تونل یا دالان یک راهرو زیرزمینی است که تعریف همگانی ندارد؛ اما به هر روی تونل‌ها بیشتر کمابیش دو برابر پهنایشان درازا(:طول) دارند. هم‌چنین آن‌ها باید از آغاز هر دهانه در همه‌ی سویه‌ها(:اطراف) بسته باشند. برخی از برنامه‌ریزان شهری هر سازه‌ی دالان‌‌مانندی بلندتر از ۱۶ کیلومتر را تونل می‌نامند و کم‌تر از این را زیرگذر می‌دانند.
هم‌چنین شاید هنوز بسیاری از ما نمی‌دانیم که ایرانیان دارای تجربه‌ی سه هزار ساله‌ی تونل‌سازی در جهان هستند. کاریزها كه تونل‌های جا به جایی آب هستند، از نوآوری بی‌مانند ایرانیان است. درازای برخی از این تونل‌ها بیش از 160 كیلومتر است. هم‌چنین شماری از این کاریزها دو اشکوبه(:طبقه) هستند.
ولی در میانه‌ی این تجربه‌ی سه هزار ساله شاید روز 27 اردیبهشت ۱۳۱۷ (16 می سال 1938 میلادی) برای بسیاری از هندازگران(:مهندسان) راه ایرانی جایگاهی ویژه داشته باشد. پایان ساخت تونل کندوان که در سال 1935م(1314خورشیدی) به سبب پیوند نزدیک ایران و آلمان، با همکاری مهندسان آلمان نازی آغاز شده بود. كوه كندوان در بلندای(:ارتفاع)۳۳۵۰ متری در رشته‌كوه‌های… .
آنچه در بالا آمده بخش کوتاهی از نوشتاری با عنوان «تونل کندوان، بی‌مانند در تاریخ مهندسی ایران» به قلم فرشید ابراهیمی پژوهشگر تاریخ است که در رویه‌ی تاریخ «امرداد» 374 چاپ شده است.
خوانندگان می‌توانند برای دست‌رسی به هفته‌نامه‌ی امرداد از راه‌های زیربهره ببرند:
لینک فروش اینترنتی شماره‌ی 374 امرداد:
لینک اشتراک ایمیلی امرداد:
