واپسین فرعون سلسله‌ی بیست و ششم، پسامتیک سوم، در سال 525 پ.م. از کمبوجیه‌ی دوم شکست خورد، از آن پس مصر به همراه قبرس و فینیقیه به ساتراپ ششم امپراتوری هخامنشی پیوست که این دوران چیرگی ایرانیان بر مصر (دودمان بیست و هفتم) در حدود سال 402 پ.م. پایان یافت.
کمبوجیه سه لشکرکشی ناموفق را در آفریقا علیه کارتاژ (واحه‌های صحرای لیبی، و نوبه) هدایت کرد. او در مصر تا سال 522 پ.م اقامت داشت و هنگام بازگشت به ایران درگذشت. برخلاف روایتِ دشمن‌گونه‌ی هرودوت و دیودوروس سیکولوس که رفتار کمبوجیه را در مصر چونان دیوانگان، سنگ‌دلانه و بیدادگرانه معرفی کرده‌اند، اسناد آن دوران مصر دیدگاه دگرگونه‌ای درباره‌ی این پادشاه بازگو می‌کنند که حتی با وجود ارتکاب خشونت و بدرفتاری نسبت به مغلوبین می‌تواند مورد تائید باشد. شاید هرودوت روایتی محلی را که رنجش دین‌داران مصری را از کمبوجیه در محدودیت‌های پدید آمده برای صومعه‌های مصری بازتاب می‌داد، گفته باشد.
آنچه در بالا آمده بخشی از نوشتار «پیوندهای سیاسی ایران و مصر در دوران هخامنشی» است که در رویه‌ی تاریخ امرداد 407 چاپ شده است.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
لینک خرید اینترنتی شماره 407 امرداد
