لوگو امرداد
امروز خجسته روز ورهرام ایزد؛ 14 آذرماه خورشیدی

سالروز پیمان‌نامه‌ی پیوستن ایران به صلیب سرخ جهانی

photo 2020 02 13 16 52 49امروز  فرخ و پیروز روز ورهرام ایزد و آذرماه، ورهرام ایزد پرشگون باد. 20 آذرماه سال ۳۷۵۹ زرتشتی، یکشنبه 14 آذرماه ۱۴۰۰ خورشیدی، پنجم دسامبر  ۲۰۲۱ میلاد

پنجم دسامبر ۱۸۷۴ میلادی، ۱۴ آذرماه سال ۱۲۵۳ خورشیدی، سالروز امضای پیمان‌نامه‌ی راه‌اندازی صلیب سرخ (شیر و خورشید سرخ) در ایران و پذیرفتن کنوانسیون مصوب ۱۸۶۴ ژنو است.

۱۴۶ سال پیش در دوره‌ی ناصرالدین‌شاه، کوشش‌هایی برای پیوستن ایران به صلیب سرخ انجام شد، اما با وجود آن‌که دولت ایران کنوانسیون ژنو را پذیرفته بود، تا سال ۱۳۰۱ خورشیدی که جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران بنیاد شد، در عمل هیچ سازمانی مسوول اجرای مفاد این کنوانسیون نبود.
در آن دوره، تنها می‌توان به کوشش‌های انسان‌دوستانه و پراکنده‌ی اشخاصی مانند دکتر امیرخان اعلم نامور به امیراعلم، دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی پزشکی در اروپا و از بنیادگذاران بیمارستان نوین در کشور، اشاره کرد که هنگام جنگ‌های داخلی  در سال‌های پس از پیروزی انقلاب مشروطیت، برای یاری‌رسانی به زخمی‌ها انجام می‌گرفت.
در تابستان ۱۸۵۹میلادی یک بازرگان سوئيسی به‌نام «هانری دونان»، شاهد نبرد سربازان اتریشی و نیروهای ایتالیایی و فرانسوی در روستای سولفرینو در شمال ایتالیا بود. او می‌دید که بسیاری از زخمی‌ها، بدون دریافت کمک‌های درمانی، جان خود را از دست می‌دهند، در حالی‌که اگر کم‌ترین خدمات درمانی مؤثری در میان بود، بیشتر آن‌ها زنده می‌ماندند. وی، پس از جنگ خاطرات خود را در قالب کتاب «یک خاطره از سولفرینو»، در سال ۱۸۶۲ میلادی منتشر کرد و با اشاره به چگونگی حال زخمی‌ها، پیشنهاد تشکیل مرکز امدادرسانی را به آنان بازگو کرد. این طرح در جریان هم‌اندیشی بین‌المللی ژنو در اکتبر ۱۸۶۳ میلادی با موافقت شـرکت‌کنندگان همراه و کارگروه بین‌المللی پرچم سوئیس که یک صلیب سفید با زمینه‌ی قرمز بود، با جابجایی در آن، یک صلیب قرمز با زمینه‌ی سفید به عنوان پرچم این سازمان طراحی شد و آن را صلیب سرخ نامیدند. بدین ترتیب این علامت به عنوان نشان جهانی سازمان صلیب سرخ قرار گرفت که خویشکاری آن کمک‌رسانی به قربانیان جنگ و رخ‌دادهای طبیعی است.
سپس‌ترها دولت عثمانی در سال ۱۸۷۶میلادی نشان هلال سرخ‌رنگ با زمینه‌ی سفید و دولت قاجار در سال ۱۹۲۲میلادی نشان شیر و خورشید سرخ را، برای سازمان داوطلبانه‌ی خود برگزیدند. این دو نشان، در سال ۱۹۲۹ میلادی در هم‌اندیشی دیپلماتیک ژنو به رسمیت شناخته شد و پس از آن، دولت‌های اسلامی نیز نشان هلال سرخ را برای نماد خود برگزیدند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، نشان شیر و خورشید سرخ به هلال سرخ دگرگون شد. در۲۳ ژوئیه ۲۰۰۰ جمهوری اسلامی ایران به دولت سویس اعلام داشت که حق این را محفوظ می‌دارد که هر گاه که بخواهد از نشان شیر و خورشید سرخ دوباره استفاده کند و از وزارت خارجه سوئیس درخواست کرد که دولت سوئیس، دیگر کشورهای عضو کنوانسیون ژنو ۱۹۴۹ را از این تصمیم آگاه سازد.

در رخ‌داد فرو ریختن سقف سالن انتظار فرودگاه مهرآباد چهاردهم آذرماه سال ۱۳۵۲، ۱۶ تن جان باختند و ۱۱ تن زخمی شدند. این رخ‌داد بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های داخلی و خارجی آن سال داشت و یکی از تلخ‌ترین رویدادهای کشورمان به ثبت رسید. این در حالی بود که هیچ سیستم از پیش طراحی شده‌ای برای کمک به زخمی‌ها در این‌گونه رخ‌دادهای ناگهانی وجود نداشت، پس از این رویداد سیستم فوریت‌های پزشکی کشور با عنوان سازمان ملی اورژانس 123 (115 کنونی) کشور با همکاری آمریکا بنیاد شد و ایران به‌عنوان چهارمین کشور دارنده خدمات اورژانس پیش‌بیمارستانی پس از آمریکا، کانادا و استرالیا در جهان شناخته شود که این خود افتخاری بزرگ است. کشور آمریکا در دومین تجربه خود در تشکیل یک سیستم اورژانس پیش بیمارستانی بسیاری از کمبودها و نقص‌های تجربه اول را که برای خودش بود در ایران به کار نبرد و می‌توان گفت اورژانس پیش‌بیمارستانی ایران در سال ۱۳۵۴ کامل‌تر و بهتر از اورژانس پیش‌بیمارستانی کشور آمریکا راه‌اندازی شد.

c 1پیروزی اهورایی ورهرام ایزد فرخنده باد.

همه‌ی کسانی را که در تازه گردانیدن زندگانی، پیش بردن جهان هستی و گسترش آیین راستی می‌کوشند پیروز و سرافراز گرداند. 

ورهرام ایزد پیروزی و سرافرازی است. در ادب مزدیسنا و آریایی كهن ، بهرام ایزد در پیكره‌های بسیار زیبا ، نیرومند ، تیزرو ، برنا ، شاداب ، شاهین تیز پرواز ، مرد رایومند و …. دادگری و درستی و خوشی و یكرنگی مى‌دارد و اهریمن زدایی مى‌كند، به نیكان و ستایندگان نیرو مى‌دهد و بر دشمنان خشم مرگ مى‌آورد، و در كار آشتی هم كوشاست ، آشتی كه از راه درست اشو زرتشت سپنتمان آن را ستود و همواره در آرزوی بر پایی‌اش بود و از برای پیروزی خود و پیش بردن آواژگان بهرام ایزد را ستایش كرد.

بیستمین روز از هر ماه در گاه شماری ایرانی «وَرَهرام» نامیده می‌شود، در اوستا ورترغن. آمده و در پهلوی ورهران و درپارسی بهرام آمده، ورهرام به چم پیروزی و کامیابی قابل ستایش است.  فروزه‌ی پیروزی است. و ورهرام ایزد به چم (:معنی) پیروزی قابل ستایش است و به سبب جایگاه پر اهمیتش «شاه ورهرام ایزد» نامیده می شود.

در باور ایرانیان پیروزی همواره با ارزش و قابل ستایش بوده است به همین دلیل در اوستا سرود‌های زیبایی در ستایش پیروزی آمده است.

ایرانیان باستان پیش از آغاز هر کار گروه، در نیایش‌گاه ویژه‌ای گردهم می‌آمدند و سرود‌های ستایش پیروزی را با هم می‌خواندند و با روانی نیرومند و اراده‌ای استوار، برای پیروزی، پای به میدان مبارزه‌ی زندگی می‌گذاشتند.

این مکان‌ها به تدریج به نیایش‌گاه ورهرام ایزد شناخته شد. اکنون زرتشتیان دست‌کم ماهی یک بار ، در روز ورهرام، در نیایش‌گاه شاه ورهرام ایزد گردهم می آیند و اهورا مزدا را نیایش می کنند و از او می‌خواهند که پیروزی را در زندگی، بهره‌ی آنان گرداند و نیز همه‌ی کسانی را که به پیروی از پیام اشو زرتشت در«تازه گردانیدن ِ زندگانی‌»، «پیش بردن جهان هستی» و «گسترش آیین راستی» می‌کوشند ، پیروز و سرافراز گرداند.

در بهرام‌یشت آمده‌است که بهرام آفریده اهورا نیرومند و فرهمند است و نیروی بینایی شگفت‌انگیزی دارد. او یورش همه دشمنان را، چه جادوان و پریان، و چه کَوی‌ها و کَرَپان‌های «ستمگر» را در هم می‌شکند، جهان را تازگی و آشتی می‌بخشد و به خوبی آرمان‌ها را بر آورده می‌کند. بهرام هم‌چنین توانایی فرزندآوری و بازوان نیرومند و تندرستی و دلیری می‌بخشد.

آذر بهرام همان سومین آتشكده‌ی بررگ ایران هست آذر برزین مهر در ریوند خوراسان، در آتش بهرام نیایش، بند شش آن، كوه نام برده شده است.

زرتشتیان امروز، به مانند نیاکان خود در روز ورهرام ایزد در زیارتگاه شاه ورهرام ایزد گرد هم می‌آیند و با خواندن اوستا برای خود ، خانواده و همه مردم هفت کشور زمین آرزوی پیروزی و سربلندی می کنند. ورهرام، ایزد پیروزی و سرافرازی است. از آیین‌های این روز پختن آش، سیروگ و پخش شیرینی و نخود مشکل‌گشا است.

نیایش‌گاه‌های شاه ورهرام ایزد در خرمشاه یزد، زین‌آباد یزد، شریف‌آباد اردکان، امیریه‌ی تهران، تهران پارس، کرج، کرمان و اهواز وجود دارد. اکنون زرتشتیان دستکم ماهی یکبار در روز ورهرام در نیایشگاه شاه ورهرام ایزد گردهم می‌آیند و اهورامزدا را نیایش می‌کنند. بیشتر مزدیسنان برای باشندگی در نیایشگاه‌هاآدریان و نیایش کردن همواره سدره و کشتی بر تن دارند و پوشش سفید بر سر می‌گذارند.

نماد این روز نیز گل «سنبل» در دین زرتشتی است.

 

به اشتراک گذاری
Telegram
WhatsApp
Facebook
Twitter

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تازه‌ترین ها
1403-01-09