سال‌هاست که در جای‌جای ایران ناباورانه به سوگ درختانی نشسته‌ایم که قامتشان زیر تیغ و تبر خم شده و بر زمین می‌افتند. درختانی که جان زمین به جانشان بسته است و زیست‌مندان به بودنشان وابسته‌اند.
بریدن درختان کهنسال روستای لاکتراشان شهرستان نکا مازندران، با دیرینگی نزدیک به 600 سال با پروانه‌ی جنگلبانی منطقه یکی دیگر از آسیب‌های جبران‌ناپذیری‌ست بر پیکر زخم‌خورده‌ی زیست‌بوم وارد می‌شود. شوربختانه سال‌هاست روند این آسیب‌رسانی از سوی سوداگران شتاب گرفته است. اکنون پرسش اینجاست که چگونه جنگلبانی به بریدن این درختان کهن که افزون بر اینکه پاره‌های تن زیست‌بوم و ریه‌های تنفسی زیست‌مندان هستند، کوله‌باری از خاطره‌ها و یادهای ساکنان و رهگذران منطقه را بر گرده‌ی تنومند خویش دارند، پروانه داده است؟
یکی از این درختان فروافتاده در آستانه‌ی آرامگاه چندصد ساله‌ی روستا و دیگر درختان در ورودی منطقه و زیباترین نقطه‌ی آن جای داشتند.
بریدن درختان روستای لاکتراشان که در گویش بومی اِزدار و به فارسی درخت آزاد نام دارند، پنجشنبه، 24 تیرماه 1400 خورشیدی رخ داده است.
فیلم‌های این گزارش مردمی را رضا بابایی لاکتراشانی، در دسترس امرداد قرار داده است.
شما هم می‌توانید با فرستادن عکس یا ویدیو گزارشگر رخدادها، جاذبه‌های طبیعی، تاریخی و فرهنگی شهر یا روستای خود باشید.
برای آگاهی بیشتر به این نشانی بروید: گزارشگر امرداد باشید
