شب چله یکی از کهن‌ترین آیین‌های ایرانیان است که از هزاره‌های پیش در سراسر این سرزمین کهن برگزار می‌شده است. آیینی برخاسته از فرهنگ مردمی که پیوندی ناگسستنی با زیست‌بوم و نمادهای طبیعی پیرامون داشته‌اند. این جشن و دیگر جشن‌ها به گونه‌ای حفظ این پیوند و سپاس‌داری از طبیعت است. جشن شب چله نمادی از ستیز با تاریکی و به پیشواز زایش دوباره‌ی خورشید رفتن در میان ایرانیان باستان است که در هزارتوی زمان به فراموشی سپرده نشده و همچنان بخشی از فرهنگی است که یک‌پارچگی این سرزمین را یادآور می‌شود.
علی اصغر مونسان، معاون رییس‌جمهوری و فرنشین (:رییس) سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری پس از نافرجامی پرونده‌ی ثبت شب‌چله در سال 2018 از پیگیری‌ها برای ثبت جهانی شب یلدا در فهرست میراث ناملموس خبر داد. و در توییتر خود اعلام کرد که: «نوید می‌دهم یلدا با قدمتی ۸ هزار ساله ثبت جهانی می‌شود در تلاشیم تا شب یلدا با برنامه‌های شاد و منطبق بر رسوم باستانی شبی خاطره‌انگیز را برای مردم ایران رقم بزنیم.»
وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: سازمان میراث فرهنگی تلاش می‌کند تا با آماده کردن پرونده‌ی «شب چله» آن را به ثبت جهانی برساند. خوشبختانه اگر بخواهیم پرونده‌هایمان را به گونه‌ی مشترک با کشورهای دیگر در فهرست یونسکو ثبت کنیم، سقف شمار آیین‌ها برداشته می‌شود و با هر چند آیین مشترک که پیشنهاد دهیم هر سال می‌توانیم شماری از این آیین‌ها را در یونسکو ثبت کنیم. خوب است تا نشان دهیم که حوزه‌های فرهنگی ایران گستره داشته و چه اشتراکات فرهنگی با کشورهای دیگر دارد.
آنچه در بالا آمده است بخشی از گزارشی است درباره‌ی شب چله و با عنوان «ثبت جهانی شب چله نافرجام ماند» که در تازه‌ترین شماره‌ی امرداد چاپ شده است. متن کامل این گزارش را در رویه‌ی دوم (رویداد) شماره‌ی 403 امرداد بخوانید.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
لینک خرید اینترنتی شماره 403 امرداد
