امروز دی به‌آذر و آبان‌ماه، هشتم آبان‌ماه سال ۳۷۵۹ زرتشتی، یکشنبه دوم آبان‌ماه ۱۴۰۰ خورشیدی، 24 اکتبر ۲۰۲۱ میلادی
دوم آبان‌ماه ۱۳۹۰ مهندس تیمور لکستانی پدر برق ایران، از پایه‌گذاران دانشگاه صنعتی شریف درگذشت.
صنعت برق به مانند دیگر صنایعی که در دوره قاجار وارد ایران شد تا به امروز فراز و نشیب های فراوانی را تجربه کرده است و اگرچه در روزهای نخست خود تنها افراد خارجی می‌بایست چرخ صنعت ایران را به حرکت درمی‌آوردند اما با گذشت زمان افرادی در داخل کشور کوشیدند تا دانش و کارآزمودگی لازم را در راستای پیشرفت کشور و راه‌اندازی صنعت، به‌دست آورند. یکی از این تلاشگران تیمور لکستانی بود که جزو نخستین گروه مهندسان صنعت برق به شمار می‌رفت که از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. تیمور لکستانی را برای خدمات متعهدانه‌اش به صنعت برق کشور و نقش تاثیرگذار در گسترش شبکه برق تهران، «پدر برق ایران» نامیدند. وی که از پایه‌گذاران دانشگاه صنعتی شریف بود، در سال‌های ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۹ عضو هیات امنا و معاون فنی این دانشگاه شد. او همچنین پیشکسوت برگزیده در پنجمین جشنواره بانیان علم و صنعت برق ایران است.
تیمور لکستانی، زاده سال ۱۲۹۴ سلماس، پس از گرفتن دیپلم از دبیرستان فردوسی تبریز در سال ۱۳۱۳ به دانشکده فنی دانشگاه تهران راه یافت و جزو ۱۰ نفر اول بود که با رتبه ممتاز فارغ‌التحصیل شد. او که از شاگردان دانشمند زنده‌یاد پروفسور محمود حسابی بود، جزو نخستین گروه مهندسان برق دانش‌آموخته دانشگاه تهران به‌شمار می‌رفت که پس از پایان تحصیل به صنعت برق کشور پیوست.
در زمان ورود او به صنعت برق، کارخانه برق تهران در اختیار مهندسان چک بود و از آنجا که آنها تمایلی برای انتقال دانش و تخصص برق به ایرانی‌ها نداشتند، وی و همکارانش، خود را متعهد به کسب این تجارب و تخصص کرده و با مطالعه پنهانی نقشه‌های مهندسان چک، امور حساس در اداره شبکه برق تهران را فراگرفتند، تا این که سرانجام همین تعهد و تلاش سبب شد تا چکی‌ها مجبور به ترک کارخانه برق شده و اداره کارخانه برق تهران بردوش مهندسین داخلی گذاشته شد.
او همچنین پس از انتصاب به ریاست شبکه برق تهران در سال ۱۳۲۶ در توسعه این شبکه نقش بسیار تاثیرگذاری داشت و تا سال ۱۳۴۵ با سمت‌های مختلف در زمینه تامین روشنایی معابر و توسعه شبکه توزیع در تهران و شهرهای دیگر به میهن خدمت کرد.
مهندس تیمور لکستانی در دوم آبان‌ماه 1390 در ۹۶ سالگی درگذشت.
دی به آذر، روز هشتم از هر ماه در گاهشماری زرتشتیان است. دی یکی از نام‌های اهورامزداست.
«دی» (اوستایی:«دَثوش») به چم (:معنی) پروردگار، دادار، آفریننده و جهاندار زیبایی‌ها است. در گاه شماری زرتشتی، روز نخست هر ماه اورمزد روز نامیده می‌شود، سه روز دیگر به نام اهورامزدای بی‌همتاست که به واژه‌ی دی آمده و از آن سخن گفته شده است.
در هر ماه سه روز با نام «دی» شناخته می‌شود. روزهای هشتم، پانزدهم و بیست و سوم ماه زرتشتی به نام «دی» است مانند دی به آذر ، روز هشتم هر ماه، دی به مهر، روز پانزدهم از هرماه، دی به دین، روز بیست و سوم از هر ماه. برای باز شناختن هر یک از این سه روز ، نام روز پس از آن به واژه‌ی دی پیوند داده شده است برای نمونه فردای روز دی بآذر روز آذر است.
روزهای دی در هر ماه روزهای نیایش همگانی، به آتشکده رفتن، آسایش و دست از كار كشیدن زرتشتیان است.
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش
روز دی است خیز و بیار ای نگار می
ای ترك، می بیار كه تركی گرفت دی
می ده برطل و جام كه در بزم خسروی
بنشست شاه شاد ملك‌ارسلان به می
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
سر شوی و موی و ناخن پیرای
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار:
به (دی‌بآذر) اندر سر و تن بشوی/ بپیرای ناخن، بیارای موی
