جاده‌ی ادویه از جاده‌های تاریخی در پیوند با جاده‌ی ابریشم در دوران صفویه است. فراورده‌هایی مانند ادویه و پارچه از هندوستان وارد بندرعباس می‌شد و از آنجا از راه این جاده با گذر از جهرم و فارس به سوی مرکز ایران فرستاده می‌شد. از این‌رو این جاده به جاده‌ی ادویه آوازه یافته است.
در محدوده‌ی مسیر این جاده در نزدیکی روستای چاه‌تلخ چهار آب‌انبار و دو کاروانسرا وجود دارد اما از آن مسیر به بعد کوهستانی است و جاده‌ای سنگ‌فرش کوهستانی به چشم می‌خورد که می‌توان آن را یکی از شاهکارهای مهندسی و جاده‌سازی دانست. این جاده روزگاری از رونق و اهمیتی هم‌پای جاده‌ی ابریشم برخوردار بود، با این تفاوت که ابریشم از چین می‌آمد و ادویه از هند.
اکنون تنها پنج کیلومتر از این جاده در ۶ کیلومتری جنوب جهرم سالم باقی‌مانده‌است و نزدیک‌به یک کیلومتر از آن جاده سنگ‌فرش است و برجای‌مانده‌هایی از آثار تاریخی نیز در ادامه‌ی مسیر این جاده دیده می‌شود. همچنین به‌گفته‌ی برخی از کارشناسان، در دوره‌ی صفوی نیز پلی در این منطقه ساخته شده که شوربختانه هم‌اکنون اثری از آن وجود ندارد.
ژان شاردن از جهانگردان به‌نام فرانسوی در سال ۱۰۵۹ خورشیدی، از جاده‌ی ادویه گذر کرده و در سفرنامه‌ی خود نوشته که در کوه البرز جهرم به عنوان سخت‌ترین و خطرناکترین کوهی که در ایران وجود دارد و جاده‌ای سنگ‌فرش‌شده با عرض بیش از چهار قدم تنها مسیر عبوری از این کوه است. در قله‌ی این کوه سه آب انبار وجود دارد که برای انباشت آب ساخته شده‌اند.
فرتورهای(:عکس‌های) این گزارش مردمی را صالح شیروان، از جاده‌ی تاریخی ادویه و سازه‌های پیرامون آن (کاروانسرای چاتلخ و آب انبارهای مسیر این کاروانسرا به جاده‌ی ادویه)در دسترس امرداد قرار داده است.
شما هم می‌توانید با فرستادن عکس یا ویدیو گزارشگر جاذبه‌های طبیعی، تاریخی و فرهنگی شهر یا روستای خود باشید.
برای آگاهی بیشتر به این نشانی بروید: گزارشگر امرداد باشید
فرتورها از صالح شیروان است.
1719
2 پاسخ
تاکنون نامی از راه یا جاده ادویه نشنیده و نخوانده بودم! نه در کتاب ها نه در روزنامه ها نه در صدا و سیما!! راه ابریشم بسیار بسیار شهره و همه جا از آن سخن گفته شده. ولی از جاده ادویه، نه
واقعا جای تاسف داره با این همه جاذبه های زیبا چقدر اطلاعاتمون پایینه