در 22 بهمن 1356 بازگشایی شد. طراح بنای آن عبدالعزیز فرمانفرمائیان بود. ساختمانی منحصربه‌فرد و چشم‌گیر که با دیدن نمای بیرونی آن پی به گوهر درون آن می‌بریم. نمای بیرونی آن شبیه به دار قالی است و اینجا گنجخانهی(:موزه‌ی) فرش ایران است. گنج‌خانه‌ای نهفته در دل پایتخت که گاه با بی‌توجهی و بی‌مهری مردم و مسوولان روبه‌رو شده است.
گنجخانهی فرش ایران که در خیابان کارگر شمالی، تقاطع دکتر فاطمی یا به عبارتی در ضلع شمال باختری(:غربی) پارک لاله جای دارد شامل سایر محصولات از قبیل گلیم هم می‌شود. سطح نمایشی موزه مساحتی برابر 3400 مترمربع را در بر‌می‌گیرد که شامل دو تالار است و برای نمایش انواع قالی‌های دست بافت و گلیم مورد استفاده قرار می گیرد. طبقه همکف این گنج‌خانه برای نمایش دایمی ۱۵۰ قطعه فرش و طبقه دوم آن برای برگزاری نمایشگاه‌های موردی و فصلی در نظر گرفته شده است.
آنچه در بالا آمده است بخشی از گزارش موزه‌ی فرش تهران است که می‌توانید ادامه‌ی آن را در رویه‌ی سوم امرداد 365 بخوانید.
