سهرابی، هیچ گاه صراحت لهجه را فدای مصلحت‌اندیشی نکرد

سیدمجتبی میردهقان که سال‌ها در سمت فرنشین اداره امور اقلیت های دینی استان فارس با افلاتون سهرابی و زرتشتیان شیراز همکاری نزدیکی داشت و هم اکنون فرنشینی اداره ادیان توحیدی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تهران را عهده دار است، در مدتی که افلاتون سهرابی در بیمارستان بستری بود و با بیماری شبه کرونا مبارزه می‌کرد، هر روز با تماس تلفنی جویای احوالش بود.  میردهقان پس از درگذشت افلاتون سهرابی، دل نوشته‌ای را به قلم درآورد که آن را با هم می‌خوانیم:

«کوچ ناباورانه‌ی مهربانی عزیز و مانا را در بهار طبیعت دریافت نمودم. دوستی که صداقت و وطن پرستی اش از جلوه های ماندگار 25 سال همدلی با او و جامعه معزز زرتشتی شیراز بود. چه فراز و نشیب‌هایی که در کنار یکدیگر در راه اعتلای جامعه زرتشتی شیراز سپری نمود و به قامت ستونی استوار، حریم کشور و جامعه‌ی خویش را پاس می‌داشت.
مهندس سهرابی با نظم و مدیریت خاص خود، حمیت را به منصه ظهور رساند، مهربانی که هم حکم پدری خانواده و هم حق پدری جامعه زرتشتی شیراز را طی 30 سال به شایستگی ایفا کرد. آن گاه که در کوران جنگ تحمیلی و دفاع مقدس تکیه گاهی مطمئن برای کشورش در حراست از روند تولید نفت و در خط مقدم جبهه اقتصادی بود و چه آن هنگام که در دفاع از حریم میهن خود و جامعه زرتشتی کشور و به خصوص همکیشان شیرازی خود، صراحت لهجه را فدای مصلحت‌اندیشی ننمود.
ایشان فردی آگاه به زمانه که در اوج فشارهای رسانه‌ای بیگانه و سلطنت‌طلب، صف کیش و آیین مزدیسنی را از نگاه فرصت طلب و بیرونی جدا و با افتخار خود را ایرانی زرتشتی معرفی و در مصاحبه‌ای گفت: “فردی که با کراوات در آن سوی مرزها برای کشورمان نسخه می‌پیچد، دل در گرو این میهن اهورایی ندارد”
اهتمامش به امور اجتماعی، دینی و فرهنگی ورزشی زرتشتیان شیراز و حتی کشور مانا و جاودان خواهد ماند. او لحظه‌ای از عزت جامعه‌ی خود فروگذار نکرد و به حق ایرانی پاک منش لقب گرفت. سهرابی دل در گرو فرهنگ ایران و کیش و آیین خود داشت و در این راه خانواده خود را مکلف به خدمت به جامعه‌ی خویش نمود و همسر مکرم خود را به عنوان دوست و همراهی همیشگی در کنار خود می‌دید.
توجه ویژه به جوانان و فعالیت های فرهنگی هنری، ورزشی و دینی در کنار مدیریتی همه جانبه، وی را چهره‌ای شاخص معرفی می‌کرد که آیندگان این ارزش را در خواهند یافت.
آن چه تحمل فقدان تاثرانگیز این یار دیرین را برای بنده آسان خواهد کرد، حضور پرورش یافتگان ایشان در سطح جامعه زرتشتی شیراز است که آینده‌ای روشن را برای کشور عزیزمان و جامعه زرتشتی کشور و شیراز رقم خواهد زد.
بر خود واجب می‌دانم صمیمانه‌ترین تسلیت‌های خود را به خانواده گرامی آن روان شاد به ویژه همسر داغدار و معزز آن مرحوم تقدیم و برای ایشان و فرزندان مکرم طلب صبر و شکیبایی نمایم.
تسلیتی خاص هم تقدیم دوستان و همراهان همیشگی سال‌های متمادی افلاتون عزیز در انجمن زرتشتیان شیراز که دوشادوش آن مرحوم عزت و منزلت هموطنان زرتشتی را بر خود واجب می‌شمردند.
بهروزی و سرافرازی ایرانیان زرتشتی به خصوص زرتشتیان شیراز را از درگاه پاک احدیت خواستارم. ایدون باد، ایدون ترج باد – سیدمجتبی میردهقان – اداره ادیان توحیدی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی»