نوروزبل به چم «آتش نوروزی» آغاز سال نو در سال‌شمار گیلکی یا گالشی است. این سال‌شمار بر پایه‌ی 12 ماه با نام‌های نوروز ما، کورچ ما، اریه ما، تیرما، یوردال ما، شریرما، امیرما، آوَل ما، سیاما، دیاما، ورفنه ما و اسفندارما نگاشته شده است و سال نو از «نوروز ما» آغاز می‌شود.
از نوروزبل می‌توان با عنوان نوروز چوپانان نیز یاد کرد. در نوروزبل چوپانان شولا به تن می‌کنند، به فراز کوه می‌روند و آتشی بر می‌فروزند، به این امید که زمستان سختی پیش‌رو نداشته باشند. زمان این جشن نیز هر ساله میان سیزدهم تا هفدهم امردادماه است. برافروختن آتش در این جشن نماد روشنایی و زندگی است. آتش در گذشته و به ویژه در فرهنگ ایرانیان هم‌واره به عنوان پشتوانه‌ی زندگی انسان بوده است، ازاین‌رو، از ارزش بسیاری برخوردار است.
آن چه در بالا آمده است بخشی از نوشتاری است که با عنوان «نوروزبل آیینی برآمده از دل تاریخ» در تازه‌ترین شماره‌ی امرداد به چاپ رسیده است. متن کامل این نوشتار را می‌توانید در رویه‌ی سوم(مردم) امرداد 370 بخوانید.
یک پاسخ
پاینده باد فرهنگ باشکوه ایرانی _ آریایی