظریف، استاد نامدار موسیقی ایران، شب گذشته بر اثر ایست قلبی درگذشت.
هرچند مرگ شماری از هم میهنانمان در این روزها که بیماری نوپدید کرونا همه‌گیر شده است، انتظار شنیدن خبرهای ناگوار را آسان‌ کرده است اما درگذشت هوشنگ ظریف، نوازنده‌ی تار، ردیف دان و استاد برجسته ی موسیقی ایران، زخم دیگری بر پیکر جامعه‌ی هنری رنجور ما بود.
هوشنگ ظریف چند سالی دست به گریبان بیماری آلزایمر بود. پس از آن که از تدریس در دانشگاه کناره گرفت و تنها به آموزش خصوصی شماری اندکی از شاگردانش پرداخت، در خود فرو رفت تا آرام آرام بیماری او را از پا درآورد.
هوشنگ ظریف در 16 آذرماه سال 1317 در تهران زاده شد. در هنرستان موسیقی شاگرد استادان ناموری چون موسی و جواد معروفی و نیز حسین تهرانی و روح اله خالقی بود. سال‌ها پس از آن که خود در موسیقی ایران سرآمد شد، شیوه (متد) نوازندگی تمبک را با استادش حسین تهرانی تدوین کرد. ظریف افزون بر اینکه نوازنده‌ی کم‌مانند تار بود، در نواختن تنبک نیز هنری والا داشت.
ظریف در زمان دانش آموختن در هنرکده‌ی موسیقی، از آموزش‌های استاد علی‌اکبر شهنازی نیز برخوردار شد و بر هنر خود و توانایی‌اش در نواختن تار افزود؛ به آن اندازه که سپس‌ها توانست در جایگاه استادی، شاگردان برجسته‌ای همانند حسین علیزاده، داریوش طلایی، ارشد تهماسبی و حمید متبسم را پرورش دهد و هنر موسیقی ایران را پُربارتر و مایه‌ورتر کند.
ظریف سالیان بسیاری در اجرای برنامه های موسیقی ارکستر با رادیو و تلویزیون ملی ایران همکاری کرد و با گروه استاد فرامرز پایور به نوازندگی پرداخت. پیش از آن، در روزگاری که تارنوازی جوان شناخته می‌شد، با ارکستر صبا نیز همراه بود.
استاد هوشنگ ظریف بارها به کشورهای دیگر سفر کرد و با نوازندگی چیره‌دستانه‌ی خود، موسیقی سنتی ایران را بیشتر شناساند. به ویژه کنسرت‌هایی که او در وین، پایتخت اتریش، اجرا کرد، اعتبار و ارزش افزون‌تری به موسیقی ایران بخشید.
هوشنگ ظریف در روزگاری که دانشجوی هنرستان موسیقی بود، با همسرش، پروین صالح، آشنا شد. صالح شاگرد همان هنرستان و نخستین نوازنده‌ی ساز قیچک در ارکستر ملی ایران بود. آن دو با دلبستگی مهرورزانه‌ای ازدواج کردند. پروین صالح چند سال پیش در گفت‌و‌گویی از آن روزها یاد کرده بود و گفته بود: «از آن روزگار عاشقی و آشنایی‌مان در هنرستان موسیقی تا به امروز، سال‌های بسیاری گذشته اما گذر زمان ذره‌ای از علاقه‌ی ما به یکدیگر کم نکرد. حتا این روزها احساس می‌کنم بیش از گذشته دوستش دارم».
شاهین، بابک و کتایون، سه فرزند پروین صالح و هوشنگ ظریف هستند.
اما در سال‌های پایانی زندگی هوشنگ ظریف، روزگار با او سازگار نبود. «اتفاقات تلخ و فشارهای عصبی» (آن گونه که همسرش گفته است) ظریف را بیمار کرد. همسرش، پروین صالح، گفته بود: «آنقدر غصه خورد و غصه‌هایش را در سینه حبس کرد تا آرام آرام افسردگی گرفت و بیماری‌اش شدت یافت. در این مدت جز دوستان و شاگردان صمیمی اش کسی حالی از او نپرسید… حسین دهلوی و هوشنگ ظریف نتوانستند رنجی را که بر سر موسیقی آمده است، تاب آورند و چون صدای‌شان به جایی نرسید، به یکباره به سکوت نشستند. اما سینه‌شان پُر درد بود».
استاد هوشنگ ظریف سرانجام  شب گذشته، هفدهم اسفندماه، 1398 خورشیدی، چشم از جهان فروبست.
یادش جاودان و روانش به مِینو خوش باد.

*  آنچه از سخنان پروین صالح آورده شده برگرفته از گفت‌وگوی او با ندا سیجانی است (نشر در تارنمای ایران آنلاین).