امروز فرخ روز سروش ایزد از ماه آبان سال 3757 زرتشتی، شنبه 11 آبان‌ماه 1398 خورشیدی، دوم نوامبر 2019 میلادی
در چنین روزی به سال 1383 خورشیدی سرگرد مهرداد آبادیان جانباز راه میهن پس از تحمل یک دوره بیماری ناشی از جنگ درگذشت. یادش گرامی باد.
مهرداد آبادیان ۲۲ امردادماه سال ۱۳۲۷ خورشیدی در خانواده متوسط هفت نفری در کرمان به دنیا آمد. پدرش فریدون آبادیان در جوانی درگذشت و مادرش توراندخت رشیدی وظیفه نگهداری ۵ فرزند را پس از درگذشت همسرش به عهده گرفت. مهرداد آبادیان تحصیلات ابتدایی و متوسطه‌‌ی خود را در کرمان گذراند و دیپلم را از دبیرستان ایرانشهر کرمان دریافت کرد. همواره دانش‌آموز ممتاز بود. افزون بر این که خوب درس می خواند در فعالیت‌های هنری و ورزشی مدرسه هم شرکت می‌کرد. پس از گرفتن دیپلم برای ادامه‌ی تحصیل به تهران می‌رود. آن موقع هنوز کنکور سراسری نبود. در کنکور دانشگاه علم و صنعت شرکت می‌کند و با رتبه‌ی خوب قبول می‌شود و به دلیل عدم توانایی پرداخت شهریه‌ی دانشکده نمی‌تواند به آن مرکز راه پیدا کند. به سفارش عمویش وارد خدمات نظام و دانشکده افسری می‌شود. تحصیلات مقدماتی را در تهران گذراند و با درجه‌ی ممتاز از این دانشکده فارغ‌التحصیل شد. به انگلستان رفت و پس از گذراندن دوره‌ی مهندسی و خدمات فنی تانک چیفتن به تهران بازگشت و به استخدام ارتش درآمد. وی به عنوان استاد دانشگاه به شیراز اعزام شد و مسوولیت تدریس تعمیرات و نگهبانی تانک چیفتن را در دانشکده‌ی افسری شیراز به عهده گرفت. مهرداد آبادیان در ۳۱ فروردین ماه ۱۳۶۱ خورشیدی در ردیف معلولین و جانبازان درآمد و در آبان ماه ۱۳۸۳ خورشیدی پس از یک دوره بیماری ناشی از جنگ درگذشت.
مهرداد آبادیان نوروز ۵۷، با همسرش میترا غیبی فرزند کتایون شهریاری و فریدون غیبی آشنا شد و آذر ماه پیوند زناشویی بست. فرزندانش مهدیس و مهدخت هستند. در شب زمستانی که خانواده منتظر برگشت وی از ماموریت بود، زنگ در خانه را به صدا درآورد با سر و صورت باندپیچی شده فقط گفت ناراحت نباشید من پیش از رفتن به بیمارستان آمدم تا بگویم که سالم هستم فقط زخمی شدم و الان هم به بیمارستان می‌روم تا بستری شوم. بیمارستان ارتش در جاده قدیم شمیران بود. در بیمارستان به خانواده گفته بودند که از ناحیه‌ی پا مجروح شده و آسیب جدی دیده است که مدت‌ها در آنجا بستری بود. شوربختانه معالجه‌ها موثر واقع نشد. پس از مرخص شدن از بیمارستان چندی نگذشت که دوباره به دلیل درد شدید پا و علائم و نشانه‌های جدید و ناراحتی‌هایی که داشت در بیمارستان بستری شد. پزشکان گفته بودند خون در قسمتی از بدن لخته شده و در صورت حرکت لخته‌ی خون احتمال سکته قلبی می‌رود. از قرار معلوم در هنگام عمل، خون آلودهی وارداتی به او تزریق شده بود و نه تنها معالجه‌ها موثر نشد بلکه بیماری هپاتیت هم به آن افزوده و به مرور سبب سرطان کبد شد. وی در پایان خدمتش با درجه‌ی سرگردی بازنشسته شد. از ویژگی‌های اخلاقی او شوخ طبعی بود. در کارهای اجتماعی و فرهنگی فعال بود. در دو هفته‌نامه‌ی امرداد مقاله‌های اجتماعی و انتقادی می‌نوشت. در نشست‌های کنکاش یگانگی شرکت می‌کرد. به مسایل و مشکلات جامعه‌ی زرتشتی آگاه بود و برای حل مشکلات نظر می‌داد. از دغدغه‌های وی پیشرفت فرهنگی و علمی زرتشتیان بود. علاقه‌ی زیادی به گرد‌آوری جنس‌های عتیقه و قدیمی داشت به طوری که در واپسین روزهای زندگی، تصمیم گرفت محلی را برای به نمایش گذاشتن اشیای قدیمی بنیاد کند. ساختمانی را در خیابان انقلاب روبروی دبستان گیو خریداری کرد. خانه‌ای قدیمی بود. در آن هنگام بیماری او شدت پیدا کرد و دیگر خودش نمی‌توانست ادامه دهد. کارهای داخلی و دکوراسیون آن ساختمان توسط دخترش مهدیس انجام می‌گرفت. در حالی که بازسازی خانه رو به پایان بود حال مهرداد نیز بدتر می‌شد. روز افتتاح خانه، اعضای انجمن زرتشتیان تهران، نماینده‌ی وقت و عده‌ای از دوستان و فرهنگ دوستان حاضر بودند. در آن هنگام اطراف ساختمان و دبیرستان البرز در طرح گسترش دانشگاه امیرکبیر قرار گرفته بود و مجبور شدند آن را بفروشند و یادگاری‌های مهرداد بعد از بسته شدن محل، به انجمن زرتشتیان تهران تحویل داده شد تا در محل مناسبی مورد استفاده قرار بگیرد.
جانباز مهرداد آبادیان، پس از گذراندن یک سال دوره‌ی شیمی درمانی سرانجام روز سروش ایزد و آبان ماه سال ۱۳۸۳ خورشیدی در ۵۶ سالگی جهان خاکی را به‌درود گفت و به آرامش رسید. «برگرفته از کتاب یاد سرو ایستاده به نقل از همسر زنده‌یاد مهرداد آبادیان»
اینک من سروش ترا که
از همه بزرگتر است، می‌طلبم
روز هفدهم از هر ماه در گاهشمار زرتشتی به نام سروش ایزد پیوند یافته است. سروش به چم (:معنی) گوش دادن و فرمان بردن است به خواست خدایی و ما آن را نیوشایی معنا کرده‌ایم تا نزدیکتر به اصل باشیم.
اینک من سروش ترا که
از همه بزرگتر است، می‌طلبم
تا به آرمان خود رسم
و زندگانی درازی به دست آورم
و به شهریاری منش نیک در آمده
و به راه راستی گام زده،
به جایگاهی رسم که مزدا اهورا می‌باشد. (۳۳_۵)
اشو زرتشت می‌گوید:
کسی را که مزدا دوست دارد ، نیوشایی و منش نیک به او روی می‌آورد (۴۴_۱۶)
زرتشت می‌خواهد به دستیاری نیوشایی به خواست و آرمان خود برسد (۳۳_۵)
نیوشایی راهی است که به اهورامزدای توانا می‌رود (۲۸_۵)
نیوشایی راه رستگاری را ، هم برای رستگار و هم برای دروغکار ، همواره روشن می‌سازد (۴۳_۱۲)
از این گفته‌ها به ویژه آنجایی که نیوشایی با منش نیک است، بر می‌آید، که فرمانبرداری زرتشت کورکورانه نیست بلکه از روی اندیشه و با دلی پر از مهر است.
یاد روز 11 آبان‌ماه:
– خواجه نظام الملک دولتمرد مشهور ایرانی، وزیر سلجوقیان، مولف كتاب سیاست نامه (در علم حکومت کردن)، و موسس دانشكده‌های موسوم به نظامیه در سال 1092 میلادی در نزدیكی كرمانشاه به دست عوامل حسن صباح كشته شد.
