هیچ چیزِ جهان، دورریز نیست!

مقصود کشاورز، هنرمندی نوآور، زبان شاعرانه و زیبایی دارد و نیز مِهر بی‌پایان به فرهنگ ایران و نشانه‌های نیاکانی این سرزمین. گفت‌وگوی کوتاه ما با او نشانه‌ای از آن دل‌بستگی پایدار است.

نوآوری و تازه‌جویی هنری او در این است که از دورریزهایی که ما بی‌اعتنا از کنارشان می‌گذریم، اثری هنری می‌آفریند و پیش چشم دیگران می‌گذارد تا بدانند حتا دورریخته‌های به‌ظاهر بی‌ارزش را هم می‌توان طرح و سازه‌ای هنرمندانه و زیبا داد و با این کار زندگی را دل‌پذیرتر کرد.

– برای اینکه بهتر و بیش‌تر کار و هنر شما را بشناسیم، در آغاز برای ما از خودتان و دست‌ساخته‌هایتان و موادی که در کار خود به‌کار می‌برید، بگویید .
– سخنم را با نام آفریننده‌ی امرتات و پدیدآورنده‌ی هنر هستی‌بخش آغاز می‌کنم. سپاسگزارم از این که فرصتی به من داده شد تا با «امرداد» گفت‌وگو کنم و نیز با فرهیختگان وخردمندانِ پارسی‌زبانِ هنردوست و هنرپرور. من مقصود کشاورز هستم و زادگاهم تکاب افشار است؛ از گستره‌ی مینو و سپند آتشکده‌ی آذرگشسب. شاگرد استاد هنرمند دکترعلی عزتی هستم. درباره‌ی دست‌ساخته‌هایم همین اندازه بگویم که همه‌ی آن‌ها ازمواد ساده‌ی دورریز و در دسترس و آماده‌ای است که در پیرامون‌مان می‌بینیم  و چه‌بسا نادیده از کنارشان گذر می‌کنیم!

– چه انگیزه‌ای شما را وامی‌دارد که دست به آفرینش چنین هنری بزنید؟
– بگذارید این‌گونه بگویم که همه‌ی هستی و کاینات به شکل و قالب هنری است. حتا هستی ما هم از روشنایی پاک است، نه از خاک! ما انسان‌ها نماد و مظهر عشق و هنر هستیم. با همین نگاه‌ است که می‌پندارم در جهان هستی هیچ چیزی به نام دورریز وجود ندارد. به سخن دیگر، انرژی و ارتعاش همه چیز ثابت و پایدار است. پس برپایه‌ی قانون بقا و پاس‌داشت و آلوده‌نکردن زیست‌بوم است که به این کار و هنر دست می‌زنم؛ و نیز برای زنده‌کردن (:احیا) و دمیدن بر کالبد بی‌جان همان دورریزها در قالبی هنری. این کار را با عشق و مهرورزی به جهان هستی انجام می‌دهم؛ همان عشقی که آفرینش را پدید آورد و راهی برای رسیدن به رسایی (:کمال) و روشنی و خِرد و آگاهی است. من فرزند و دل‌باخته‌ی همین خاکم: خاک و تمدن ایران!

– در برخی کارهای شما نمادهای تاریخی دیده می‌شود، تاکنون به چه نمادهای تاریخی-فرهنگی پرداخته‌اید و در آینده دوستدارید به چه نمادهایی ‌بپردازید؟
– زمانی که به بزرگی و تجلی فرهنگ و هنر و تاریخ ایران می‌اندیشم، در هر تصویر هنری ایرانی‌ای حسی وصف‌نشدنی می‌بینم. گویی در هر نقش هنری تصویری و نشانه‌ای از کوروش و داریوش و فردوسی و حافظ و مولانا و پورسینا و دیگران هست. این هویت وشناسنامه‌ی نیاکانی و ریشه و تبار ماست؛ راهنما و راه‌نشان ما برای رسیدن به نیکبختی و روشنی است. باید بدانیم که میراث فرهنگی ما پیام و پیمانی از آشتی و دوستی و راستی برای جهان است. چقدر دل‌نشین است که این گنجینه‌های پنهانِ گوهربار تاریخی در چهارچوب یک اثر هنری ساخته شوند و به جهان عرضه کنیم و با دادوستد هنری و فرهنگی پرمایه‌ی خود، ملت‌ها و انسان‌ها را به سوی سه بنیان اندیشه‌ی نیک، گفتارنیک و رفتار نیک فرابخوانیم. امید من آن است که روزی فرابرسد تا در سایه‌‌ی آرامش و آسایش و انسانیت به خِرد و آگاهی روزافزون برسیم.

– از تازه‌ترین دست‌ساخته‌های‌تان برای ما بگویید.
– آنچه به‌تازگی ساخته‌ام آرامگاه دو سردار سرافراز روزگار باستان به شکل ماکت است. می‌کوشم آرمان (:هدف) درونی من سپند باشد و برگرفته از میوه‌های درخت تنومند و بارآور اندیشه‌های بزرگان فرهنگ ایران؛ همان اندیشه‌هایی که به ما رسیده است و میوه و ثمر آن دادگری، انسانیت، مِهرورزی، دلیری، بی‌باکی و بخشندگی است! آرامگاه آن بزرگان را با همین نگاه و برداشت و با دانش خودآموخته‌ام، طراحی کردم و ساختم و به سرزمین فرهنگی‌ام پیشکش کردم.

– کارهای شما چه پیامی برای نگرندگان (:مخاطبانتان) آثارتان دارد؟
– پیام من برای اندیشمندان وفرهیختگان پارسی زبان در جای‌جای جهان این است که: من مقصود کشاورز از شهر تکاب افشار و همسو و هم‌بهره از انرژی کیهانی آتشکده‌ی آذرگشسب، چندی پیش از این جای سپند، با دورریزها قالبی از آتشکده‌ی آذرگشسب را درست کردم تا این بهشت گم‌شده‌ی جهان را بار دیگر آشکار کنم. می‌دانیم که آتشکده‌ی آذرگشسب یکی از شانزده چاله‌ی انرژی جهان است و نوزدهم  مهرماه هر سال، روزطلایی این مکان نام‌گذاری شده است. در این روز، انرژی‌های کیهانی در این جایگاه سپند اثرگذار می‌شوند. درکناراین پدیده، کوه تهی و خالی و طبیعی جهان آرامیده است و جزیره‌ی متحرک چملی که از کمیاب‌ترین پدیده‌های جهان است. این جایگاه مینو و سپند یادگاری از روزگار باستان و شناسنامه وهویت و نشانه‌ی نیاکانی ماست.

فرتورها رسیده است.

4090