امروز فرخ روز فروردین ایزد و بهمن‌ماه به سال 3758 زرتشتی، 13 بهمن‌ماه 1399 خورشیدی یکم فوریه 2021 میلادی
13 بهمن 1294 خورشیدی،دوم فوریه 1916 و در جریان جنگ جهانی اول، با نزدیک شدن نیروهای روسیه به اراک، اعضای کمیته دفاع ملی که از قم و اصفهان رهسپار کرمانشاه شده بودند تا با کمک عثمانی و آلمان در برابر نیروهای متجاوز انگلستان و روسیه از میهن دفاع کنند، وارد کرمانشاه شدند و والی ایالت را که دست روی دست گذارده و برای دفاع در برابر تجاوز ساکت نشسته بود، بیرون کردند.
همزمان با رسیدن نیروهای روسیه‌ی تزاری به تهران، بحران در دولت ایران پدید آمد و برگزاری جلسات مجلس شورای ملی ناممکن شد. گروهی از نمایندگان مجلس سوم شورای ملی، از هر دو جناح اعتدالیون و دموکرات‌ها که خواهان همکاری با دو نیروی انگلستان و روسیه نبودند، به دنبال نزدیک شدن به متحدین (عثمانی و آلمان)، تصمیم به مهارجرت از تهران و تشکیل دولت در مکانی دیگر گرفتند. این گروه که به نام مهاجرین یا میلیون نامیده می‌شدند، از تهران به قم رفتند و در آنجا کمیته‌ی دفاع ملی را تشکیل دادند. سپس از آنجا به اصفهان آمدند و از آنجا که امکان تشکیل دولت در این دو شهر فراهم نشد، از راه لرستان به سمت کرمانشاه حرکت کردند.
کمیته دفاع ملی پس از آغاز درگیری نظامی عثمانی و انگلستان در بین النهرین، به هر دو دولت اخطار کرد که از میدانِ جنگ کردن مدائن (تیسفون) خودداری کنند که مبادا یک گلوله توپ به باقیمانده طاق کسری (کاخ خسروانوشیروان) برخورد کند که در این صورت ایرانیان و ایرانی تبارها به پا خواهند خاست و انتقام خواهند گرفت. به نوشته تاریخ‌نگاران، فکر ایجاد یک فرماندهی و آماده‌سازی مردمی در ایران برای دفاع از شهرها و غیرنظامیان و دارایی دولت و فراهم آوردن سازوکار زندگی و امنیت شهروندان در روزهای سختی و بیم تازش دشمن، از پوراندخت شاه ساسانی بوده است.
جریان جنگ نشان داد که هر دو دولت از درگیری با یکدیگر در مداین و پیرامون طاق کَسری خودداری کرده بودند. زدوخوردهای نظامیان دو دولت با ورود یکان‌های انگلیسی به بصره و پیشروی به سوی شمال آغاز شده بود.
روز «فروردین» که به زبان پهلوی «فرورتن» است، از زبان پارسی باستان «افرورتینام» گرفته شده و به چم فروردهای پاکان و فروهرهای پارسایان است. فروردین همان فروهر است. فروهر ذره‌ای نور اهورایی است که در بدن هرکس نهاده شده تا روان را به راه راست راه‌نمایی کند. فروهر هیچ‌گاه آلودگی به خود نمی‌پذیرد و پس از مرگ بدن، فروهر راه بالا را می‌پیماید و به سرچشمه خود می‌پیوندد.
نوزدهمین روز از ماه در گاهشمار زرتشتی فروردین نام دارد. بر گرفته از فره وهر fravahr به چم (:معنی) پیش برنده و پیش کشنده است.
در ایران باستان باور داشتند که ذره‌ای از این نور اهورایی در هر آفریده‌ای به صورت امانت گذاشته شده است، این ذره در آغاز پاک و بدون آلودگی بوده و همیشه هم پاک خواهد ماند و هرگز هیچ آلودگی و ناپاکی را به خود نخواهد گرفت.
پیشینیان بر این باور بودند که فروهر در حقیقت روان درگذشتگان بوده و باور داشتند که روان‌های مردگان در نخستین روزهای بهار نزد اقوام خود به زمین باز می‌گردند.
فروهر که ذره‌ای از هستی بی‌کران پروردگار بوده، و برای راهنماییِ روان، به تن در آمده، پس از مرگ به همان پاکی و خلوص به اصل خود می‌پیوندد و به لوثِ گناه آلوده نمی‌گردد. به باور زرتشتیان در نهادِ هریک از مرتوگان (:مردمان)، چه زن و چه مرد ، چه غنی و چه فقیر، ذره‌ای از انوارِ خورشیدی اهورایی وجود دارد که ،« فرَه وَهَر» نامیده شده و سبب عمده‌ی رسایی و کمالِ مادی و مینوی ماست. این «فرَه وَهَر» از مبدا اصلی خود که اهورامزدا باشد جداشده و برای مدت محدودِ زندگی در تنِ ما منزل گزیده است. این نیرویِ ایزدی ما را به درجاتِ عالیه ارتقا داده و از حالت حیوانی و انسانی به عالمِ فرشتگان می‌رساند. در پایان ، پس از طی مراحل مینوی ما را به عالم حقیقت، و وحدت می‌رساند و از دیدار و پیوند با اهورامزدا برخوردار می‌سازد.
روز «فروردین» که به زبان پهلوی «فرورتن» است، از زبان پارسی باستان «افرورتی» نام گرفته شده و به چم فروردهای پاکان و فروهرهای پارسایان است. گر چه فروردین از ریشه پَروردین بوده که به فروردین تغییر یافته مانند پارس و فارس، پیروز و فیروز و پروردین به چم ماه پرورش گل‌ها و گیاهان و درختان، نیز نام گرفته است چون در این ماه دوباره پرورش می‌یابند.
فروردین همان فروهر است. فروهر ذره‌ای از نور اهورایی است که در بدن هرکس نهاده شده تا روان را به راه راست راه‌نمایی کند.
فروهر هیچ‌گاه آلودگی به خود نمی‌پذیرد و پس از مرگ بدن، فروهر راه بالا را می‌پیماید و به سرچشمه خود می‌پیوندد.
زرتشتیان در این روز جامه (:لباس) نو می‌پوشند و از درگذشتگان خود یاد می‌کنند.
گل تاج خروس نماد این روز در دین زرتشتی است.
