خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی وزیر فرمانروای ایلخان مغولی، سلطان محمد خدابنده (اُلجایتو) بود. ایشان کار ساختن بزرگ‌ترین گنبد آجری جهان در دشت سلطانیه‌ی زنجان را انجام داد.
سلطانیه در زمان الجایتو شهری مهم بود، ولی پس از مرگ او رفته‌رفته ارزش خود را از دست داد و روبه ویرانی گذارد. در این میان گنبد سلطانیه از گزندهای تاریخ در امان ماند تا اینکه در سال 1384 خورشیدی به نام یکی از میراث ماندگار بشری و در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد و سندی بر تمدن دیرپای ایران‌زمین و مهرازی(:معماری) شکوهمندش شد. گنبد بزرگ سلطانیه، که آرامگاه الجایتو بود، 54 متر بلندا و 25 متر پهنا یا دهانه دارد و با کاشی‌های آبی روشن پوشانیده شده است. نقشه‌ی آن به گونه‌ی هشت ضلعی بوده که در کُنج‌هایش مناره‌هایی وجود دارند. این مناره‌ها گنبد میانی بنا را به مانند مرواریدی دربر گرفته‌اند. این سازه، بسیار بزرگ و با روح به دید می‌آید؛ درون آن نیز بازنمایی شگفتی از هنر کاشی‌کاری، گچ‌بری و نجاری به چشم می‌خورد.
