کیستی(:هویت) و هستی(:وجود)، مرزی روشن در بستری ژئوپلیتیک به نام «ترکیه»، یک راستی جغرافیایی نیست که در اثر روندی طبیعی شکل گرفته باشد. چرا که با چیرگی ترکهای نژادی بر آسیای کوچک یا آناتولی در سدهی یازدهم میلادی و پس از نبرد «بارباروسا»، واژهی ترکیه از سوی اروپاییان بر این گسترهی جغرافیایی نهاده شد.
آنچه در بالا آمده بخشی از نوشتار بلندی با نام «تركیه در راه اردوغانستان شدن»، است كه در تازهترین شمارهی هفتهنامهی امرداد چاپ شده است.
این نوشتار دربارهی سرگذشت تاریخی-سیاسی گسترهای است که از آن با نام «آسیای کوچک» یاد میکنند. این سرزمین بزرگ، که از روزگار ایرانیان و باخترزمینیان یونانی-رومی، معنای راستین فرهنگ و آرامش را دید، در این 500 سال، از کاروان تمدن بشری دور مانده است. فرهنگستیزیهای عثمانیان خلافتگرا از یک سو و دشمنی با راستیهای تاریخی ترکیه در این کمتر از یک سده از سویی دیگر، شوند آن شده تا این گسترهی باشکوه ایرانی-ارمنی-یونانی و رومی، دیگر غباری از گذشته باشد. در این نوشته دیده میشود که اردوغان، آمیزهای از نوعثمانیگری و پانترکیسم را به میان کشیده و از اینرو، در پی برهم زدن بافت کهن و تاریخی آسیای باختری است.
نوشتار «تركیه در راه اردوغانستان شدن» را در«امرداد» ٣٤٤ بخوانید.