به خاوری‌ترین بخش استان سمنان که سفر کنیم به دشت شقایق‌های دل‌انگیز «کالپوش» می‌رسیم. در آن‌جا باید سراپا چشم و نگاه بود و از آن همه مهربانی و آراستگی طبیعت، لذت‌ها بُرد. کالپوش نشانه‌ای از شادی‌های زندگی است!
گلِ سرخی که رنگی تیره در میانه‌اش دارد و برگ‌های پهن کنگره‌دار آن بیش از هر چیز دیگر در نگاهِ نخست به چشم می‌آید، ویژگی شقایق‌هاست. این گل را باید در میان زیباترین گل‌های جهان جای داد. افسوس که زندگی‌شان کوتاه است و پایداری گلبرگ‌هایش چندان نیست. بیش‌تر از یکسال و گاهی تا دوسال نمی‌ماند و بسیار زود پژمرده می‌شود. شقایق‌ها را باید در دامنه‌ی کوه‌ها و دشت‌ها دید که به گونه‌ی خودرو رشد می‌کنند. گفتنی است که 70 گونه شقایق شناسایی شده است. برای این گل ویژگی‌های درمانی هم شناسانده‌اند؛ برای نمونه، می‌گویند که سرفه را تسکین می‌دهد و برای زدودن خشکی پوست خوب است! این گل، «لاله‌ی داغ‌دار» نیز نامیده می‌شود.
انبوهی از آن شقایق‌ها را بهتر از هرجای دیگری در کالپوش باید دید. کالپوش در میانه‌ی راهی رَخت افکنده که شهرهای شاهرود و گنبدکاووس را به هم می‌رساند. با شهرستان میامی، در استان سمنان، 120 کیلومتر فاصله دارد. آن‌هایی که از تهران به مشهد می‌روند یا از آن بازمی‌گردند، میامی را بر سر راه خود می‌بینند و اگر بخواهند رهسپار دشت شقایق‌های کالپوش شوند ناگزیرند 160 کیلومتر از شمال شهر میامی فاصله بگیرند. این راه‌سپاری بسیار دلخواه است، به‌ویژه آن که دشتی پوشیده از شقایق، چشم‌به‌راه آن‌هاست!
بخش کالپوش از به هم پیوستن چندین روستا شکل گرفته است. سرسبز و تماشایی است و آب‌وهوایی دلپذیر دارد. گستردگی جنگل کالپوش به 14 هزار هکتار می‌رسد. آن‌جا زمینی باروَر برای کشاورزی دارد. فصل بهارِ کالپوش آکنده از گل‌های شقایق است و فصل تابستانی آن در دستِ گل‌های زیبای آفتابگردان. پیداست با گستره‌ای روبه‌رو خواهیم شد که به هر سوی‌اش بنگریم نشانی از گل پیدا خواهیم کرد. چه چیزی بهتر و فریباتر از این؟
فراوانی پوشش گیاهی کالپوش به سبب آب‌وهوای نیمه‌مرطوب آن هم هست. در آن‌جا درختچه‌های پُرشماری رشد می‌کنند و زمین‌ها مناسب کشاورزیِ دیم‌زاری‌اند. در کالپوش، افزون بر دشت شقایق و گل‌های آفتابگردان، جنگلی هم هست که «دشت شاد» نامیده می‌شود و آبشاری به نام «نام نیک». این‌ها گردشگری در کالپوش را دلخواه می‌سازند. دشت شاد، روستایی در دهستان رضوان است و از بخش‌های میامی شناخته می‌شود. گونه‌های جنگلی آن‌جا گوناگون‌اند و زیست‌بومی بسیار زیبا دارد. جاده‌ای فرعی از میامی به کالپوش، راهِ رسیدن به دشت شاد است. آبشار نام نیک نیز در روستای نردین از بخش‌های میامی شهرستان شاهرود دیده می‌شود.
به هر روی، در ماه‌های اردیبهشت و خرداد، هر جای کالپوش را که بنگریم، انبوهی از گل‌های سرخ را خواهیم دید. آن گل‌های خوش‌رنگ را باید در کنار علفزارها و سرسبزی پیرامون‌اش نگریست تا جلوه‌گری‌های بهارِ گوشه‌ای از طبیعت ایران را دریافت. از این‌رو 13 سال جشنواره‌ی دشت شقایق کالپوش، در روستای هدف گردشگری حسین‌آباد، با برنامه‌هایی به‌یادماندنی، برگزار شد و هر سال بیش از هفت هزار تَن از آن دیدن کردند؛ تا آن که همه‌گیری ویروس کرونا چهاردهمین جشنواره را به تعطیلی کشاند و سال 1399 بدون برپایی آن جشنواره طی شد. در سال‌های برپایی جشنواره، انجام بازی‌های بومی از برنامه‌هایی بود که یادبودی خوش در ذهن گردشگران به‌جای می‌گذاشت و جشنواره‌ی کالپوش را نمونه‌وار می‌کرد.
دشت کالپوش نه تنها رویش‌گاه شقایق‌هاست بلکه سرشار از جاذبه‌های گردشگری هم هست؛ جاهایی مانند آبشار حسین‌آباد، گستره‌ای سرسبز که سرداربیگ نامیده می‌شود، آبشار زو، غار سُم و نمونه‌های دیگر به‌راستی تماشایی و زیباست. در کنار آن دیدنی‌ها، صنایع دستی کالپوش نیز ره‌آوردی دلخواه برای هر گردشگری است؛ مانند: جاجیم بافی، لاک‌تراشی و سوزن‌دوزی.
در کنار کالپوش، باید از دشت شقایق دماوند و همانندی‌های آن دو نیز نام بُرد. دشت دماوند را که گل‌هاس شقایق‌اش آوازه‌ای به گستردگی کالپوش دارند، در بخشی جداگانه، بیش‌تر خواهیم شناخت.
*با بهره‌جویی از: گزارش خبرگزاری‌های ایرنا؛ ایسنا و تارنمای کجارو.
