چون باد‌روز، روز نشاط آمد ای نگار
شادی فزای هین و بده باده و بیار
امروز باد ایزد از ماه امرداد سال 3757 زرتشتی، آدینه 18 امردادماه 1398خورشیدی، 9 آگوست 2019 میلادی
«باد»، نام بیستودومین روز ماه در گاهشمار زرتشتی است. باد، به چم هوا است. در فرهنگ زرتشتی هوا از چهار آخشیج ستودنی و سپندینه مانند آب و آتش و … است. در فرهنگ ایران پاک نگهداشتن چهار آخشیج خویشکاری هر انسان است. در اوستا ایزد وَیو (باد) همراه و همکار ایزدان آب و آتش و خاک است. ایزد وَیو (ایزد «باد» یا «هوا») همواره با ایزد رام آمده است. در اوستای سی‌روزه آمده: «…یاری باد به همه رزم و کارزار برساد. هر که را باد پشتیبان است پیروزی همیشه با اوست.
ایزد وَیو یا ایزد باد همواره با ایزد رام آمده است. نماد این روز در دین زرتشتی گل « بادرنگ بویه» است.'' وای یا وایو ''باد'' چهره‌ای دوگانه دارد، خوب وبد زیرا باد از هر دو جهان نیک وبد می‌گذرد. او نیکوکار است ودر عین‌حال می‌تواند با نیروی ویرانگر خود همه‌چیز و همه کس را نابود سازد.
در ادبیات پهلوی دارای دو نیمه‌ی بد و خوب است که در اوستا نیمه‌ی نیک او که دشمن دیوان است ستوده شده. ایزد وایو در یشت پانزدهم اوستا به عنوان ایزدی مهم مورد ستایش قرار گرفته و این ستایش تا دوران اشکانی و ساسانی ادامه داشته‌است. در فرهنگ ایران قدیم ایزد یا الههٔ باد است.
این خداوندگار نه تنها برای تمام موجودات زنده روح حیات بوده بلکه روح دنیا و گیتی نیز محسوب می شده است. وایو همچنین هوایی است که در آن تمام موجودات زنده در هنگام مرگ نابود می شوند.
ایزد باد در اوستا چنین گزارش شده: جوینده، نیک‌كردار، چیره‌شونده، پس‌رونده، پیش‌رونده، پاینده‌فر، سخت‌ترین، قوی‌ترین، شكست‌دهنده، موج‌ریزنده، زبانه‌كشنده و ….
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش
چون باد‌روز، روز نشاط آمد ای نگار
شادی فزای هین و بده باده و بیار
باده است شادی دل پیوسته باده خور
بی‌باده هر چه بینی باد هوا شمار
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
در بخش (نیایش خواندن سرود و ادعیه) از بر کن و به کار نو مَپیوند
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار:
وگر با شدت کار، با داوران / در این روز رو، تا شوی کامران
سزد روز (باد) ار درنگی شوی / نپیوندی امروز کار از نوی
گل بادرنگ‌بویه نماد روز باد
یاد روز 19 امردادماه:
– محاصره شهر نینوه(نینوا) پایتخت امپراتوری آشور، از سوی نیروهای نظامی ایران و بابل از دهم آگوست سال 612 پیش از میلاد آغاز شد. برخی از تاریخ‌نگاران، این تاریخ را روز سقوط نینوا و كشته شدن «سینشاریشكون» پادشاه وقت آشور دانسته‌اند.
– برخی تاریخ‌نگاران در سده‌ی 20، با محاسبات تازه تقویمی، پایان کامل نبرد ترموپیل و مقاومت لئونیداس پادشاه اسپارت را در این محل، دهم آگوست سال 480 پیش ازمیلاد، تعیین کرده‌اند و با توجه به شواهد تاریخی تازه، نوشته‌اند که نبرد ترموپیل سه روز به درازا كشیده بود، نه دو روز (تاریخی كه پیش از آن گفته‌شده بود).
– شاپور یكم، شاه ساسانی ایران كه با هدف حذف مناطق خودمختار امپراتوری و تامین اقتدار حکومت مرکزی به ایران خاوری لشكر كشیده بود در آگوست سال 248 میلادی (امردادماه) پادشاه كوشان‌ها را شكست داد. وی این منطقه را همچون گذشته، تبدیل به حكومت محلی كرد. در پی این پیروزی، دستگاه اداری دولت ساسانیان ساتراپی‌های گذشته‌ی آن منطقه را باردیگر زنده کرد.
– خبرگزاری پارس در سال 1313، آغاز به كار كرد.
– هادریان (هادریانوس) امپراتور روم كه دیوار دفاعی او در خاك انگلستان معروف است با دولت ایران آشتی كرد. (به نوشته برخی از مورخان یازدهم اوت). وی سه روز پیش از این تاریخ بر جای تراژان امپراتور مقتول روم نشسته بود كه در جریان جنگ با ایران كشته شده بود.
