در روزهای کرونا و کوتاهی دستمان از گردش و موزهگردی بیراه نیست اگر از نمایشگاههایی که پیش از این برگزار شده و درخور یادآوری است، یاد کنیم.
اینبار به نمایشگاه «باستانشناسی و هنر هلند به روایت موزه درنتس» که مهرماه سال 1397 خورشیدی، در موزه ملی ایران گشایش یافت و تا ماهها پس از آن ادامه داشت میرویم و این نمایشگاه را در قابی از تصویر به تماشا مینشینیم.
موزه «درنتس» یکی از کهنترین موزههای هلند است و در مرکز شهر آسن در مرکز استان درنته جای دارد. این موزه با بیش از ۹۰ هزار اثر باستانشناسی، مردمشناسی و هنری یکی از بزرگترین مجموعه آثار فرهنگی هلند را داراست. از مهمترین آثار این موزه میتوان به مومیاییهای طبیعی انسان که در باتلاقها یافت شدهاند، کهنترین قایق چوبی جهان، گنجینه طلای رومی بیلن و آثار نقاشانی چون موندریان و ونگوگ اشاره کرد. این موزه در سالهای گذشته نمایشگاههای بینالمللی بزرگی را برپا کرده که از میان آنها میتوان از نمایشگاه «ارتش سفالین چین»، «گنجینههای طلای گرجستان» و نمایشگاه «ایران مهد تمدن» نام برد.
در موزهی ملی آثاری از موزهی درنتس دربردارندهی ۳۳۱ ابزار سنگی، ظروف سفالین و فلزی، زیورآلات، سکههای رومی، مومیایی طبیعی انسان، تابلوهای نقاشی و سفال سدهی نوزده و بیست و آثار دیگری در سه بخش باستانشناسی، هنر سفال و چینی و نقاشی به نمایش درآمد.
یکی از برجستهترین این آثار که در درون ویترینی در نمایشگاه موزه ملی ایران به نمایش درآمد، مومیایی طبیعی انسانی است که در باتلاق پیدا شده و به «مرد اکسلورموند» آوازه دارد. گفته شده است او میان سالهای ۴۳۰ تا ۲۰۵ پیش از میلاد میزیسته است.با توجه به اینکه در زمان کشف هنوز شیوههای امروزین ابداع نشده بود، برای نگاهداری از پیکر مومیاییشده آنرا خشک کردند. در نتیجه شکل ظاهری جسد با زمان کشف آن دیگرگونی بسیاری دارد. پیکر مومیای شده کامل است و تنها ساعد و دست چپ، انگشتان، زانو و پای راست آن از میان رفته است.
فرتور از همایون مهرزاد است.
2393